“Απ' τη θάλασσα έφτασα ως εδώ, με φορτίο από κλέφτες...”

Δεν έχουν αφήσει όρθιο τίποτα! Έχουν διαλύσει τα πάντα! Και τώρα ετοιμάζουν νέο «ριφιφί»! Ναι, αυτό που σχεδιάζουν στο Ασφαλιστικό δεν ισοδυναμεί με τίποτα λιγότερο από ένα άνευ προηγουμένου, το οριστικό, το τελειωτικό «ριφιφί» για τα Ασφαλιστικά Ταμεία. Για τις συντάξεις. Για τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα εκατομμυρίων ανθρώπων.

    Μπροστά στους «σωτήρες» μας ο Ηρόστρατος μοιάζει με ευγενικό πρόσκοπο. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το καλοκαίρι η Ομοσπονδία Εργαζομένων στους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης (ΠΟΠΟΚΠ), οι απώλειες χρημάτων των Ασφαλιστικών Ταμείων στο διάστημα των Μνημονίων ανήλθε στα 33 δισ. ευρώ. Μόνο από το περίφημο PSI για το οποίο τόσο επαίρεται η συγκυβέρνηση, οι απώλειες των Ταμείων ξεπέρασαν τα 12,5 δισ. ευρώ.

    Όμως η αγριότητά τους δεν έχει όρια. Ο «κανιβαλισμός» τους είναι ακόρεστος. Έφτασαν χτες δια του επικεφαλής του ΙΚΑ, του Ρ.Σπυρόπουλου, να θέτουν ζήτημα διαφοροποίησης της υγειονομικής περίθαλψης των Ασφαλισμένων ανάλογα με τα ένσημα! Δηλαδή, τι λένε; Ότι σε μια χώρα που την κατάντησαν 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι να είναι άνεργοι και άλλα 3 εκατομμύρια να είναι από ανασφάλιστοι έως ημιανασφάλιστοι, εκείνο που θα τους παρέχεται σαν υγειονομική περίθαλψη θα είναι μια… ασπιρίνη – και «αν»!  

    Φυσικά, η κλοπή των Ασφαλιστικών Ταμείων των εργαζομένων δεν αποτελεί ελληνική ευρεσιτεχνία. «Έκλεψαν το ταμείο των συντάξεων για να βοηθήσουν τους πλούσιους τραπεζίτες φίλους τους», έγραφε η «Irish Daily Mirror» την επομένη της ανακοίνωσης της ιρλανδικής κυβέρνησης για την προσφυγή της χώρας στο «μηχανισμό» ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ...

    Και από τα δικά μας, τι να πρωτοθυμηθούμε;

• Ήδη, εδώ και δυο δεκαετίες, μετράμε αλλεπάλληλους αντιασφαλιστικούς νόμους.
• Ήταν μόλις λίγους μήνες μετά το μνημειώδες εκείνο «δεν υπάρχει σάλιο» της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ όσον αφορά στα αποθεματικά των Ασφαλιστικών Ταμείων, όταν το Υπουργικό Συμβούλιο των Παπανδρέου - Λοβέρδου, τον Δεκέμβρη του 2010, ανακοίνωσε τημείωση των εισφορών των μεγαλοεπιχειρηματιών στα Ταμεία κατά 25%...
• Ήδη έχουν θεσμοθετήσει τα 40 χρόνια Ασφάλισης για την κατοχύρωση πλήρους σύνταξης - την οποία πρώτα την συρρίκνωσαν.
• Ήδη με το πρώτο μνημονιακό Ασφαλιστικό -  και σε συνθήκες ανεπανάληπτης ανεργίας και ανελέητης μείωσης των μισθών - ο ελληνικός λαός έχει υποστεί την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης έως το 67^ο έτος.  

    Με άλλα λόγια: Η έξοδος από τον εργάσιμο βίο, ακόμα κι αν κάποιος καταφέρει ποτέ να στοιχειοθετήσει δικαίωμα σύνταξης, θα ισοδυναμεί με φτώχεια. Θα ισοδυναμεί με εξαθλίωση για τη συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων.

    Και, όμως, μετά απ' όλα αυτά, οι κυβερνώντες πάνε για νέες περικοπές!

Και το ακόμα «καλύτερο»: Τη στιγμή που προωθούν νέες περικοπές στις συντάξεις, έχουν ήδη αποφασίσει νέες μειώσεις στις εργοδοτικές εισφορές!

