Είμαστε εδώ ή όχι;

Τα καλά νέα της ημέρας: ο εκλεκτός συνάδελφος κ. Κώστας Χαλβατζάκης διορίσθηκε διευθυντής Ειδήσεων και Ενημέρωσης στην (νέα) ΕΡΤ. Πράγμα που σημαίνει ένα βήμα μπροστά στη μη κομματική μη κυβερνητική ενημέρωση. Καλά νέα, τέλος! πάμε τώρα

στα συνήθη νέα: Εκείνοι (δανειστές τε και δυνάστες) δεν έχουν ολοκληρώσει ακόμα το σχέδιό τους για την πλήρη υποταγή της χώρας, ενώ εμείς (η κυβέρνηση δηλαδή) αντιστεκόμαστε ακόμα στις εναπομείνασες κόκκινες γραμμές,συνεπώς οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται.

Με έναν αξιοπρόσεκτο τρόπο: η τριμερής συνάντηση (του Αγίου Πνεύματος) Μέρκελ, Ολάντ, Γιούνκερ μετατράπηκε σε πενταμερή (με την κυρίαΛαγκάρντ και τον κ. Ντράγκι να προστίθενται στο κογκλάβιο) όπου -ερήμην τηςΕλλάδας- συζητήθηκε για μια ακόμη (απρογραμμάτιστη) φορά το ελληνικό ζήτημα. Οπου και πάλι ελήφθησαν αποφάσεις για μας χωρίς εμάς.

Οι οποίες, ειρήσθω εν παρόδω, δεν ανακοινώθηκαν στην ελληνική πλευρά, τουλάχιστον όχι επισήμως. Βεβαίως τις (νέες αυτές) αποφάσεις θα τις βρούμε (και αυτές) μπροστά μας.

Για την ώρα, περιοριζόμαστε σε διαρροές ή εικασίες περί (ενός ακόμα)τελεσιγράφου. Το οποίον φιλοδοξεί να επιτύχει ό,τι πέτυχαν τα έως τώρα τελεσίγραφα, ήτοι περαιτέρω ελληνικές υποχωρήσεις.

Στο κλίμα αυτό και η δήλωση Δραγασάκη, όπως και η δήλωσηΠαπαδημούλη, όπως και η δήλωση Λαφαζάνη, ότι η Ελλάδα (διαπραγματεύεται αλλά) δεν δέχεται τελεσίγραφα.

Πάντως, η κυβέρνηση, σε μια προσπάθεια να προλάβει εξελίξεις για συμφωνία του τύπου «take it or leave it», έστειλε χθες στους συνομιλητές μας ένα ελληνικό σχέδιο (σε 47 σελίδες) με τις θέσεις της για μια καταληκτική συμφωνία. Φοβάμαι (και όταν θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές θα γνωρίζετε) ότι (και) το κείμενο αυτό θα παραπεμφθεί «αρμοδίως» (στους «θεσμούς», στους γραφειοκράτες) και πάντως δεν θα ληφθεί (για μιαν ακόμα φορά) υπ’ όψιν η φιλοδοξία της κυβέρνησης για μια «πολιτική λύση».

Γιατί; Ας δούμε τα δεδομένα.

Οι τελευταίες κόκκινες γραμμές που διαπραγματεύεται η κυβέρνηση (μετά την υποχώρηση για την προστασία της πρώτης κατοικίας, τον ΕΝΦΙΑ, το αφορολόγητο των 12.000 € κ.ά.) είναι ο ΦΠΑ, τα δημοσιονομικά και το Ασφαλιστικό.

Ομως οι συνομιλητές μας (με τις όποιες μη αξιοσημείωτες αποχρώσεις μεταξύ τους) κάνουν ταυτοχρόνως δύο πράγματα (σκληραίνοντας διαρκώς τις θέσεις τους): α) θέτουν και νέα θέματα στο τραπέζι και β) επιδεινώνουν (για εμάς) τις παραμέτρους των θεμάτων που ήδη διαπραγματευόμαστε.

Αίφνης ζητούν «σπάσιμο» της ΔΕΗ, «απελευθέρωση» των δικτύων διάθεσης, «άνοιγμα» της αγοράς αερίου (έρχονται και οι αγωγοί), ενώ υπαναχωρούν στα δημοσιονομικά ζητώντας πρόσθετα μέτρα αξίας 5 δισ.!!! (Με το ΔΝΤ να προσθέτει σ’ αυτά αλλά 2,5 δισ. με άνεση σκύλου που τρώει ανενόχλητος ξένη πίτα.)

Αλλά, αν είναι έτσι, φαίνεται σαν οι Δυνατοί (δανειστές, ου μην και δυνάστες) να επιδιώκουν τη ρήξη! Και τον τρόμο που η ρήξη φέρνει.

Εφαρμόζουν, δηλαδή, οι ίδιοι την τακτική που δεν εφάρμοσε η ελληνική κυβέρνηση την επαύριον των εκλογών. Μας φέρνουν προ τετελεσμένου, επειδή εμείς δεν κάναμε το ίδιο. Προβαίνουν σε μονομερείς ενέργειες, επειδή εμείς δεν προβήκαμε σε τέτοιες. Μας

φέρονται σαν αυτό που είναι, δηλαδή θηρία. Προς αυτό που νομίζουν ότι είμαστε, δηλαδή καλά παιδιά. Ασκημένα στον «κατευνασμό».

Σε αυτό το σημείο θέλω (επιτρέψτε μου) να σημειώσω ότι η κριτική αυτή ασκείται ακριβώς επειδή δεν έχουν τελειώσει όλα. Συμφωνία με τις προδιαγραφέςπου αναφέρονται παραπάνω η κυβέρνηση είναι αδύνατον να δεχθεί χωρίς ο ΣΥΡΙΖΑ να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη (μεγάλο κακό) και χωρίς η Ελλάδα νασυντριβεί (πολύ μεγαλύτερο κακό και, κυρίως, απαράδεκτο).

Συνεπώς το μόνον που απομένει στην κυβέρνηση είναι να δεχθεί μια συμφωνία (επώδυνη αλλά έντιμη) που δεν θα παγιώνει τις συμφορές μας, αλλά θα επιτρέπει στην παρούσα κυβέρνηση (και όχι άλλη) να τις ανατρέψει σε βάθος χρόνου, εγγύς και απώτερο. Αυτή η κυβέρνηση, διότι τυχόν επόμενη θα είναι του κ. Σόιμπλε αυτοπροσώπως.

Ο χρόνος (συμφωνία στις 30 Ιουνίου, συνολική ή μερική, με προοπτική καταληκτικής τον Σεπτέμβριο) δουλεύει υπέρ των δανειστών. Η κυβέρνηση πρέπει να κινηθεί τώρα. Στο κάτω-κάτω πρέπει να διαπιστωθεί από την Ελλάδα, την κυβέρνηση, την Ευρώπη και την Ιστορία αν οι Ελληνες είναι εδώ ή όχι...

ο Στάθης στον Ενικό