Έφυγε από τη ζωή ο ζωγράφος, πεζογράφος και ποιητής Νίκος Χουλιαράς, σε ηλικία 75 ετών.
Ο Νίκος Χουλιαράς γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1940.Σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1962-1967), γλυπτική με τον Γιάννη Παππά και σκηνογραφία με τον Β. Βασιλειάδη, αλλά τελικά προτίμησε τη ζωγραφική.
Ως ζωγράφος κέρδισε το βραβείο Παρθένη, το 1969, και παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα (1969, Άστορ). Τα πρώιμα έργα του ήταν μάλλον αφαιρετικά, με ακαθόριστες φόρμες σαν αστρικά σώματα σε λευκό φόντο.
Μέσα στη δεκαετία του 1970, οι μνήμες από το τοπίο της ιδιαίτερης πατρίδας του εισχωρούν στη ζωγραφική του. Δημιουργεί πίνακες που απεικονίζουν έρημους χώρους, με τονισμένη τη γραμμή του ορίζοντα και υποβλητική ατμόσφαιρα - μια υπαινικτική αναφορά στην εικόνα της λίμνης των Ιωαννίνων.
Στην επόμενη φάση, μετά το 1979, θα ολοκληρωθεί η ιδιαίτερη φυσιογνωμία αυτής της ζωγραφικής, με την απόλυτη κυριαρχία της εικονιστικής αφήγησης σε πρώτο πρόσωπο. Οι πίνακες κατακλύζονται από φιγούρες που περιγράφουν ανθρώπινες ιστορίες, διηγούνται αναμνήσεις, παραμύθια και όνειρα ή εκφράζουν υπαρξιακές αγωνίες, άλλοτε με δραματικό τρόπο, άλλοτε με μια γκροτέσκα ποιητική διάθεση.
Κατά το χρονικό διάστημα 1965 - 1970 ασχολήθηκε με τη μουσική. Έγραψε πολλά τραγούδια τα οποία ερμήνευσε ο ίδιος, καθώς και άλλοι γνωστοί καλλιτέχνες με μεγάλη επιτυχία.
Επίσης, υπήρξε ο πρώτος που έκανε διασκευές σε δημοτικά τραγούδια και παρουσίασε τα ηπειρώτικα στο κοινό της Αθήνας (έχουν κυκλοφορήσει 7 δίσκοι του). Διηγήματά του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, τα ιταλικά, τα αγγλικά, τα σουηδικά και τα γερμανικά.
Το μυθιστόρημά του «Ο Λούσιας» έγινε τηλεοπτική σειρά που μεταδόθηκε από την ΕΤ-1 το 1989. Το 1996 ήταν υποψήφιος για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας με το βιβλίο του «Στο σπίτι του εχθρού μου».
Έλαβε μέρος στη Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας το 1969 και συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ασχολήθηκε επίσης, επί πολλά χρόνια, με την εικονογράφηση και την εικαστική επιμέλεια βιβλίων και κέρδισε δύο βραβεία στη διεθνή έκθεση καλλιτεχνικού βιβλίου της Λειψίας (1978 και 1983). Το 2011 έγινε αναδρομική παρουσίαση του συνόλου της δουλειάς του στο Μουσείο Μπενάκη και εκδόθηκε κατάλογος - μονογραφία.
Η κηδεία του θα τελεστεί αύριο,Τετάρτη 22 Ιουλίου, στις 4 το απόγευμα, από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών.
Δήλωση αναπληρωτή υπουργού Πολιτισμού
Ο αν. υπουργός Πολιτισμού Νίκος Ξυδάκης, πληροφορούμενος είδηση της απώλειας του Νίκου Χουλιαρά, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Σημαντικός ζωγράφος, εικονογράφος, πεζογράφος, ποιητής, συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής, δημιουργικά παρών για περισσότερα από σαράντα χρόνια, ο Νίκος Χουλιαράς είχε πάντοτε πολλούς τρόπους να αφηγείται τις νεανικές αναμνήσεις του από την ιδιαίτερη πατρίδα του, τα Γιάννενα. Και ακόμα περισσότερους ώστε αυτές οι αναμνήσεις, καθώς και τα νεότερα ερεθίσματά του, να συναντώνται σε ένα έργο που περιέχει την παράδοση και την πρωτοπορία, που αποθησαυρίζει την κοινή μας μνήμη και συνεγείρει την κοινή μας προσδοκία. Την ανθρώπινη θέρμη, το χιούμορ, την αίσθηση τού οικείου και ταυτόχρονα του μαγικού που χαίρονταν οι φίλοι του, χαίρονταν παράλληλα και οι αναγνώστες και οι φίλοι της ζωγραφικής και των τραγουδιών του. Εκφράζω τα βαθιά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του».