    Αυτή η πολιτική της δήθεν «σωτηρίας» των Ταμείων, που οδηγεί στην καταλήστευση των Ταμείων και στην εξόντωση των ασφαλισμένων, δεν είναι σημερινή. Πρόκειται για ένα έγκλημα δεκαετιών. Ας θυμηθούμε:

    Πριν ακόμα συντελεστεί το μεγάλο «ριφιφί» των αποθεματικών των Ταμείων με το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου το 2000, πριν ακόμα αποκαλυφθεί το σκάνδαλο των ομολόγων το 2007, είχε προηγηθεί μια ολόκληρη 40ετία (1951 - 1990), κατά την οποία συνέβαινε το «απίθανο»:

    Οι εκάστοτε κυβερνώντες - εφαρμόζοντας την πολιτική της συσσώρευσης προς όφελος των λίγων διά μέσου της αποστέρησης από τους πολλούς - υποχρέωναν τα Ασφαλιστικά Ταμεία να καταθέτουν όχι μόνο ατόκως, αλλά και με αρνητικό επιτόκιο τα λεφτά των εργαζομένων στις τράπεζες.

    Οι τράπεζες, με τη σειρά τους, επιδοτούσαν (ανέξοδα και με λεφτά των εργατών) τους βιομηχάνους, τους τραπεζίτες και τους εργολάβους.

Ενδεικτικά, αναφέρουμε ότι τα λεφτά των εργαζομένων από τις ασφαλιστικές τους εισφορές κατατέθηκαν στις τράπεζες:

• το 1950 με αρνητικό επιτόκιο -7,6%,
• το 1954 με αρνητικό επιτόκιο -11,1%,
• το 1974 με αρνητικό επιτόκιο -21,8%,
• το 1981 με αρνητικό επιτόκιο -13%,
• το 1986 με αρνητικό επιτόκιο -8%,
• το 1990 με αρνητικό επιτόκιο -2,4%.

    Από αυτή και μόνο την (καθ' όλα νόμιμη - με το νόμο 1611/1950 είχε γίνει)κομπίνα, το κράτος των Παπάγων, των Πλαστήρων, των Καραμανλήδων και των Παπανδρέου λεηλάτησε, σε τιμές της δεκαετίας του 2000, περί τα 58 δισ. ευρώ από τα Ασφαλιστικά Ταμεία!

    Μήπως όλα αυτά είναι «περασμένα – ξεχασμένα»; Ούτε «περασμένα» είναι (απόδειξη ότι επαναλαμβάνονται διαρκώς), ούτε «ξεχασμένα»: Οι εργάτες του '50, του '60, του '70, από τους οποίους έκλεψαν τότε τις ασφαλιστικές εισφορές, είναι οι σημερινοί συνταξιούχοι των 300, 400 και 500 ευρώ..

    «Απ' τη θάλασσα έφτασα ως εδώ, με φορτίο από κλέφτες...», έγραφε ο Αραγκόν.

    Θα μπορούσε να το έχει γράψει για τον Έλληνα συνταξιούχο. Τον άνθρωπο τον ηλικιωμένο, τον γέροντα, που δούλεψε μια ζωή και που η μια μετά την άλλη οι  κυβερνήσεις «εθνικής σωτηρίας» του κόβουν κι άλλο τη σύνταξη πείνας, τον εξαναγκάζουν να ζει στη φτώχεια, για τον εξής πολύ απλό - και ταξικό λόγο:

    Γιατί, ενώ του χρωστούν συντάξεις ανθρώπινες, συντάξεις τις οποίες έχει πληρώσει, οι κυβερνήσεις των τραπεζιτών, των βιομηχάνων και των εργολάβων, τις έχουν καταχραστεί.

    Και τώρα εκείνο που εξυφαίνεται μέσα από τις λεγόμενες νέες ενοποιήσεις που προγραμματίζονται, είναι η πλήρης διάλυση των Ταμείων. Είναι η πλήρης μετατροπή του χώρου της κοινωνικής ασφάλισης σε πεδίο ιδιωτικής μπίζνας.Είναι η μετατροπή της σύνταξης σε μια έννοια που δεν θα αντιστοιχεί ούτε καν στην έννοια του «ψίχουλου».

    Αν αυτό δεν είναι «αιτία πολέμου», ενός μονομερούς, ανελέητου και αδυσώπητου «ταξικού πολέμου» που έχει κηρυχτεί εναντίον του λαού, τότε τι είναι;

http://www.enikos.gr/