Τα επιδοτούμενα προγράμματα, που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός,
αφορούν ελάχιστους, έχουν ολιγόμηνη διάρκεια και αμοιβές στα εξευτελιστικά επίπεδα του κατώτερου μισθού, όπως αυτός έχει διαμορφωθεί με τις μνημονιακές παρεμβάσεις της τρόικας και των εγχώριων «κουκουλοφόρων» της. Στην πραγματικότητα, τα συγκεκριμένα μέτρα δεν είναι τίποτε άλλο παρά... ασπιρίνες για την αντιμετώπιση του καρκίνου.
Τα ίδια τα στοιχεία, που παρουσίασε ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης, λένε ότι απ' όσους παίρνουν μέρος σε τέτοια προγράμματα, μόλις το 20% καταφέρνουν να παραμείνουν στην αγορά εργασίας. Με δυο λόγια, στην καλύτερη των περιπτώσεων, από τους 100-150 χιλιάδες δικαιούχους των προγραμμάτων αυτών είναι ζήτημα αν θα επανενταχθούν στην αγορά εργασίας 20-30 χιλιάδες άνεργοι.
Τέτοιου τύπου εξαγγελίες, όπως αυτές που έκανε χθες ο Αντώνης Σαμαράς, θα μπορούσαν να είχαν νόημα και να μην αποτελούσαν εμπαιγμό για τα εκατομμύρια των ανέργων, αν, κατ' αρχάς, είχαν πιο μαζικό χαρακτήρα, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η ανεργία στη χώρα μας βρίσκεται στο 27%. Και δεύτερον, αν σε συνδυασμό με αυτό υπήρχε ένα σχέδιο ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, σε αντίθεση με τη μνημονιακή λεηλασία στην οποία υποβάλλεται η ελληνική οικονομία.
Ομως τέτοιο σχέδιο αυτή η κυβέρνηση δεν διαθέτει και δεν έχει ούτε τη βούληση να αποκτήσει. Αυτό αποδεικνύει το γεγονός ότι όχι μόνο συνεχίζει τις απολύσεις και τη μείωση του προσωπικού στο Δημόσιο, αλλά συζητά ακόμη και την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο οι εξαγγελίες για τους ανέργους μοιάζουν επικοινωνιακά και προεκλογικά πυροτεχνήματα.
Οταν δεν δημιουργούνται πραγματικές θέσεις εργασίας, η επιδοτούμενη κατάρτιση και «πρακτική άσκηση», όσο και αν προσωρινά προσφέρει μια κάποια ανακούφιση για έναν άνεργο, απλά θα αναπαράγει τα πρωτοφανή επίπεδα ανεργίας και κατ' επέκτασιν την απαξίωση του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας.
http://www.enet.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες