Η σιωπή, κόκαλα δεν έχει...

Η κυρία Αναστασία Σακελλαρίου ήταν επί Σαμαρά  Πρόεδρος του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Το ίδιο είναι και τώρα. Επί Σαμαρά η κυρία Σακελλαρίου έκανε τις ζημιές της, αλλά ήταν σαν της γάτας, τις σκέπαζε η...σιωπή. Λίγοι έγραφαν ή έλεγαν τότε για τα έργα, τις ημέρες της και τον παχυλό μισθό της. Διότι η

Πρόεδρος έπαιρνε και παίρνει ένα κάρο λεφτά, έναν σκασμό λεφτά αν το προτιμάτε, και πάντως όσα λεφτά χρειάζονται τρεις αρκούδες για να τα μεταφέρουν σε εύλογες αποστάσεις, χωρίς να κοπεί η μέση τους.

Η κυρία Σακελλαρίου για τις ευγενικές της φροντίδες προς την πατρίδα απολαμβάνει να λαμβάνει μηνιαίο μισθό όσον 20 γιατροί ή 60 εργάτες ή 90καθαρίστριες. Ισως να το έχει το όνομα («η επίσκεψις των ονομάτων» που έλεγε το προγονικό, «όνομα και πράγμα» που λέει το απογονικό). Καθ’ ότι το Σακελλαρίου προέρχεται απ’ το sacellarius (λατινικά), ο καγκελάριος των οικονομικών, ο διαχειριστής του μπεζαχτά, ο ταμίας, κι αυτό εκ του sacelus, το ταμείο, ο κορβανάς κι αυτό με τη σειρά του εκ του saccus, βαλάντιο, που προέρχεται απ’ το ελληνικό σάκος, σακούλι, με λεφτά ή ό,τι άλλο μέσα, τέλος πάντων.

Η κυρία λοιπόν Σακελλαρίου έκανε...το λάθος να επιστρέψει 1,2 δις ελληνικά λεφτά στον EFSF την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση κυνηγάει τον σόλδιο με το δίκαννο! Επίσης η Πρόεδρος του Τ.Χ.Σ. απέκρυβε (μαζί με τον κ.Στουρνάρα) επί ικανόν διάστημα από την κυβέρνηση, ότι μικρή ημεδαπή τράπεζα πήγαινε για πτώχευση, κοινώς για κανόνι. Κι όμως η κυρία Χριστίνα Σακελλαρίου μένει στη θέση της ακλόνητη. Ισταται ευσταθής και αγέρωχη, σαν μέσα σε βυζαντινό Απληκτο και τη φυλάνε ολημερονυχτίς δέκα τούρμες Εξκουβίτορες από μπρος, ένα σύνταγμα Βαράγγοι στα μετόπισθεν και δύο ταξιαρχίες Ικανάτοι εκ δεξιών και ευωνύμων.

Το πράγμα είναι καταπληκτικό! Τι προστατεύει (εκτός των εν λόγω επιγείων δυνάμεων) την κυρία Χριστίνα Σακελλαρίου; Μήπως η Παναγιά η Ανεργη; Μήπως η Αθηνά η Πρόμαχος; - αν και δεν νομίζω να ‘χουν πλέον οι θεοί τόση δύναμη όσην έχουν οι υπουργοί.

Η ιστορία της κυρίας Σακελλαρίου μοιάζει απ’ την ανάποδη με την ιστορία του φίλου σας, κ. Απόστολου Καραμπά. Ξυλουργός ο Απόστολος, δούλευε την ειδικότητά του στον Αγιο Σάββα. Ομως είχε το ζουζούνι των γραμμάτων. Και σπούδαζε. Και πήρε πτυχίο ιστορικού. Ζήτησε λοιπόν να αναβαθμιστεί η απασχόλησή του σε κάτι ανάλογο με τις σπουδές του. Περίμενε να εξετάσουμε την υπόθεσιν σου, του είπαν οι αρμόδιοι. Περίμενε και ο Απόστολος δουλεύοντας ξυλουργός αλλά όχι και άπραγος περί τα γράμματα. Πήρε και δεύτερο πτυχίο!

Αντί όμως το ελληνικό δοβλέτι να εκτιμήσει την προσπάθεια και το παράδειγμα του Απόστολου, τον άφησε στο περίμενε, ώσπου ο Απόστολος πήρε και τρίτο πτυχίο στα κομπιούτερ. Δέκα - δεκαπέντε χρόνια τρέχει ο Απόστολος απ’ τον Αννα της Πασοκοδεξιάς ως τον Καγιάφα των Καρεκλοκενταύρων για να βγάλει άκρη, αποτέλεσμα: μια μούντζα. Εγραφε και η ταπεινότης μου στην «Ελευθεροτυπία» για αυτήν την υπόθεση (μεγαλείου του Απόστολου και καταισχύνης του κράτους) – τίποτα. Σιωπή. Εκανε και ερώτηση ο ΣΥΡΙΖΑ τότε στη βουλή – τίποτα! Σιωπή! Το θέμα σας εξετάζεται αρμοδίως.

Στο μεταξύ τα μαλλιά του Απόστολου άσπρισαν, τα παιδιά του σπουδάζουν όπως σπούδασε ο πατέρας τους και ο Απόστολος έχει μαζέψει για την «υπόθεσίν του» τόσους φακέλους με χαρτιά όσους χωράει ο sacelus με τη μισθοδοσία της κυρίας Σακελλαρίου, όταν την κουβαλάνε τρεις αρκούδες (και μια εφεδρική για κάθε ενδεχόμενο).

Με τα πολλά έπεσε η επάρατος Δεξιά, τροχάδην στο Υπουργείο ο κ. Απόστολος Καραμπάς. Με τον φάκελό του, τα πτυχία του, την ερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ στη βουλή, ζήτησε να επανεξετασθεί η υπόθεσή του. Δεν ζήτησε ρουσφέτι απ’ τον κ. Μπαλτά, την προσοχή του κράτους ζήτησε και να βρει το δίκιο του προσπάθησε.

Και παρεπέμφθη και πάλιν...αρμοδίως! Στις ελληνικές καλένδες από πλευράς χρόνου και στον ανθρωποφάγο λαβύρινθο από πλευράς γραφειοκρατίας. Κι έτσι ο Απόστολος Καραμπάς έγινε πάλι ρεπορτάζ (αυτή τη φορά απ’ την «Εφημερίδα των Συντακτών», πλήρες κι εκτενές) και από πλευράς Μπαλτά – Κουράκη ένα ακόμα συμβάν – συμβαίνουν τα συμβάντα.

Κυρία Σακελλαρίου και κ. Καραμπάς, δύο βίοι, αντιπαράλληλοι. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Σαν να μην άλλαξε τίποτα. Στα ερωτήματα που θέτουμε (όπως τώρα καλή ώρα η αφεντιά μου) για τέτοια συμβαίνοντα, απάντηση λαμβάνουμε τη σιωπή.

Τί άλλαξε λοιπόν; Ο ήχος της σιωπής;

ο Στάθης στον Ενικό