Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

Έχουμε πόλεμο, μην το γελάς, μωρό μου

...που έλεγαν και πριν από 30 χρόνια οι Μουσικές Ταξιαρχίες του Πανούση.

Τώρα βέβαια θα μου πείτε, προς τι ο Α' πληθυντικός, εμείς τον έχουμε τον πόλεμο; Ανάλογα, το που κατατάσσει ο καθένας τον εαυτό του. 

O Θέμης Καίσαρης γράφει για τη μεγάλη κόντρα Μαρινάκη-Μελισσανίδη και τι αφήνει.

Δεν περιμέναμε τη χθεσινή μέρα για να το διαπιστώσουμε, απλώς το επιβεβαίωσε. Όπως και στην πολιτική, έτσι και στο ποδόσφαιρο, ο κανόνας είναι απλός: Οι παράγοντες είναι “χείμαρροι” και μιλάνε σταράτα και στα ίσα μόνο όταν μιλάνε για τους άλλους, τους “απέναντι”. Εκεί τα ξέρουν όλα καλά, δεν έχουν πρόβλημα να σχολιάσουν τα πάντα, να μιλήσουν γι' αυτά που αρκετοί γνωρίζουν, αλλά δεν μπορούν να συζητήσουν.

Μόνο όταν το θέμα αφορά τους ίδιους αρχίζουν οι γενικότητες, τα “ναι, αλλά”, η μετρημένη γλώσσα, τα “δεν ξέρουμε, δεν είμαστε σίγουροι”. Συμβαίνει κάθε φορά που υπάρχει ένταση λόγω επεισοδίων σε αγώνα, κάθε φορά που η διαιτησία που σκεπάζει τα πάντα, συνέβαινε πχ στην εποχή της πολυμετοχικότητας, όταν και οι παράγοντες του Παναθηναϊκού ήταν λάβροι μόνο όταν ο λόγος τους αφορούσε τους άλλους.

Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά τώρα που ο πόλεμος Μαρινάκη-Μελισσανίδη βγήκε απροκάλυπτα στο προσκήνιο. Ούτως ή άλλως μαίνεται εδώ και καιρό, ήταν δεδομένο πως κάποια στιγμή θα βγει στην πρώτη γραμμή. Κι εκεί όποιος ανοίγει το στόμα του μιλάει για τον απέναντι και μόνο, χωρίς φραγμούς. Γι'αυτό και είναι σχεδόν εύκολο να προβλέψεις το τι θα πει: ένα ποτ-πουρί των "κατορθωμάτων" του εχθρού, με το μόνο που να ποικίλει να είναι η ένταση/έκταση της κάθε επίθεσης.

Δικαιοσύνη και διώξεις
Το λόγο έχει η δικαιοσύνη, λέει το κλισέ, που άλλωστε χρησιμοποιούν αμφότεροι Μελισσανίδης και Μαρινάκης (βάζω πρώτο εναλλάξ το όνομα και των δύο για να μείνουν ικανοποιημένα τα επικοινωνιακά τους επιτελεία). Όμως, οι αντιμαχόμενες πλευρές περιμένουν την δικαιοσύνη για έναν ακόμα λόγο.

Σύμφωνα με τα όσα συζητιόνται, στις 5 Δεκεμβρίου (δυο μέρες μετά το ντέρμπι Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ) αναμένονται οι διώξεις του κ. Κορρέα. Κανείς δεν μπορεί να προδικάσει ποιοι θα παραπεμφθούν και αν οι παραπομπές θα αφορούν πλημμελήματα ή κακουργήματα. Στην πιάτσα κυκλοφορούν όλα τα σενάρια: θα μείνει εκτός των διώξεων ο Μαρινάκης και όχι οι υπόλοιποι, θα παραπεμφθούν όλοι, θα τη γλιτώσουν όλοι.

Εκλογές
Κάθε διαφορετικό σενάριο θα φέρει και διαφορετικές εξελίξεις. Και δεν χρειάζεται αυτές να συμπεριλαμβάνουν τον Μαρινάκη. Ακόμα και μια παραπομπή του Σαρρή μπορεί να είναι αρκετή για να πυροδοτήσει εξελίξεις στην ΕΠΟ και να έχουμε εκλογές. Και δεν χρειάζεστε εμένα για να σας εξηγήσω το τι θα σημαίνει αυτό για τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές.

Σε μια τέτοια εξέλιξη, τα δικαστήρια μπορούν να περιμένουν, αφού άλλωστε οι υποθέσεις τραβάνε σε μάκρος: το θέμα για όλους θα είναι το ποιος θα πάρει τις εκλογές και ήδη προετοιμάζονται για ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Πόλεμος
"Έχουμε πόλεμο, μην το γελάς μωρό μου", που έλεγαν και πριν από 30 χρόνια οι Μουσικές Ταξιαρχίες του Πανούση. Τώρα βέβαια θα μου πείτε, προς τι ο Α' πληθυντικός, εμείς τον έχουμε τον πόλεμο; Ανάλογα, το που κατατάσσει ο καθένας τον εαυτό του. Πόλεμο μαζί με τις δύο πλεύρες έχουν και οι οπαδοί, οι δημοσιογράφοι και τα ΜΜΕ που θεωρούν πως μέρος της “δουλειάς” τους είναι το σταθούν αναφανδόν στο πλευρό του “ηγέτη” τους, να μην ασχολούνται με τα δικά του πεπραγμένα, αλλά μόνο με αυτά του αντιπάλου.

Αυτοί ναι, έχουν πόλεμο, εδώ και καιρό και θα συνεχίσουν να τον έχουν. Όποιος δεν θεωρεί εαυτόν κομμάτι των δύο πλευρών τότε δεν είναι μέρος του πολέμου, αλλά είναι μάλλον αναγκασμένος να τον υποστεί. Ακόμα και ως ουδέτερος, είναι κομμάτι του πεδίου όπου διεξάγεται ο πόλεμος, αναγκασμένος να υποστεί τις φθορές του προϊόντος που υπηρετεί/γουστάρει, να μετράει παράπλευρες απώλειες.

Μέχρι τότε, κλείνουμε με τους τελευταίους στίχους του τραγουδιού και μ'ένα tweet που έγινε το Μάιο του 2013. Γιατί είναι σαφές πως ο θρόνος χωράει μόνο έναν και η μάχη γι'αυτόν δεν μπορεί να περιμένει το ξεκίνημα της επόμενης περιόδου.

“Παίζουμε μόνοι μας στο θέατρο, μωρό μου,
κι οι θεατές θα βλέπουν κάποιο τελικό”


http://www.contra.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για πες