- Ακούστε το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν της 20ης Ιουλίου του 1974
- 40 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή η κατάσταση χειροτερεύει δραματικά
- 40 χρόνια μετά προβάλλει πλέον ως επιτακτική ανάγκη ο επαναπροσδιορισμός του τρόπου με τον οποίο προσπαθούμε να βρούμε λύση στο Κυπριακό
Συμπληρώνονται σήμερα 40 ακριβώς χρόνια από την αποφράδα ημέρα της πρώτης τουρκικής εισβολής του 1974. Οι συνέπειες της εισβολής των τούρκων με μετρήσιμα στοιχεία, είναι λίγο – πολύ γνωστές.
Απώλεια του 37% του εδάφους, πάνω από 200.000 άνθρωποι εκτοπίστηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες, περισσότεροι από 3.000 νεκροί, ισοπέδωση της οικονομίας, βεβήλωση των χώρων λατρείας, ανεπανόρθωτες ζημιές σε αρχαιολογικά ή άλλα μνημεία και πάνω από 1.000 αγνοούμενοι.
Σαράντα χρόνια μετά, δυστυχώς είναι ηλίου φαεινότερο ότι η Τουρκία μεθοδικά και σε βάθος χρόνου πετυχαίνει αυτό που είχε θέσει ως αρχικό στόχο, δηλαδή την οριστικοποίηση των δεδομένων της εισβολής. Η κατάσταση ωστόσο αλλάζει δραματικά και προς το χειρότερο, ακόμα και σε επίπεδο στόχων της Τουρκίας σε σχέση με την Κύπρο.
Όπως διαλαλούν χωρίς κανέναν ενδοιασμό οι «αρχιτέκτονες» της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, μεταξύ των οποίων και ο Υπ. Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, αυτό που τους ενδιαφέρει πλέον δεν είναι απλά ο έλεγχος ενός τμήματος της Κύπρου, αλλά ολόκληρου του νησιού.
Σαραντα χρόνια μετά θα ήταν κάτι πέρα από ψευδές, αν έλεγε κανείς πως η οδός μέσω της οποίας προσπαθούν οι εκάστοτε κυβερνήσεις μας να λύσουν το κυπριακό, έφερε έστω και ένα θετικό αποτέλεσμα.
Φυσικά τον κύριο λόγο για το γεγονός ότι δεν έγινε ούτε βήμα, προς επίλυση του Κυπριακού, τον φέρει η αδιάλλακτη τουρκική πλευρά. Ωστόσο εμείς επιμένουμε. Επιμένουμε με γενναιόδωρες παραχωρήσεις και υποχωρήσεις και προσπαθούμε να βρούμε λύση μέσω μιας διαδικασίας η οποία έχει αποδειχτεί ουκ ολίγες φορές ατελέσφορη.
Σαραντα χρόνια μετά είναι έκδηλο πως χρειάζεται να επαναπροσδιορίσουμε τον τρόπο με τον οποίο προσπαθούμε να βρούμε λύση στο μείζων εθνικό μας πρόβλημα.
Εξάλλου ελπίδα όλων είναι να επιστρέψουν ΟΛΟΙ οι πρόσφυγες στα σπίτια τους και ο τόπος να ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ από την κατοχή των Τούρκων.
Η απόβαση
Απώλεια του 37% του εδάφους, πάνω από 200.000 άνθρωποι εκτοπίστηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες, περισσότεροι από 3.000 νεκροί, ισοπέδωση της οικονομίας, βεβήλωση των χώρων λατρείας, ανεπανόρθωτες ζημιές σε αρχαιολογικά ή άλλα μνημεία και πάνω από 1.000 αγνοούμενοι.
Σαράντα χρόνια μετά, δυστυχώς είναι ηλίου φαεινότερο ότι η Τουρκία μεθοδικά και σε βάθος χρόνου πετυχαίνει αυτό που είχε θέσει ως αρχικό στόχο, δηλαδή την οριστικοποίηση των δεδομένων της εισβολής. Η κατάσταση ωστόσο αλλάζει δραματικά και προς το χειρότερο, ακόμα και σε επίπεδο στόχων της Τουρκίας σε σχέση με την Κύπρο.
Όπως διαλαλούν χωρίς κανέναν ενδοιασμό οι «αρχιτέκτονες» της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, μεταξύ των οποίων και ο Υπ. Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, αυτό που τους ενδιαφέρει πλέον δεν είναι απλά ο έλεγχος ενός τμήματος της Κύπρου, αλλά ολόκληρου του νησιού.
Σαραντα χρόνια μετά θα ήταν κάτι πέρα από ψευδές, αν έλεγε κανείς πως η οδός μέσω της οποίας προσπαθούν οι εκάστοτε κυβερνήσεις μας να λύσουν το κυπριακό, έφερε έστω και ένα θετικό αποτέλεσμα.
Φυσικά τον κύριο λόγο για το γεγονός ότι δεν έγινε ούτε βήμα, προς επίλυση του Κυπριακού, τον φέρει η αδιάλλακτη τουρκική πλευρά. Ωστόσο εμείς επιμένουμε. Επιμένουμε με γενναιόδωρες παραχωρήσεις και υποχωρήσεις και προσπαθούμε να βρούμε λύση μέσω μιας διαδικασίας η οποία έχει αποδειχτεί ουκ ολίγες φορές ατελέσφορη.
Σαραντα χρόνια μετά είναι έκδηλο πως χρειάζεται να επαναπροσδιορίσουμε τον τρόπο με τον οποίο προσπαθούμε να βρούμε λύση στο μείζων εθνικό μας πρόβλημα.
Εξάλλου ελπίδα όλων είναι να επιστρέψουν ΟΛΟΙ οι πρόσφυγες στα σπίτια τους και ο τόπος να ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ από την κατοχή των Τούρκων.
Η απόβαση
Το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν από το ΡΙΚ
Οι δυνάμεις των τούρκων επελαύνουν
Η φρίκη που αφήνει πίσω του ο Τουρκικός στρατός
https://www.newsit.com.cy/
"Η φρίκη που αφήνει πίσω του ο Τουρκικός στρατός..." Μόνο που στη φωτογραφία πιο πάνω είναι Τουρκοκύπριος που θρηνεί τη σφαγή συγγενών και συγχωριανών του το 1974. Οι εοκαβητατζίδες με το τσιγαράκι στο χέρι…
ΑπάντησηΔιαγραφή