“Πιστεύομεν και εις την λαοκρατίαν”!

Το είδαμε κι αυτό: Τα γνωστά ΔουΝουΤοειδή της «μνημονιοκρατίας» να παριστάνουν από τους… «αντιμνημονιακούς» μέχρι και τους διώκτες της «πλουτοκρατίας»!

    Προσέξτε τώρα ποιοι είναι οι σημαιοφόροι της «εξόδου της χώρας από το Μνημόνιο»:

    Ο Γεωργιάδης. Ο Γεωργιάδης είναι ο άνθρωπος που ψήφισε με χέρια και με πόδια όλα τα Μνημόνια. Είναι ο άνθρωπος που «έβριζε» τον Σαμαρά όταν εκείνος δεν είχε ψηφίσει το πρώτο Μνημόνιο. Είναι ο άνθρωπος που ως υφυπουργός της κυβέρνησης Παπαδήμου και ως υπουργός Υγείας της κυβέρνησης Σαμαρά «μάλωνε» τους δημοσιογράφους  γιατί δεν αντιλαμβάνονταν ότι είναι - όπως έλεγε – μνημονιακότερος ακόμα και από τον Τόμσεν. Τώρα, το ίδιο πρόσωπο, ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, ηγείται της… «εξόδου της χώρας από το Μνημόνιο».

    Ο Βορίδης. Ο Βορίδης είναι ο άνθρωπος που ως βουλευτής του ΛΑΟΣ ψήφισε το πρώτο Μνημόνιο. Είναι ο άνθρωπος που ως υπουργός της κυβέρνησης Παπαδήμου εφάρμοσε και υπεραμύνθηκε όσο ελάχιστοι την εκδοχή Πάγκαλου ότι τα Μνημόνια είναι μια «ευτυχία».  Τώρα, το ίδιο πρόσωπο, ως υπουργός της συγκυβέρνησης και ως εισηγητής της ΝΔ στην συζήτηση στη Βουλή για την ψήφο εμπιστοσύνης, ηγείται της… «εξόδου της χώρας από το Μνημόνιο».

    Ο Χρυσοχοΐδης. Ο Χρυσοχοΐδης είναι ο άνθρωπος που δήλωσε ότι ψήφιζε τα Μνημόνια χωρίς καν να τα διαβάσει. Αλλά τώρα, αφού έκανε κριτική στον Βενιζέλο ότι το ΠΑΣΟΚ δεν τα έχει βάλει με την πλουτοκρατία (!), ως υπουργός της κυβέρνησης των Μνημονίων, ηγείται της… «εξόδου της χώρας από το Μνημόνιο».

    Ο Βενιζέλος. Ο Βενιζέλος είναι ο άνθρωπος που εφαρμόζει και επιβάλει τα Μνημόνια από συστάσεώς τους. Είναι εκείνος που αν και συνταγματολόγος, για να ψηφιστεί το πρώτο Μνημόνιο κατά παράβαση του Συντάγματος, μιας και η ψήφισή του απαιτούσε 180 ψήφους, έφτασε στο σημείο να ανακαλύψει στη Βουλή την έννοια της «τυπικής Δημοκρατίας» (!) ώστε το Μνημόνιο να περάσει με μόλις 151 ψήφους. Ο διαρκής αντιπρόεδρος των κυβερνήσεων των Μνημονίων, ο άνθρωπος – συνώνυμο του PSI, που κατέστρεψε μικροομολογιούχους και διέλυσε Νοσοκομεία, Ασφαλιστικά Ταμεία, Πανεπιστήμια κλπ, τώρα ηγείται της…  «εξόδου από το Μνημόνιο».

    Ο Σαμαράς. Ο Σαμαράς είναι ο άνθρωπος που δεν ψήφισε το πρώτο Μνημόνιο για να μπορεί μετά να το… εφαρμόσει. Είναι ο άνθρωπος που όταν ρωτήθηκε ενώπιον της Μέρκελ γιατί δεν ψήφισε το πρώτο Μνημόνιο δήλωσε… «ουδείς  αναμάρτητος»! Είναι ο άνθρωπος που πριν γίνει πρωθυπουργός έφτασε να στείλει και δήλωση υπογεγραμμένη προς τους «εταίρους» ότι θα εφαρμόζει όλα τα Μνημόνια, και όσα δεν ψήφισε και όσα ψήφισε. Ο κ.Σαμαράς είναι ο πρωθυπουργός του δεύτερου Μνημονίου, των 500 νόμων των Μνημονίων, των 22.000 εφαρμοστικών άρθρων των Μνημονίων, του Πολυνομοσχεδίου με τις 855 μνημονιακές ρυθμίσεις, των μνημονιακών  «μαύρων» στην ΕΡΤ και των επαναλαμβανόμενων Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου της μνημονιακής Δημοκρατίας. Ε, λοιπόν, τώρα ο κ.Σαμαράς «σκίζει Μνημόνια» και ηγείται της…«εξόδου από το Μνημόνιο».

    Είναι σαφές: Η συγκυβέρνηση από τη στιγμή που στην πολιτική ζωή κατίσχυσε ο διαχωρισμός «μνημονιακός – αντιμνημονιακός» θα φτάσει να παραστήσει ακόμα και την Μπουμπουλίνα της «αντιμνημονιακής» σταυροφορίας, μπας και μπορέσει να οικοδομήσει το προεκλογικό της παραμύθι.

    Η εξέλιξη είναι άκρως σοβαρή καθότι είναι άκρως γελοία. Τόσο γελοία, δε, που το αντίστοιχο της άφατης πολιτικής υποκρισίας θα πρέπει – τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών - να το αναζητήσουμε στα προ 70ετίας γεγονότα.

    Ήταν και πάλι Οκτώβρης. Ο Οκτώβρης του 1944. Ο Γεώργιος Παπανδρέου μιλούσε από το Σύνταγμα. Από κάτω ένα αμέτρητο πλήθος λαού που πανηγύριζε για την απελευθέρωση από τους Γερμανούς. Η ατμόσφαιρα δονείτο από την ιαχή της λαοθάλασσας: «Λαοκρατία – Λαοκρατία!». Τότε λοιπόν, ο άνθρωπος που δυο μήνες μετά ματοκύλισε το λαό της Αθήνας και που λίγες βδομάδες πριν είχε στείλει τηλεγράφημα στον Τσόρτσιλ με το οποίο  καλούσε την Βρετανία να προχωρήσει σε «άμεση παρουσία εντυπωσιακών βρετανικών δυνάμεων εις την Ελλάδα»για να καταπνιγεί το ΕΑΜικό κίνημα, απηύθυνε από το μπαλκόνι την πασίγνωστη φράση που έμελλε έκτοτε να γίνει προσδιοριστικό εκείνου που αποκαλείται «παπατζηλίκι»: «Πιστεύομεν και εις την λαοκρατίαν»!...

    Εβδομήντα χρόνια μετά από το «Πιστεύομεν και εις την λαοκρατίαν» αυτό που ζούμε είναι ακριβώς το φαινόμενο η Ιστορία, που γράφεται ως τραγωδία, να επαναλαμβάνεται ως φάρσα.

http://www.enikos.gr/