Ποιοι είναι οι απατεώνες κύριε Ψυχάρη;

Ο Κόκκαλης, ο Ψυχάρης και το ελληνικό τηλέφωνο

Για δεύτερη Κυριακή, ο Σταύρος Ψυχάρης από το Βήμα αναφέρεται στα Μέσα Ενημέρωσης, στον τρόπο λειτουργίας τους και στο πως αυτά αναπτύχθηκαν στην Ελλάδα. Γνώστης ασφαλώς του χώρου ο Ψυχάρης, κάτι θα ξέρει όταν λέει ότι ο χώρος των ΜΜΕ εκτός από στίβος ιδεών ήταν και λημέρι απατεώνων.

Σίγουρα θα γνωρίζει πολλά, αν και δεν τα λέει για το ποιοι είναι οι απατεώνες και βεβαίως το να γράφει για δεύτερη φορά για τα ΜΜΕ μάλλον το κάνει για να απολογηθεί για την φωτογραφική διάταξη της κυβέρνησης που ευνοεί τους μεγαλονταβατζήδες της ενημέρωσης.

Στο άρθρο του μας λέει ότι τα κόμματα κάνουν τη δουλειά τους και μπορεί τα μέτρα που ψηφίστηκαν να καταργηθούν το ίδιο εύκολα, εκφράζοντας προφανώς τους φόβους ότι η ψηφισθείσα διάταξη που ευνοεί τις συγχωνεύσεις μαγαζιών και το «κούρεμα» δανείων, μπορεί και να μην ισχύσει.
Και καταλήγει με το εξής που μάλλον του έχει γίνει έμμονη ιδέα: «Εκείνο που μένει τελικά είναι το ολιγοπώλιο της βλακείας. Το συγκροτούν οι γνωστοί λιμοκοντόροι της ενημέρωσης που παρακαλούν για «χαρτζιλίκι».

Είναι το δεύτερο «χτύπημα» μετά από εκείνο περί απατεώνων του διαδικτύου, αλλά για άλλη μια φορά δεν λέει ούτε ονόματα, ούτε διευθύνσεις. Ποιοι είναι οι απατεώνες; Ποιοι παρακαλάνε για «χαρτζιλίκι»; Αλλά και ποιοι δεν παίρνουν απλά χαρτζιλίκι αλλά δισεκατομμύρια; Και ποιοι σφιχταγκαλιάζονται με την εξουσία;

Το κάνουν άραγε τα σάιτ και οι μικρές εφημερίδες που ζητάνε ένα χαρτζιλίκι για να επιβιώσουν; Ή μήπως το κάνουν οι μεγαλονταβατζήδες των ΜΜΕ που παίζουν τα εκατομμύρια στα δάχτυλά τους;

Σα να μη μας τα λέει καλά ο κ. Ψυχάρης και ο ΔΟΛ που θέλουν να το παίξουν βασικοί συνήγοροι ενός διαπλεκόμενου μιντιακού συστήματος που έκανε και κάνει κουμάντο επί δεκαετίες. Και που μόλις είδε να διαλύεται ο κόσμος τους, επιτίθενται σε όσους θέλουν να τους πάρουν κομμάτι της πίτας. Τι ενοχλεί άραγε τους νταβατζήδες; Ότι κάποιοι είναι καλύτεροι και πιο ξεκάθαροι από αυτούς; Ότι τους κλέβουν τα ψιλά ενώ οι ίδιοι παίρνουν ξανά τα εκατομμύρια; Τα θέλουν όλα δικά τους; Και τον έλεγχο της ενημέρωσης και το χρήμα;

Έχουμε βαρεθεί να μιλάμε για τη σαπίλα των media και κανείς να μην απαντά. Ή να λέει ο Ψυχάρης για λιμέρι απατεώνων. Σ’ αυτό θα συμφωνήσουμε απόλυτα μαζί τους.
Οι απατεώνες, όμως, ποιοι είναι;

Διαβάστε το άρθρο στο Βήμα

Ο χώρος των Μέσων Ενημέρωσης υπήρξε ανέκαθεν στίβος αναμετρήσεως ιδεών αλλά και λημέρι απατεώνων. Η σημερινή κατάσταση στα Μέσα Ενημέρωσης είναι αποτέλεσμα κυρίως της αδυναμίας του κράτους να νομοθετήσει και να επιβάλει καθεστώς αντίστοιχο με ό,τι ισχύει στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Από τη μεταπολίτευση του 1974 και μετά το κράτος έπεφτε από λακκούβα σε λακκούβα. Φτάσαμε στο σημείο να αναδεικνύεται ως βασικό συνδικαλιστικό αίτημα των δημοσιογράφων η θέση των συνταξιούχων. Οι μεν ζητούσαν να διαγράφονται οι συνταξιούχοι από το σωματείο, οι άλλοι να παραμένουν ενεργά μέλη του. Και συνέβη το τραγελαφικόν: η πρώτη κυβέρνηση του ΠαΣοΚ διέγραψε τους συνταξιούχους.

Μόλις έγιναν αρχαιρεσίες διεπιστώθη ότι η διαγραφή των συνταξιούχων άλλαζε την ισορροπία δυνάμεων στην Ένωση Συντακτών υπέρ της Δεξιάς, διότι οι περισσότεροι διαγραφέντες ήταν αριστεροί. Φυσικά άλλαξε ο νόμος.

Τα παραδείγματα με κυβερνητικές γκάφες είναι ατελείωτα. Αρκεί να αναφερθεί η «ιστορική» εκείνη φράση του κυβερνητικού εκπροσώπου του ΠαΣοΚ στην ερώτηση ξένου δημοσιογράφου αν θα αντιδράσει η κυβέρνηση σε περίπτωση που δορυφόρος μεταδίδει προγράμματα και στην Ελλάδα: «Θα τον ρίξουμε με πύραυλο!» απάντησε ο υφυπουργός Τύπου.

Ανάλογα γεγονότα οδήγησαν στην καθιέρωση της ελεύθερης ραδιοφωνίας, με την κυβέρνηση να λέει «όχι» και να μην την ακούει κανείς.

Τώρα συζητούνται οι ρυθμίσεις που εψήφισε η κυβέρνηση για θέματα του Τύπου. Και τα μεν κόμματα κάνουν τη δουλειά τους. Και όταν έρθει η ώρα με την ίδια ευκολία που εψηφίσθησαν τα μέτρα μπορεί να καταργηθούν.

Εκείνο που μένει τελικά είναι το ολιγοπώλιο της βλακείας. Το συγκροτούν οι γνωστοί λιμοκοντόροι της ενημέρωσης που παρακαλούν για «χαρτζιλίκι».
http://www.antinews.gr/