Στοιχεία ΣΟΚ! Πώς η Ελλάδα οδηγήθηκε στη χρεοκοπία;

του Κυριάκου Βελόπουλου

Το Μάιο του 2009 το ΠΑΣΟΚ αναδείχθηκε νικητής των βουλευτικών εκλογών και σχημάτισε κυβέρνηση. Τον Οκτώβριο του 2009 ο τότε υπουργός Οικονομικών, ανακοίνωσε στο ECOFIN ότι το έλλειμμα για το 2009 θα κυμανθεί ως ποσοστό του ΑΕΠ στο 12,5% αντί του 6%. Λίγα εικοσιτετράωρα μετά άρχισαν οι υποβαθμί­σεις της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας από τους οίκους αξιολόγησης Fitch, Standard and Poor’s και Moody’s. 

Στις 8 Ιανουαρίου του 2010 η Ευρωπαϊκή Επι­τροπή δημοσιοποίησε
έκθεση σχετικά με τα στατιστικά στοιχεία του χρέους και του ελλείμματος της Ελλάδας. Στην έκθεση επισημαινόταν προβλήματα «σκόπιμης εσφαλμένης αναφοράς δεδομένων» και αμφιβολίες για την ακρίβεια των στοιχείων, κοινώς παραποιημένα στοιχεία.

Μέσα σε μια νύχτα η Ελλάδα βρέθηκε στο στόχαστρο των διεθνών Μέσων Ενημέρωσης με ένα πρωτοφανή καταιγισμό αρνητικών δημοσιευμάτων που έθιγαν την αξιοπιστία της και την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού. Στις 23 Απριλίου του 2010 η Ελ­λάδα προσέφυγε στο μηχανισμό στήριξης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Το θέμα «στοίχειωσε» την ελληνική πολιτική και την κοινωνία μετά και τις καταγγελίες μελών της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), για τεχνητή διόγκωση του ελλείμματος το 2009, προκειμένου η χώρα μας να οδηγηθεί στο μηχανισμό στήριξης. Σήμερα η υπόθεση βρίσκεται στα χέρια της ελληνικής δικαιοσύνης.

Η υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ ακολουθεί τη χώρα μας σε καθημερινές αναφορές των Ευρωπαίων πολιτικών, ενώ πολλοί από αυτούς και μέχρι σήμερα αφήνουν αιχμές ή κατηγορούν ευθέως την Ελλάδα και για παραποίηση και των στοιχείων για την ένταξή της στην Οικονομι­κή και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ).

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο αντικαγκελάριος της Γερμα­νίας και υπουργός Οικονομίας και Ενέργειας, Ζίγμαρ Γκάμπριελ, ο οποίος, σύμφωνα με την εφημερίδα «Die Welt», μιλώντας σε εκδήλωση του γερμανικού Σοσιαλ­δημοκρατικού Κόμματος στο Πότσνταμ υποστήριξε ότι η Ελλάδα πέτυχε την ένταξή της στην Ευρωζώνη «μόνο με παραποίηση όλων των στοιχείων». Ο ίδιος περιέγραψε την Ελλάδα ως «περίπτωση περισσότερο για την Παγκόσμια Τράπεζα παρά για το Διεθνές Νο­μισματικό Ταμείο, δεδομένου ότι σ’ αυτήν δεν υπάρ­χουν καθόλου κρατικές δομές».

Θα αναρωτιόταν κανείς γιατί αυτή η επιλεκτική στόχευση της Ελλάδας;
Γιατί δεν αντιμετωπίστηκαν με τον ίδιο τρόπο και άλλες χώρες που βρέθηκαν στο χεί­λος της οικονομικής κατάρρευσης; Γιατί δεν διασύρθη­καν από τα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης οι λαοί τους; Κα­νείς δεν αντιλέγει ότι η Ελλάδα χειρίστηκε με επικίν­δυνο τρόπο το θέμα των αυξημένων δημοσιονομικών ελλειμμάτων, που πραγματικά σόκαρε τις αγορές. Κα­νείς δεν αντιλέγει ότι έγιναν λάθη ένθεν κακείθεν των κυβερνήσεων. Όμως μια μόνο χώρα, η Ελλάδα, υπό τις διεθνείς οικονομικές συγκυρίες που επηρέασαν ακόμη και τα αναπτυγμένα κράτη, θεωρήθηκε ότι μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις ή να απειλήσει με κατάρρευση την Ευρωζώνη;

Άλλωστε η παραποίηση στατιστικών στοιχείων της οικονομίας δεν είναι «αποκλειστικό προνόμιο» της Ελ­λάδας. Σύμφωνα με δημοσιεύματα έγκυρων οικονομι­κών περιοδικών, τα στατιστικά τους στοιχεία για να αυξήσουν το ΑΕΠ και την παραγωγικότητά τους έχουν παραποιήσει στο παρελθόν και ισχυρές οικονομίες, όπως η Γαλλία, η Ιταλία, το Βέλγιο αλλά και η κραταιά Γερμανία, η οποία ομολογοποίησε τις πιστώσεις της στη Ρωσία ύψους 5 δισ. ευρώ, αυξάνοντας έτσι το ΑΕΠ της. Ποτέ όμως δεν δόθηκε δημοσιότητα και δεν σχολι­άστηκε δυσμενώς. Η παραποίηση των στοιχείων για τις χώρες αυτές μεταφράστηκε σε «δημιουργική λογιστι­κή», ενώ για την Ελλάδα σε «παραποίηση στοιχείων».