Ο Νίκος Χουλιαράς γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1940.Σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1962-1967), γλυπτική με τον Γιάννη Παππά και σκηνογραφία με τον Β. Βασιλειάδη, αλλά τελικά προτίμησε τη ζωγραφική.
Ως ζωγράφος κέρδισε το βραβείο Παρθένη, το 1969, και παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα (1969, Άστορ). Τα πρώιμα έργα του ήταν μάλλον αφαιρετικά, με ακαθόριστες φόρμες σαν αστρικά σώματα σε λευκό φόντο.
Μέσα στη δεκαετία του 1970, οι μνήμες από το τοπίο της ιδιαίτερης πατρίδας του εισχωρούν στη ζωγραφική του. Δημιουργεί πίνακες που απεικονίζουν έρημους χώρους, με τονισμένη τη γραμμή του ορίζοντα και υποβλητική ατμόσφαιρα - μια υπαινικτική αναφορά στην εικόνα της λίμνης των Ιωαννίνων.
Στην επόμενη φάση, μετά το 1979, θα ολοκληρωθεί η ιδιαίτερη φυσιογνωμία αυτής της ζωγραφικής, με την απόλυτη κυριαρχία της εικονιστικής αφήγησης σε πρώτο πρόσωπο. Οι πίνακες κατακλύζονται από φιγούρες που περιγράφουν ανθρώπινες ιστορίες, διηγούνται αναμνήσεις, παραμύθια και όνειρα ή εκφράζουν υπαρξιακές αγωνίες, άλλοτε με δραματικό τρόπο, άλλοτε με μια γκροτέσκα ποιητική διάθεση.
Κατά το χρονικό διάστημα 1965 - 1970 ασχολήθηκε με τη μουσική. Έγραψε πολλά τραγούδια τα οποία ερμήνευσε ο ίδιος, καθώς και άλλοι γνωστοί καλλιτέχνες με μεγάλη επιτυχία.
Επίσης, υπήρξε ο πρώτος που έκανε διασκευές σε δημοτικά τραγούδια και παρουσίασε τα ηπειρώτικα στο κοινό της Αθήνας (έχουν κυκλοφορήσει 7 δίσκοι του). Διηγήματά του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, τα ιταλικά, τα αγγλικά, τα σουηδικά και τα γερμανικά.
Το μυθιστόρημά του «Ο Λούσιας» έγινε τηλεοπτική σειρά που μεταδόθηκε από την ΕΤ-1 το 1989. Το 1996 ήταν υποψήφιος για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας με το βιβλίο του «Στο σπίτι του εχθρού μου».
Έλαβε μέρος στη Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας το 1969 και συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ασχολήθηκε επίσης, επί πολλά χρόνια, με την εικονογράφηση και την εικαστική επιμέλεια βιβλίων και κέρδισε δύο βραβεία στη διεθνή έκθεση καλλιτεχνικού βιβλίου της Λειψίας (1978 και 1983). Το 2011 έγινε αναδρομική παρουσίαση του συνόλου της δουλειάς του στο Μουσείο Μπενάκη και εκδόθηκε κατάλογος - μονογραφία.
Η κηδεία του θα τελεστεί αύριο,Τετάρτη 22 Ιουλίου, στις 4 το απόγευμα, από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών.
Δήλωση αναπληρωτή υπουργού Πολιτισμού
Ο αν. υπουργός Πολιτισμού Νίκος Ξυδάκης, πληροφορούμενος είδηση της απώλειας του Νίκου Χουλιαρά, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Σημαντικός ζωγράφος, εικονογράφος, πεζογράφος, ποιητής, συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής, δημιουργικά παρών για περισσότερα από σαράντα χρόνια, ο Νίκος Χουλιαράς είχε πάντοτε πολλούς τρόπους να αφηγείται τις νεανικές αναμνήσεις του από την ιδιαίτερη πατρίδα του, τα Γιάννενα. Και ακόμα περισσότερους ώστε αυτές οι αναμνήσεις, καθώς και τα νεότερα ερεθίσματά του, να συναντώνται σε ένα έργο που περιέχει την παράδοση και την πρωτοπορία, που αποθησαυρίζει την κοινή μας μνήμη και συνεγείρει την κοινή μας προσδοκία. Την ανθρώπινη θέρμη, το χιούμορ, την αίσθηση τού οικείου και ταυτόχρονα του μαγικού που χαίρονταν οι φίλοι του, χαίρονταν παράλληλα και οι αναγνώστες και οι φίλοι της ζωγραφικής και των τραγουδιών του. Εκφράζω τα βαθιά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες