Τα «σκλαβοπάζαρα» του Τύπου

Διογκώνεται ραγδαία το φαινόμενο των συμβάσεων της μιας ημέρας και των ενοικιαζoμένων εργαζόμενων (ακόμα και ανειδίκευτων) σε πιεστήρια και πρακτορεία διανομής – Απασχόληση χωρίς δικαιώματα και καθεστώς φόβου καταγγέλλουν τα σωματεία

Της Ντίνας Δασκαλοπούλου

Είναι σχεδόν βέβαιο πως οι περισσότεροι αναγνώστες αγνοούν ακόμα και την ύπαρξή τους. Οι επικείμενες εκλογές φούντωσαν ακόμα μια φορά τη συζήτηση για τη σχέση των δημοσιογράφων με την πολιτική. Ομως, για τους εργάτες της βαριάς βιομηχανίας των έντυπων ΜΜΕ δεν ακούγεται ποτέ ούτε μια λέξη.
Είναι χέρια που γεμίζουν τις πλαστικές σακούλες με τα δώρα και τις προσφορές. Είναι άνθρωποι «αόρατοι» ακόμα και για τους συναδέλφους τους. Είναι οι πιο ευάλωτοι από τους ήδη ευάλωτους εργάτες των Μέσων: για 2-4 ευρώ την ώρα δουλεύουν από 8 μέχρι και 16 ώρες την ημέρα, όταν βεβαίως οι εργολάβοι αποφασίσουν να τους δώσουν μεροκάματο…

Για σύγχρονο σκλαβοπάζαρο κατηγορούν τους βαρόνους των μίντια σύσσωμα τα σωματεία των εργαζομένων στον χώρο του Τύπου. Με μια οξύτατη ανακοίνωση, το Διασωματειακό των Συνεργαζόμενων Ενώσεων των ΜΜΕ καταγγέλλει «τη δράση «δουλεμπορικών» γραφείων ενοικίασης εργαζομένων στις «Εκτυπώσεις ΙΡΙΣ», το «Πρακτορείο Τύπου Αργος» και το «Πρακτορείο Τύπου Ευρώπη» (ιδιοκτησίας Μπόμπολα, Ψυχάρη, Αλαφούζου)».

Ταυτοπροσωπία

«Οι εργολάβοι δεν συνεργάζονται άμεσα με τα δυο πρακτορεία και το τυπογραφείο, αλλά με τους εκδότες των εντύπων, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία όμως είναι τα ίδια πρόσωπα», λέει ο πρόεδρος του σωματείου των υπαλλήλων πρακτορείων, Παναγιώτης Κατάρας. «Οι συμβάσεις είναι ημερήσιες και χωρίς δικαιώματα. Οι εργαζόμενοι επιβιώνουν υπό τη διαρκή απειλή ότι, αν αντιδράσουν, δεν θα έχουν μεροκάματο την επόμενη φορά».

Αυτοί οι «σύγχρονοι σκλάβοι», όπως τους χαρακτηρίζει το Διασωματειακό, είναι συνήθως νέοι και μετανάστες που ο εκάστοτε εργολάβος επιλέγει από μια δεξαμενή περίπου 500 ανθρώπων. «Τα «καλά παιδιά» δουλεύουν συχνότερα, έτσι κι ο φόβος δουλεύει αποτελεσματικότερα», μας λέει ο πρόεδρος των λιθογράφων, Λεωνίδας Σακκάς. «Στο χώρο δραστηριοποιούνται τουλάχιστον 5 εργολάβοι, που πληρώνονται από τους εργοδότες 60 ευρώ το κεφάλι για κάθε εργάτη. Ο εργάτης θα πάρει στο χέρι μόνο τα 24».

Η πρακτική των εκδοτών δεν είναι καινούργια, στα χρόνια του Μνημονίου όμως έχει τόσο πολύ γενικευθεί, που ακόμα κι ένα συντηρητικό σωματείο -όπως η Ενωση Συντακτών- προσυπογράφει τον όρο «δουλεμπορικό». Οι ηχολήπτες του ραδιοφώνου έχουν ήδη αντιμετωπίσει τέτοια φαινόμενα και μάλιστα σε ΜΜΕ μεγάλης ακροαματικότητας. Σε ανακοίνωσή του, το σωματείο τους σημειώνει: «Οι τεχνικοί της ραδιοφωνίας γνωρίζουμε κι έχουμε καταγγείλει πολλάκις τα δουλεμπορικά και στα ΜΜΕ. Τα χρησιμοποιούν στον ΣΚΑΪ, στον SENTRA, στον ALPHA κ.λπ. και μορφώματά τους είναι και οι ελαστικές σχέσεις εργασίας που επιβάλλουν στο χώρο μας κάποιοι εργοδότες».

Με κίνδυνο της ζωής τους

«Οι νοικιασμένοι εργάτες φοράνε μπλουζάκια με άλλο χρώμα και μπαίνουν στο χώρο δουλειάς από άλλη πόρτα, ώστε να μη συναντιούνται με τους μόνιμους», αφηγείται ο Λεωνίδας Σακκάς. Εννοείται πως δεν παίρνουν υπερωρίες, έξτρα αμοιβή για νυχτερινές βάρδιες ή αργίες. Δουλεύουν ακατάπαυστα, όρθιοι συνεχώς, με ελάχιστα και πολύ μικρά διαλείμματα. «Το χειρότερο είναι πως πια αρχίζουν να χρησιμοποιούν ανειδίκευτους και στο χειρισμό μηχανημάτων», λέει ο κ. Σακκάς. «Κι αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο, ακόμα και για τη σωματική τους ακεραιότητα».

Τα σωματεία των λιθογράφων και των υπαλλήλων των πρακτορείων, όπως και η Ομοσπονδία Χάρτου, έχουν κάνει παρεμβάσεις τόσο στην «Ιριδα» όσο και στα δυο πρακτορεία, ζητώντας να ασφαλίσουν όλους τους εργαζόμενους ως μόνιμο προσωπικό με σύμβαση αορίστου χρόνου και να τους αμείβουν με βάση τις τελευταίες κλαδικές συλλογικές συμβάσεις. Προφανώς, τα αφεντικά του Τύπου αγνόησαν τις παρεμβάσεις κι έτσι τώρα τα σωματεία των δημοσιογράφων, των τεχνικών και των διοικητικών φτάνουν στο σημείο να καταγγέλλουν τα «σύγχρονα «σκλαβοπάζαρα» που θέλουν οι εργοδότες»…

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ των ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