Μια φάρσα κι ένας Τρόμος

Προ μηνών γράφαμε σ’ αυτήν εδώ τη στήλη για την «παράδοξη» για Πάπα πολιτική του Φραγκίσκου γύρω από κρίσιμα θέματα όπως το ξεσάλωμα του καπιταλισμού, η άγρια οικονομική τρομοκρατία, η εξάπλωση των πολέμων και της φτώχειας. Από μια «Αγία» Eδρα που βαρύνεται από ένα εξουσιαστικό, «καισαροπαπικό» παρελθόν, με πολλά μελανά άγη (απ’ την Ιερά Εξέταση έως τη συνεργασία με τους Ναζί) η στροφή αυτή του επικεφαλής τής καθόλου αναμάρτητης Καθολικής Εκκλησίας λέγαμε τότε ότι σηματοδοτεί ελπίδες και ότι ταυτοχρόνως περιέχει γρίφους.

Βεβαίως η επίσκεψη Τσίπρα δεν εντάσσεται σ’ αυτό το πλαίσιο, θα μπορούσε να έχει γίνει (και θα έπρεπε να έχει γίνει) ακόμα κι αν ο Φραγκίσκος είχε παραμείνει ο δεξιός, ο αντιδραστικός Ιησουίτης που υπήρξε στα νιάτα του.

Είναι υποχρέωση του κ. Τσίπρα πλέον να συναντιέται με όλους τους ηγέτες όλων των ειδών, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τους αλλάζει ή τον αλλάζουν. Μόνον πτωχοπροδρομική μπορεί να είναι μια τέτοια ερμηνεία εις όσα αφορούν τις διεθνείς συναντήσεις, αλλιώς ο Μάο θα ’χε αλλάξει τον Νίξον, η Θάτσερτον Μαντέλα και ο Πούτιν τον Ομπάμα.

Παρά ταύτα, παραμένει αξιοθαύμαστη αυτή η ευκολία με την οποίασημειολογούνται εδώ στην πατρίδα μας αυτές οι συναντήσεις, στο Τέξας ο Τσίπρας έγινε καουμπόης, ως εάν ο Ολάντ στη Μόσχα να έγινε Κοζάκος ή ο Ομπάμα όταν συνάντησε τον Ερντογάν, δερβίσης!

Κατ’ αντίθεσιν όμως προς αυτά τα αυτονόητα, πολλά φερέφωνα των ΜΜΕ καθώς και ο παλιός μου σύντροφος Θανάσης Παφίλης επιμένουν ότι ο κ. Τσίπρας πήγε στον Πάπα για «να πάρει πιστοποιητικό». Δηλαδή, όταν ο κ.Κουτσούμπας επισκέφθηκε τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο (πράττοντας άριστα), για «πιστοποιητικό» πήγε ή για κάνα συγχωροχάρτι; Αν κάτι τέτοιο πιστεύει ο κ. Παφίλης, εκθέτει τον κ. Κουτσούμπα. Ομως κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Απλώς ηεμπάθεια εκθέτει γενικώς. Και γίνεται επιπέδου Γεωργιάδη, όταν ειρωνεύεται λέγοντας ότι «στο τέλος ο Τσίπρας θα συναντηθεί με τον Δαλάι Λάμα», αντί ναεύχεται μια τέτοια συνάντηση. Ο Γεωργιάδης όμως είναι γνωστός, τόσο του κόβει,τόσο φοβάται, τέτοια λέει. Οπως και τα παπαγαλάκια! Τέτοια τους λένε, τόσο τους κόβει, τόσο φοβούνται, τέτοια μηρυκάζουν. Είναι δυνατόν όμως ο κ. Παφίλης να ειρωνεύεται τον κ. Τσίπρα για «μαγικές ικανότητες» που μάλιστα «μετέτρεψαν τον Πάπα σε Πάπα των φτωχών και προστάτη των αδυνάτων»;(Δηλώσεις στον Real FM, χθες.) Ο Πάπας έχει

αποκτήσει αυτό το προσωνύμιο πολύ καιρό τώρα, πολύ πριν από την επίσκεψη Τσίπρα. Κι αυτό θα έπρεπε να προβληματίζει ένα κόμμα όπως το ΚΚΕ. Ούτε άλλωστε η στάση της Ορθοδοξίας και βεβαίως του Πατριαρχείου απέναντι στα προβλήματα που έχει γεννήσει η παγκοσμιοποίηση και ονεοφιλελευθερισμός, μπορεί έτσι εύκολα να παραβλέπεται.

Να σοβαρευτούμε (αν μπορούμε) - ούτε ο κ. Χριστόφιας όταν συνάντησε τον Πάπα αλλαξοπίστησε, ούτε ο κ. Βάλτερ Μπάιερ, πρώην πρόεδρος του Κ.Κ. Αυστρίας που συνόδευσε τον κ. Τσίπρα κατά τη συνάντησή του με τον Πάπα, έγινε αίφνης Ουρσουλίνα - έχει και η γελοιότης επιπέδου Τατσόπουλου (ακόμα και για τα παπαγαλάκια) τα όριά της.

