Βράστα κι άστα πατριώτη. Και τώρα ακόμα μέσα σ’ ένα ψέμα ζούμε!
Τελικά τι να πιστέψουμε; Τον έναν, τον άλλον η τον παράλλο; Το καρότο ή το μαστίγιο; Τι από όλα αυτά; Ένας αχταρμάς πληροφοριών στριφογυρίζει πάνω από το κεφάλι μας και μας μουρλαίνει τους ήδη μουρλαμένους.
Όλα καλά και χαράς ευαγγέλια – τρόπος του λέγειν,
δηλαδή – από τη μια, καταβύθιση στα τάρταρα από την άλλη. Ποιος ο σκοπός όλου αυτού του σκωτσέζικου ντους που μένει ανοιχτό όλη μέρα, κάθε μέρα; Ας ελπίσουμε ότι τώρα το καλοκαίρι θα το κλείσουν, ελπίζοντας ότι θα πάνε διακοπές. Ε! Φτάνει πια! Μουλιάσαμε.
δηλαδή – από τη μια, καταβύθιση στα τάρταρα από την άλλη. Ποιος ο σκοπός όλου αυτού του σκωτσέζικου ντους που μένει ανοιχτό όλη μέρα, κάθε μέρα; Ας ελπίσουμε ότι τώρα το καλοκαίρι θα το κλείσουν, ελπίζοντας ότι θα πάνε διακοπές. Ε! Φτάνει πια! Μουλιάσαμε.
Όλα αυτά τα περιχαρή απ’ τη μία και αιμοχαρή απ’ την άλλη δημοσιεύματα που βλέπουν το φως της ημέρας σίγουρα αποσκοπούν σε κάτι. Διότι, βάζοντάς τα κάτω θα δεις ότι όλα έχουν το σκοπό τους. Και βλέπεις ότι όλα γίνονται βάσει σχεδίου.
Βγήκαν στους δρόμους πάλι και αλωνίζουν διαφόρων ειδών …παπαγαλάκια και λένε, και υπόσχονται, και εκμυστηρεύονται και προφητεύουν και τελειωμό δεν έχουν. Για να βγουν την επόμενη μέρα οι άλλοι για να διαψεύσουν. Και να συνεχίσουν οι προηγούμενοι αναλύοντας τα των επομένων, μέσα σ’ ένα ανελέητο λαϊκισμό.
Αλλά εν τω μεταξύ ο αχταρμάς καλά κρατεί και κάποιοι σίγουρα έχουν το κέρδος τους. Και το απολαμβάνουν. Και σίγουρα οι χαμένοι είμαστε εμείς. Και δεν ξέρουμε από πού να φυλαχτούμε. Και πόσο κι από πού να φυλαχτείς; Τώρα μάλιστα που έρχονται και «τα μπάνια του λαού» όλα θα γίνουν πια ελεύθερα κι ωραία.
Μέχρι να προλάβουμε να χαρούμε την επίσκεψη του Κινέζου που μας …έφερε επενδύσεις λέει και ανάπτυξη. Πήρε τη «Γκέισά του» κι από δώ παν κι οι άλλοι. Ποιος τον θυμάται τώρα πια; Τώρα άλλα βγήκαν στην επιφάνεια και μας κατατρέχουν πάλι. Τα γεγονότα είναι τόσο γρήγορα που δεν τα προλαβαίνεις.
Και δεν ξέρεις αν είναι γεγονότα πραγματικά ή κάλπικα. Μέχρι να βγάλεις άκρη εμφανίζονται άλλα και βουρ πάλι στο κατήφορο. Μέχρι να ζαλιστείς και να τα παρατήσεις και να αφεθείς στο έλεός τους. Και μάλλον αυτό θέλουν και επιδιώκουν, κι εμείς τσιμπάμε σαν τα ψάρια, και κολυμπάμε μες το βούρκο της μιζέριας μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες