Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014

Η χώρα βράζει στο ζουμί της που όσο πάει και εξατμίζεται!


Σύντομα το εθνικό αδιέξοδο θα γίνει αντιληπτό τόσο στα αριστερά όσο και στα δεξιά σε όλο και περισσότερους ανθρώπους. Η αγορά το ξέρει ήδη. Τα φέσια προς το κράτος και προς αλλήλους μεγαλώνουν κατά 1 δις το μήνα. Σύντομα θα γίνει αντιληπτό ότι ο χρόνος κυλά μεγεθύνοντας απλώς το πόσα πληρώνουμε ως θυσία για να μείνουμε στο ευρώ και πόσα μας χρεώνουν για την παραμονή μας σε αυτό. 

Από το Μααστριχ και μετά πληρώσαμε ήδη πολλά. Ζάχαρη, καπνός, λάδι, κλωστοϋφαντουργία, βιομηχανία, αλιεία, βιομηχανικές καλλιέργειες, πορτοκάλια, ξεριζωμένοι αμπελώνες.
Αντικαταστήσαμε ότι παραγάγαμε με δάνεια φθηνά από τις τράπεζες του πυρήνα της ΕΕ, και τα κάναμε κατανάλωση ή καταστήματα που μπορείς να καταναλώσεις προϊόντα -κατά βάση- εισαγωγής.

Όταν τελείωσαν όλα όσα είχαμε να δώσουμε ως αντάλλαγμα αρχίσαμε τις θυσίες για να μείνουμε στο ευρώ μη αντιλαμβανόμενοι ότι η θέση μας απλώς χειροτερεύει κάθε μέρα!

Τα προϊόντα τελείωσαν και τα εργοστάσια μας έκλεισαν. Έκλεισε η χαλυβουργική, η τσιμεντοβιομηχανία, τα ναυπηγεία, η 3Ε, η βιοχαλκο και χιλιάδες άλλοι μικρότεροι. Έκλεισαν ακόμη και τράπεζες Ερήμωσε η επαρχία και Β Ελλάδα.

Η χώρα βράζει στο ζουμί της 
Απόμειναν κάτι τουρίστες που τους μετρούμε με το κεφάλι και την διανυκτέρευση. Κατεβαίνουν σε Γερμανικό αεροδρόμιο, τρώνε ψάρια από την Σενεγάλη, ρύζι Τουρκιάς, πατάτες Αιγύπτου, κρέας Βελγίου λαχανικά Βουλγαρίας, πίνουν Ουίσκι Ρούμι και Βοτκα και αγοράζουν κινέζικα τσολιαδάκια για σουβενίρ. Μετράμε εκατομμύρια τουρίστες και δηλώνουμε πανευτυχείς, μα κανείς δεν ρωτά τι τρώνε, τι πίνουν, τι από αυτά είναι ελληνικό και τι εισαγόμενο; Πόσες ώρες το κάνει το συνάλλαγμα που αφήνουν να περάσει τα σύνορα για να πάει σε κάποιον ξένο παραγωγό και βιομήχανο;

Όμως -καθώς η χώρα βράζει στο ζουμί της που όσο πάει και εξατμίζεται- ευτυχώς υπάρχουν και αυτοί και ρίχνουν λίγο ακόμη σπρώχνοντας πίσω το τέλος του δράματος. Δίνουν λίγες ανάσες μέσα στο καλοκαίρι καθώς η Ελλάδα επιστρέφει παραγωγικά στο 60.

Όμως η πραγματικότητα είναι πάντα εδώ. Τα νούμερα δεν βγαίνουν και δεν θα βγουν πότε και νέα δάνεια που τόσο λαχταρούν οι μνημονιακοί έρχονται πια με όρους και με μνημόνια. Πληρώνουμε για αυτά με υγιή παραγωγικό ιστό, με θέσεις εργασίας με ύφεση με υπερφορολόγηση με διαρροή νέων μορφωμένων ανθρώπων, με αγγλικό δίκαιο. Δίνουμε πραγματικά νοσοκομεία σχολεία και βγάζουμε κόσμο στην ανεργία για να πάρουμε την δόση υπό μορφή δανείου.Πληρώνουμε παραλίες με δάση, με δίκτυα με ορυκτό πλούτο, με το μέλλον των επόμενων γενεών ως αντάλλαγμα μια δόση δανεική και λίγους μήνες ακόμη παράταση.

Πληρώνουμε με αίμα και θυσίες με Εθνική αυτοδιάλυση και με αξιοπρέπεια για να μας δίνουν δάνεια που τόσο γουστάρουν οι μνημονιακοι που έμαθαν να ζουν με δανεικά. Όλοι αυτοί οι τεμπέληδες που δεν θέλουν να ιδρώσουν την φανέλα.

Δημοσιεύθηκε, 25 Ιουλίου 2014 για το έντυπο Larissanet

από http://papaioannou-giannis.net/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για πες