Είναι όμως ανησυχητικό όταν αυτή η γελοιότης διαπερνά μέγιστο μέρος του συστήματος ενημέρωσης και μεγάλο μέρος των πολιτικών σχηματισμών αυτής της χώρας. Είναι απογοητευτικό και επικίνδυνο, αλλά είναι

πιο επικίνδυνο και τρομακτικό το τέρας που βγαίνει σιγά-σιγά στον αφρό, το τέρας της σχέσης Ν.Δ. - Χρυσής Αυγής. Δεν πρόκειται απλώς για τις γνωστές συνομιλίες κι επαφές Μπαλτάκου με τους ναζήδες, αλλά και για εντολέςπου το δεξί χέρι του κ. Σαμαρά έδινε στους Χρυσαυγίτες για τη στάση τους μέσα στη Βουλή, για ψηφοφορίες και συμπεριφορές! Οπως

αποδεικνύει με δημοσίευμά της η «Εφημερίδα των Συντακτών»(ρεπορτάζ του κ. Δημήτρη Ψαρρά), ο κ. Μπαλτάκος μέσω σμπίρων έδινε στους Χρυσαυγίτες εντολές τι χρη δραν.

Το θέμα είναι μέγιστο! Είναι δυνατόν ο κ. Σαμαράς να μη γνώριζε τικάνει το δεξί του χέρι;

Αν εγνώριζε, δεν κάνει για πρωθυπουργός. Επαιζε με τη φωτιά, τουςναζήδες, τα περιττώματα.

Αν δεν εγνώριζε, δεν κάνει για πρωθυπουργός, διότι όποιος δεν γνωρίζει τι ποιεί η δεξιά του ή η αριστερά του δεν κάνει ούτε για να πηγαίνει να αγοράζει τσιγάρα.

Πλην όμως, ο κ. Σαμαράς, ο εισηγητής της «θεωρίας των δύο άκρων», γνώριζε πολύ καλά τι έκανε ο κ. Μπαλτάκος. Οπως γνωρίζει πολύ καλάκαι τι εντολές τού δίνει η κυρία Μέρκελ, όπως γνωρίζει πολύ καλά και τι κάνει όταν κινδυνολογεί ασυστόλως, περιφερόμενος στους «καφενέδες» και λέγοντας ότι«αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα υπάρχει ούτε ευρώ στα ΑΤΜ»...

Η σχέση αυτή όμως, η σχέση Μπαλτάκου με τη Χρυσή Αυγή, εκτός απ’ τις ευθύνες ενός ολόκληρου Πρωθυπουργού καταδεικνύει και τι είναι στην πραγματικότητα οι φασίστες: κότες της Ν.Δ., σμπίροι για τα θελήματα.

Οσο για τις μεγάλες κουβέντες της Χρυσής Αυγής ότι θα μπει στη Βουλή και θα τα «κάνει γυαλιά καρφιά», ότι θα «ρίξει και καμιά φάπα», νιαουρίσματα και τιτιβίσματα. Ακόμα και όταν ασχημονεί στη Βουλή η Χρυσή Αυγή, κατ’ εντολή Μπαλτάκου, ως φαίνεται, ασχημονεί. Κατ’ εντολή Μπαλτάκου ή όποιου άλλου νεοδημοκράτη έχει μπει στο πόδι της «μαύρης χειρός» του κ. Πρωθυπουργού, αυτής που αποκαλύφθηκε και αποκόπηκε.

Διότι ο κ. Μπαλτάκος μπορεί να έπεσε στο βάθος της ποντικότρυπαςπου χειριζόταν, αλλά κάποιος άλλος ή άλλοι θα έχουν αναλάβει τη βρώμικη δουλειά. Ομως, ανεξαρτήτως απ’ αυτό, ο μεγάλος ένοχος για αυτήν την άθλιαιστορία (που υπονομεύει την πολιτική και το πολίτευμα) είναι ο ίδιος ο κ. Σαμαράς. Διότι, αν εγνώριζε, ενέχεται. Αν δεν εγνώριζε, δεν κάνει για αυτή τη δουλειά...

Προσέτι η (ανοιχτή) γραμμή Σαμαρά - Μπαλτάκου - Κασιδιάρη συνιστάπολιτική συνωμοσία και πολιτειακή παρεκτροπή.

Επαναλαμβάνω: Aν ο κ. Σαμαράς γνώριζε, ενέχεται. Αν δεν γνώριζε, εχειραγωγείτο. Οσο για το κύκλωμα: Πρωθυπουργός - Ακροδεξιός Σύμβουλος - Φασιστική συμμορία, σε άλλες χώρες όχι μόνον θα προκαλούσε την πτώση μιας τέτοιας κυβέρνησης, αλλά θα άνοιγε και ο δρόμος για δικαστική διερεύνηση στο όνομα του Λαού.

ο Στάθης στον Ενικό