Η αριστερά και τα στελέχη της μαθημένα ήταν πάντα να βρίσκονται στην αντιπολίτευση, να καταγγέλλουν και να διεκδικούν από μια κυβέρνηση. Να αποκαλύπτουν και να δημοσιοποιούν τα αρνητικά. Ακόμα και να μετατρέπουν σε αρνητικά όποια θετικά μπορεί να συναντούσαν. Γιατί κι αυτό γινόταν.
Αυτό το συνεχές καταγγελτικό έχει και μια μιζέρια. Ε, είναι και λίγο ανεύθυνο καθώς το να εκφράζεις τις επιθυμίες σου μπορεί να αποτελεί ένα διεκδικητικό, αντιπολιτευτικό πλαίσιο, αλλά ασφαλώς οι επιθυμίες δεν μπορούν να αποτελούν πλαίσιο άμεσης εφαρμογής της πολιτικής.
Σήμερα λοιπόν, από το καταγγελτικό και συχνά ανεύθυνο (με την έννοια ότι δεν έχεις την ευθύνη να εφαρμόσεις πολιτική, άρα μπορείς να πεις και μια κουβέντα παραπάνω) περνάς στο υπεύθυνο. Έχεις την ευθύνη να εφαρμόσεις πολιτική, να πάρεις αποφάσεις που θα έχουν τις επιπτώσεις ή τις συνέπειές τους σε μια ολόκληρη χώρα και ένα ολόκληρο λαό.
Εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Μοιάζουν να μην έχουν προσαρμοστεί στη δική τους νέα πραγματικότητα. Πλέον δεν είναι απέναντι από αυτό που γίνεται. Έχουν την ευθύνη να υλοποιήσουν πολιτικές, να στηρίξουν επιλογές. Αυτό μπορεί να έρχεται κόντρα και στις ίδιες τις αρχές του! Την ίδια την προσωπικότητα πολλών στελεχών. Πώς να στηρίξουν κυβερνητικές πολιτικές, μαθημένοι μια ζωή ολόκληρη να τις πολεμούν;
Η αριστερά της ήττας και της γωνίας έγινε η κυβερνώσα αριστερά. Αυτό δεν θα το ήθελε ούτε όλη η αριστερά, με όλες τις πολιτικές της εκφράσεις, από το ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τις εκτός κοινοβουλίου δυνάμεις. Κάποιους βόλευε ή βολεύει η μικρή, αντιπολιτευτική δύναμη.
Η κυβερνώσα αριστερά, που έρχεται να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα το οποίο δεν είναι οπωσδήποτε της αριστεράς (το ξανάπαμε, η εντολή του 36% στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν η ρήξη με την ΕΕ ή την Ευρωζώνη, ούτε ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός) οφείλει να έχει στρατηγική, αλλά και τακτικές κινήσεις. Με στόχο ένα: την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, την κοινωνική και εθνική σωτηρία.
Οφείλει, στο πλαίσιο αυτό, να εφαρμόζει το πρόγραμμά της, αλλά να κάνει και υποχωρήσεις ή συμβιβασμούς, αφού δεν έχει εντολή για επαναστατική διακυβέρνηση. Συμβιβασμούς προφανώς με κόκκινες γραμμές. Η βασική κόκκινη γραμμή σχετίζεται με τον άνθρωπο και τις αξίες του, τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Κόκκινη γραμμή είναι η λειτουργία της Δημοκρατίας. Κόκκινη γραμμή είναι η λειτουργία ενός κράτους δικαίου. Κόκκινη γραμμή είναι η εθνική ανεξαρτησία.
Έχουμε μια συμφωνία με την ΕΕ που λέει ότι όσα οι προηγούμενοι είχαν συναποφασίσει σε βάρος του Ανθρώπου, σταματούν εδώ. Μια συμφωνία που λέει ότι για τέσσερις μήνες θα πάω με ένα συμβιβασμό για να έχω μια ανάσα. Αυτήν που πήγαν να μου κόψουν βρόμικα οι προηγούμενοι με κρυφά email και συμφωνίες στην πλάτη του ελληνικού λαού.
Που λέει ότι μπορεί να χρειαστεί να κάνω ένα χρονικό βήμα πίσω στην εφαρμογή του προγράμματός μου. Αλλά με ένα μεγάλο κέρδος: αποδείχτηκε ότι μονόδρομοι δεν υπάρχουν και οι πολιτικές λιτότητας που είχε δώσει εντολή ο Σόιμπλε και είχαν αποδεχτεί οι προηγούμενοι, δεν πρόκειται να εφαρμοστούν, ούτε στο τετράμηνο - ανάσα.
Και, αυτό είναι ακόμα πιο σοβαρό, κατάφερε, βρίσκοντας και συμμάχους, να αμφισβητηθεί για πρώτη φορά ο μονόδρομος της ευρωπαϊκής λιτότητας και η αυτοκρατορία της Γερμανίας στην ΕΕ.
