Η κρίση είναι θλίψη

Παραπαίει η κυβέρνηση.

Και η χώρα -όλοι μας, δεξιοί και αριστεροί- έχει την αίσθηση ότι αιωρείται σε ένα κενό. Στον αέρα. Oτι μετεωρίζεται στην ατμόσφαιρα σαν να περιμένει να ανοίξει κάτω απ’ τα πόδια της ένα κενό μέσα στο κενό και να πέσει στο χάος - όπως τα καρτούνς! Κάτι σαν

Ντάφυ Ντακ. Που έχει βρεθεί στον αέρα, το αντιλαμβάνεται με άργητα Ραν Ταν Πλαν και τέλος φεύγει έκπληκτος βολίδα προς τα κάτω με ταχύτητα Μπιπ-Μπιπ. Η χώρα αιωρείται σε μια χαζόγλυκη ταλάντευση, όπως αυτή που έχει η φωνή του Χαρδούβελη όταν μιλάει

και ξεμπροστιάζει την ίδια του την κυβέρνηση.

Ναι, θα βγούμε απ’ το Μνημόνιο Αουσβιτς για να μπούμε στο Μνημόνιο Νταχάου. Ναι, δεν θα το λέμεΜνημόνιο, θα το λέμε τρελίτσες με τον Διάβολο. Ναι, θα μας επιτηρούν ως το 2065, ναι, η έξοδος στις αγορές ήταν ως τα ανοιχτά μαγαζιά τις Κυριακές -γλυκανάλατες μπουρδίτσες, ειπωμένες με χαριτωμενιές και χαχανοειδή γελάκια στο κανάλι των Μεγάλων Μαχαιριών. Και η Ελλάδα

αιωρείται. Ετσι του ’σκασε του κ. Δένδια. Και κατέθεσε ορισμένες σκέψεις στο Κοινοβούλιο για τα «κόκκινα» δάνεια. Ορισμένες σκέψεις, βρε αδερφέ, έτσι για να περνάει η ώρα. Σκέψεις, όχι νομοσχέδιο. Δεν έχουν γίνει ακόμα,ευτυχώς, οι σκέψεις Δένδια, νόμος. Ασε που διαφωνεί με τις σκέψεις αυτές το ΠΑΣΟΚ. Το ρώτησε η σκέψη του Δένδια το ΠΑΣΟΚ; όχι; - που-πα’-ρε-Καραμήτρο;

Μόνον στην προπαγάνδα οι επιδόσεις της κυβέρνησης βαίνουν συνεχώς βελτιούμενες. Η «Καθημερινή», εφημερίδα που εκδίδεται στον Αρη, διαπιστώνει ότι «οι μεταρρυθμίσεις αποδίδουν καρπούς». Καρπούς ίσως, κουκιά όχι. Εξ ου και το σαφάρι για τους 180 βουλευτές συνεχίζεται. Και η Ελλάς βουρλίζεται. Πρώτη η χώρα στις απολύσεις! Να τη η ανάπτυξη.

Τρίτοι πιο φτωχοί στην Ενωση οι Ελληνες, μόνον τους Βούλγαρους και τους Ρουμάνους έχουμε σε χειρότερη κατάσταση απ’ τη δική μας, Να τη η ανάπτυξη. Να τη και η κυρία Βούλτεψη. Με εντολή Σαμαρά. Να μας σαρώσει τα μυαλά. Τι είναι 4.000.000 φτωχοί; Πίνατς! Δεν πτώχευσε δα κι ο Λάτσης! Πτώχευσε ο Θανάσης; ποιος Θανάσης; αυτός που αυτοκτόνησε από μακροχρόνια ανεργία; Κακώς! Πήγαν οι θυσίες του χαμένες...

Πάει πολύ! Και δεν πάει άλλο!

Η κυβέρνηση των ανδρεικέλων τα ’χει χάσει. Με... εντολή Σαμαράο... Χαρδούβελης διορθώνει τον... Ντάισελμπλουμ. Μαίνεται η Τρόικα, κολασμένα στροβιλίζεται η Ηρωδιάς και οι τύποι αυτοί προσπαθούν ακόμα να μας χρυσώσουν τα χάπια της κατάσχεσης, του πλειστηριασμού, της ανεργίας, του αφανισμού ανθρώπων, του μαρασμού ζωών.

Η κρίση είναι θλίψη. Σ’ αυτήν προστίθεται και η τρέλα. Δεν υπάρχουν πια νέα. Υπάρχουν τα ίδια. Ενα μοιρολόι και οι παραλογές του. Το 2011 θα βγαίναμε στις αγορές. Το 2012 θα ήταν το τέλος των μέτρων. Το 2013 θα άρχιζε η ανάπτυξη. Τι είναι ο χρόνος; βαγόνια που φεύγουν απ’ τη ζωή μας άδεια; Πότε θα ξαναπιάσει δουλειά ο σημερινός άνεργος 45άρης; Πότε θα γυρίσει απ’ την ξενιτιά ο μετανάστης επιστήμονας, ο κυνηγημένος εργάτης;

Πότε θα στήσει οικογένεια και σπιτικό ο σημερινός τριαντάρης; Τι είναι η ζωή; τετραετίες μιας Βουλής υπό κατοχήν;

Η καρέκλα του Βενιζέλου είναι το ιερό δισκοπότηρο τωνυποσιτιζόμενων παιδιών;

Ποια είναι αυτή η επικράτεια, όπου κριτής μου δεν είναι ο Θεός ή ο νόμος ή τα παιδιά μου ή οι φίλοι μου ή οι συμπατριώτες μου, αλλά η Τράπεζα;

Η Τράπεζα θα κρίνει αν μου αξίζει να μη μου βουτήξει το σπίτι; Η κυρία Βούλτεψη θα με επιτιμήσει που θρηνώ για όσα εκείνη καυχιέται; Χθες ο κ.Στουρνάρας, σήμερα ο κ. Χαρδούβελης, πιο πριν ο κ. Παπακωνσταντίνου, μοιάζει σαν ο χρόνος να έχει παγώσει. Ιδιες εξαγγελίες, ίδιες προσδοκίες, ίδιες προδοσίες, διαρκείς απώλειες. Για μας. Διότι αυτοί που μας έφεραν ως εδώ, οι μεν συνεχίζουν να πλουτίζουν, οι δε συνεχίζουν να άρχουν. Και η Ελλάδα;

Θλίβεται και τρελαίνεται. Για στέρφα γίδα την πάνε...

ο Στάθης στον Ενικό