Στατιστικά στοιχεία σχετικά με το ΑΕΠ εξακολου­θούν να παραποιούν και σήμερα χώρες που αντιμε­τωπίζουν παρόμοια με την Ελλάδα προβλήματα, χω­ρίς ωστόσο να οδηγηθούν στο «σαλόνι» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Ισπανία, της οποίας ο ιδιωτικός τομέας εί­ναι υπερχρεωμένος. Ωστόσο η Ισπανία δεν οδηγήθηκε στο ΔΝΤ, οι τράπεζές της ενισχύθηκαν απευθείας από το μηχανισμό στήριξης. Οι ίδιοι οι Ισπανοί παραδέχθη­καν ότι υπήρχαν κάποια παράδοξα στις στατιστικές τους. Ενδεικτικά, την περίοδο 2007-2011 τα φορολογι­κά έσοδα του κράτους μειώθηκαν κατά 5,7% του ΑΕΠ, παρά το ότι οι φόροι αυξήθηκαν σε μεγάλο βαθμό.

Το 2012 επιβλήθηκε υψηλή φορολογία, ωστόσο τα φορο­λογικά έσοδα παρέμειναν αμετάβλητα. Σε συνδυασμό δε με τα υψηλά επίπεδα ανεργίας, δημιούργησε ερω­τηματικά αν το πραγματικό μέγεθος της πτώσης του ΑΕΠ της χώρας είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από όσο δηλώνεται. Πολλοί αναλυτές δεν αποκλείουν τα στοι­χεία να παραποιούνται και με την ανοχή της Γερμανί­ας, προκειμένου να μην τεθεί σε κίνδυνο η Ευρωζώνη.

Στις αρχές του Ιουλίου του 2014, για πρώτη φορά στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, άρχισε έρευ­να για ενδεχόμενη παραποίηση των στατιστικών στοι­χείων που παρουσίασε μία από τις 17 περιφέρειες της Ισπανίας, η Βαλένθια, γεγονός που είχε επιπτώσεις στα στοιχεία για το δημόσιο έλλειμμα της χώρας το 2011. Η έρευνα αφορά τα στοιχεία που παρέδωσε η περιφέρεια της Βαλένθιας, όμως «δεν αμφισβητούν την ακρίβεια των στατιστικών στοιχείων της Ισπανίας» συνολικά. Η έρευνα αυτή θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για εν­δεχόμενη επιβολή κυρώσεων. Το μεγαλύτερο πρόστιμο που θα μπορούσε να επιβάλει η ΕΕ για παραποίηση των στατιστικών στοιχείων είναι 0,2% του ΑΕΠ.

Η συμπεριφορά των Ευρωπαίων εταίρων και της διεθνούς κοινότητας γενικότερα έναντι της Ελλάδας οδηγεί σε σκέψεις για το αν τελικά η χώρα μας χρησι­μοποιείται ως «μοντέλο» για την εφαρμογή νέων πειρα­ματικών πολιτικών ή και για τον αποπροσανατολισμό της διεθνούς κοινής γνώμης. Διότι πόσο σημαντικό είναι το μέγεθος της ελληνικής οικονομίας, η οποία αποτελεί απειροελάχιστο ποσοστό στο σύνολο της παγκόσμιας, ώστε να απασχολεί τη διεθνή κοινότητα; 

Ο εβδομαδιαί­ος κύκλος των τραπεζικών εργασιών διεθνώς είναι ίσος με το ετήσιο παγκόσμιο ΑΕΠ, δηλαδή περί τα 60 τρισ. δολάρια. Αντιλαμβάνεται κανείς λοιπόν την κατάταξη της Ελλάδας στον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη. Πόσο πολύ μπορεί να αφορά τη διεθνή κοινότητα η παροχή ενός νέου πακέτου στήριξης στην Ελλάδα, αντί οι κα­ταρρέουσες οικονομίες της Ιαπωνίας και των ΗΠΑ;

Και πόσο δεν την αφορούν οι κοινωνικές αναταραχές που σημειώνονται στις αναπτυσσόμενες χώρες εξαιτίας της χαλαρής νομισματικής πολιτικής των ΗΠΑ, που έχει ως αποτέλεσμα τρομακτικές αυξήσεις του πληθωρισμού και την αδυναμία μεγάλου μέρους της κοινωνίας να έχει πρόσβαση ακόμα και στα είδη πρώτη ανάγκης;

Υπάρχουν βέβαια και άλλες σκέψεις. Μήπως όλα αυτά σκοπεύουν τελικά στην εξασφάλιση ελέγχου του ορυκτού πλούτου και των ενεργειακών πόρων, που όπως αποδεικνύεται βρίσκονται στο υπέδαφος της Ελ­ λάδας σε μεγάλες ποσότητες; Μήπως επιφυλάσσουν για την Ελλάδα μακροπρόθεσμη εξάρτηση από το Δι­εθνές Κεφάλαιο; Το οποίο φυσικά για να δανείζει, θα απαιτεί υποταγή των κυβερνώντων και του λαού υπό την απειλή πάντα μιας επερχόμενης… χρεοκοπίας.
http://www.voicenews.gr/