Έχει ξεφύγει η κατάσταση στο Αγρίνιο

Πρόκειται για την εικόνα από ένα πολύ σοβαρό κοινωνικό ζήτημα από προσωπική καθημερινή εμπειρία στους δρόμους του Αγρινίου. 

Για να μην χαθούμε και η κουβέντα ξεστρατίσει σε ρατσισμούς και σε προθέσεις και ποιος είναι ο καλός και ο κακός(αν και ξέρω πως έτσι κι αλλιώς θα το δεχτώ το… χρέωμα)δεν θα κάνω αναφορά σε κανένα ανθρωπολογικό χαρακτηριστικό παρά μόνο σε ηλικίες, ξέροντας ότι έτσι δεν περιγράφω την πλήρη εικόνα.
Αλλά κατανοώντας παράλληλα ότι έχουμε χρέος να διατηρήσουμε την κοινωνική ειρήνη σε μια εποχή που ίσως να ξεκινήσουν πάλι περίεργες στιγμές. Γιατί μέχρι το Μάιο θα έχει πέσει πολύ περισσότερη οικονομική ένδεια από ότι σήμερα κι έχω κακό προαίσθημα.

Λοιπόν, πέρα από τις ανακοινώσεις τις αστυνομίας και το ρεπορτάζ μεταφέρω από το κέντρο της πόλης γεγονότα στα οποία έγινα μάρτυρας, που τα ξέρω προσωπικά δηλαδή. Φίλος μου από τον ασφαλιστικό χώρο πήγε σε κομμωτήριο προχτές για να βοηθήσει γνωστή του που της είχαν ανοίξει το μαγαζί στο τριήμερο. Το γεγονός δεν έπαιξε στο αστυνομικό δελτίο, δεν γνωρίζω γιατί, αλλά αυτό έχει λίγη σημασία.

Το φοβερό ήταν ότι είχαν κλέψει το κομμωτήριο και είχαν πάρει πετσέτες, ψαλίδια, εργαλεία για χτένισμα(!), πατάκια, σκεύη, εσάρπες και είδη που καλύπτουν το σώμα! Ότι να ‘ναι δηλαδή. Αυτό είναι πλιάτσικο και είναι καμπανάκι για άσχημα πράγματα. Λίγο αργότερα διαπιστώθηκε ότι είχαν μπει και σε ένα ζαχαροπλαστείο αλλά δεν υπήρχε τίποτε εκεί παρά μόνο μερικά ξεχασμένα γλυκά. Κανείς δεν ξέρει γιατί δεν κουβάλησαν πρώτες ύλες.

Συνεχίζω με περιστατικά μη καταγεγραμμένα. Σε περίπτερο μπροστά μου στο κέντρο, χτες δύο παιδιά κάτω των 10 έπαιρναν πράγματα την ώρα που απασχολούσαν με τρόπο τον περιπτερά. Κάποιος μίλησε και ο περιπτεράς παραλίγο να χειροδικήσει όταν κατάλαβε τι γινόταν. Κάποιες μέρες πριν μικρά παιδιά προσπαθούσαν να μπουν από ανοιχτό παράθυρο καταστήματος πάλι στο κέντρο. Τους φώναξα να φύγουν γιατί δεν ήθελα να πάρω την αστυνομία.

Σήμερα το πρωί: Έξω από πολυκατοικία στην Βότση, με γραφεία και ιατρεία, η ίδια εικόνα όπως σχεδόν κάθε μέρα και ειδικά τις μέρες που μοιράζονται οι συντάξεις. Ομάδα κοριτσιών κάτω των 14 ετών(η εφεδρική για όσους ξέρουν…) προσπαθεί να μπει ομαδικά μέσα σε ασανσέρ με δύο τρεις ηλικιωμένους. Κάποιος τις σπρώχνει λέγοντας «ξέρουμε τι κάνετε» και κάποιος παίρνει την αστυνομία γιατί έχει πετύχει τις ίδιες «να κλέβουν μια γιαγιά μόλις πριν δύο μέρες», όπως λέει.

Πράγματι την περασμένη Παρασκευή είχε ληστευθεί η σύνταξη μιας γιαγιάς από μια ομάδα αλλά όλοι έκαναν σαν να μην ήξεραν τίποτε. Τα γεγονότα που περιγράφω διαδραματίζονται απροκάλυπτα και με θράσος από τους επιτιθέμενους και φοβικά από τους παθόντες.

Όλα αυτά μαζί είναι πάρα πολλά. Τα γράφω ασύνδετα και καταιγιστικά γιατί έτσι τα βιώνει ο πολίτης. Τυγχάνει να κινούμαι πολύ στο κέντρο και να βλέπω ότι οι πιο πολλοί είναι εθισμένοι σε μια επίκτητη απάθεια, λόγω απελπισίας. Η απελπισία είναι κακός σύμβουλος και στο τέλος θα θρηνήσουμε κανένα θύμα από κανένα γιο καμιά γιαγιάς που την κλέβουν ή από κανέναν πειραγμένο.

Τα είπα επίτηδες αντιδημοσιογραφικά και αμαρτία δεν έχω… Δεν έχω απάντηση στο τι πρέπει να γίνει γιατί δεν ξέρω αν όσοι διαβάζουν έχουν ένα μίνιμουμ συνεννόησης για το τι είναι ανεκτό, αντικοινωνικό, καλό ή κακό, όπως στις νορμάλ κοινωνίες.

Γ.Σ.
http://www.agrinionews.gr/