Κι αυτά δεν τα συμφώνησε η κυβέρνηση με τον εαυτό της. Τα συμφώνησε μετά από διαπραγμάτευση, που έγινε για πρώτη φορά, με την πλάτη στον τοίχο, με τις βρόμικες παγίδες που είχαν στήσει Σαμαράδες και Βενιζέλοι, με αντίπαλο όχι μόνο τον νεοναζί στη συμπεριφορά και τις αντιλήψεις Σόιμπλε, αλλά και με τους υπόλοιπους υποτακτικούς της ΕΕ.
Ναι, δεν είναι όλα όσα θα θέλαμε να έχουμε τώρα ως λαός, ώστε να βγούμε στους δρόμους και να πανηγυρίζουμε. Κερδίσαμε και κερδίσαμε πολλά. Απλά και μόνο όταν σκέφτομαι τί είχε συμφωνηθεί και τί θα εφαρμοζόταν με επανεκλογή Σαμαρά, καταλαβαίνω πού βρισκόμαστε σήμερα. Ποιες ήταν οι παγίδες και πόσο δύσκολος ήταν ο δρόμος ακόμα και γι αυτό το πρώτο βήμα.
Ήμασταν όμως έτοιμοι, ως λαός και ως ηγεσία, για κάτι άλλο από αυτό που συμφωνήθηκε; Ήμασταν έτοιμοι με μια κυβέρνηση μερικών ημερών - που στην Ευρώπη την παρουσίαζαν σαν ένα τσούρμο παρανοϊκών και άπλυτων- να πούμε ή όλα ή τίποτα; Ναι, στο facebook μπορεί να γίνονται "επαναστάσεις" ανάμεσα στον μικρόκοσμο της παρέας μας, να φτάνουν μερικοί στο σημείο να μιλούν ακόμα και για προδοσία (!) ή να προτρέπουν για ρήξη τώρα με την ΕΕ, αλλά άλλο τα like και οι κοινοποιήσεις και άλλο η ευθύνη μιας χώρας και ενός λαού, με συνθήκες πραγματικής διαπραγμάτευσης, από μειονεκτική μάλιστα θέση.
Επιστρέφω και πάλι στον ΣΥΡΙΖΑ που ως κόμμα παραμένει στην αντιπολιτευτική του άνεση. Επιστρέφω στα στελέχη, τους βουλευτές και άλλους, που δεν κατάλαβαν ακόμα ότι από την άνεση της αντιπολίτευσης έχουν περάσει στην ευθύνη της συμπολίτευσης και της διακυβέρνησης. Που δεν κατάλαβαν ότι δεν μπορεί να συνεχίζουν τις συνδικαλιστικές παρεμβάσεις, αλλά θα πρέπει να κυβερνήσουν, να δουλέψουν, να δουλέψουν σκληρά, αντί να μιλούν.
Αυτή την ώρα ο μεγαλύτερος εχθρός της κυβέρνησης είναι μερικά από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί που έμειναν στο 4% του παρελθόντος, αυτοί που δεν συνειδητοποίησαν ότι σήμερα εκπροσωπούν ολόκληρο τον ελληνικό λαό.
Και μιλούν, και γκρινιάζουν, και αντιπολιτεύονται εαυτούς. Μέσα σε μερικές εβδομάδες από τη λαϊκή εντολή!
Κουράστηκα να ακούω την αντιπολιτευτική σας φωνή. Πάψτε τις κορόνες από τα κανάλια της διαπλοκής και κάντε ό,τι πρέπει, όχι για να είστε οι "όμορφοι" σε ένα κοινό, αλλά οι χρήσιμοι σε ένα λαό. Για να μπορέσει μετά το τετράμηνο η Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της, χωρίς τους νταβατζήδες της ευρωπαϊκής πολιτικής και των τοκογλύφων των "αγορών", χωρίς τα εγχώρια λαμόγια της πολιτικής, της "ενημέρωσης" και της οικονομίας, που βρίσκουν πάτημα να ξεσαλώνουν ακριβώς στα δικά σας λόγια... Για να δούμε αν μπορέσουν να εφαρμοστούν στη συνέχεια εκείνα που πρέπει κι όχι μόνο εκείνα που καταφέραμε να μας επιτρέψουν.
Ε, πάψτε πια και κυβερνήστε! Δεν έχετε πιο αριστερές συνειδήσεις από πολλούς άλλους, που δεν χρειάζονται αξιώματα για να σταθούν όρθιοι.
Και μην ξεχνάτε, υπάρχει πρόγραμμα που πρέπει να εφαρμοστεί, κι όχι μόνο στο τετράμηνο.
http://www.candianews.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες