Ο Άδωνις υπουργός – για λίγες ακόμη παραστάσεις

Τον τελευταίο καιρό ο υπουργός Υγείας δείχνει να στερεύει από εντυπωσιακές ατάκες. Η έμπνευσή του σβήνει και γίνεται όλο και πιο αναμενόμενος στις εμφανίσεις του. Το κοινό κουράστηκε. Η υπερπροβολή άρχισε το ροκάνισμά της και η τηλεόραση έχει σκληρούς κανόνες.

Μόλις τα νούμερα τηλεθέασης αρχίσουν να πέφτουν, θα πρέπει να
αναζητηθεί κάποιος νέος Άδωνις για να αποχωρεί θυμωμένος και να επιστρέφει μετανιωμένος στις εκπομπές του Παπαδάκη, για να κάνει παρέα στο τηλεκαφενείο του Τράγκα, για να παίζει τον τσατισμένο με διάφορους δημοσιολογούντες που δήθεν...

τον ανακρίνουν ενώ ουσιαστικά του δίνουν πάσες για να βάζει επικοινωνιακά γκολ.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης μπορεί να έγινε υπουργός, όμως ποτέ δεν έπαψε να είναι showman. Είχε το χάρισμα να δημιουργηθεί πάθη. Άλλοι τον μισούσαν και άλλοι τον λάτρευαν επειδή «επιτέλους ένας δεξιός τα ρίχνει στους αριστερούς». Ελάχιστοι κρίνουν το έργο του, διότι ουσιαστικά δεν παράγει δικό του έργο. Υλοποιεί εντολές και το κάνει άψογα.

Οπότε μπορεί να κριθεί μόνο με την ιδιότητα του τηλεαστέρα και για τον -  o Θεός να τον κάνει -  πολιτικό λόγο που εκφράζει. Εδώ αρχίζει το πρόβλημα, καθώς ο πολιτικός του λόγος τερμάτισε πια την ασυναρτησία και την ακρότητα. Επαναλαμβάνεται, πλέον. Και αυτή είναι η κατάρα κάθε τηλεοπτικού καλλιτέχνη. Η έμπνευση έλαβε τέλος.

Ακόμη κι όταν ωρύεται ότι «Η Ελλάδα χρεoκόπησε οπότε δικαιολογούνται οι απολύσεις,  η ανεργία, η κατάργηση κάθε εργατικού δικαιώματος, οι ανασφάλιστοι, η κατάρρευση του ΕΣΥ, το ρήμαγμα των μικρομεσαίων», είναι πανεύκολο να τον αντιμετωπίσεις δείχνοντάς του απλά τον πίνακα των 20 πιο κερδοφόρων επιχειρήσεων και ομίλων στην εποχή της κρίσης. Στους πίνακες αυτούς βρίσκεις τον ΟΠΑΠ που τον πούλησαν σε κάποιον που τον αγόρασε με δανεικά, τα ΕΛΠΕ του Λάτση στον οποίο χαρίζουν και το Ελληνικό, τον ΟΤΕ που τον χάρισαν στους Γερμανούς, τη ΜΟΤΟΡ- ΟΙΛ του Βαρδινογιάννη, τα Jumbo των γνωστών εργασιακών σχέσεων, την Αττική Οδό Α.Ε, την ΕΛΛΑΚΤΩΡ Α.Ε. του Μπόμπολα, την ΙΝΤΡΑΛΟΤ του Κόκκαλη, τον ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟ, την COCA – COLA, την OLYMPIA DEVELOPMENT του Γερμανού, τον ΔΙΕΘΝΗ ΑΕΡΟΛΙΜΕΝΑ ΑΘΗΝΩΝ των μπαταχτσήδων Γερμανών, ενώ ακολουθούν τράπεζες, τράπεζες και… τράπεζες.

Πώς γίνεται, λοιπόν, σε μία χώρα που χρεοκόπησε να μη χρεοκόπησαν όλοι; Και όχι μόνο να μη χρεοκόπησαν όλοι, αλλά την ώρα που μικρομεσαίοι, μισθωτοί και συνταξιούχοι χάνουν κάθε ίχνος αξιοπρέπειας, κάποιοι άλλοι να παρουσιάζουν κέρδη. Άντε καλά, μαζί τα φάγαμε. Πώς γίνεται όμως να μη χρεοκοπήσαμε και όλοι μαζί; Σε αυτό το ερώτημα ο τηλεαστέρας δεν απαντά ή θα απαντήσει με κάποια αρλούμπα. Η οποία όμως θα είναι αναμενόμενη και ως εκ τούτου θα ακολουθήσει χλιαρό χειροκρότημα.

Εντάξει, τώρα δεν αντέχει και σε καμία λογική να γράφω ερωτήματα που αφορούν στον Άδωνη Γεωργιάδη. Απλώς, παρακολουθώντας χτες την εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου με καλεσμένο τον τηλε-υπουργό πιάστηκε η ψυχή μου βλέποντας ανθρώπους που πήγαν εκεί για να πουν στον υπουργό το προσωπικό τους βάσανο και να του ζητήσουν να παρέμβει! Για αυτά που δικαιούνται και για αυτά που πλήρωναν επί χρόνια.

Ζητούσαν από τον πολυχρονεμένο πασά Άδωνη να τους κάνει χάρη! Κι εκείνος αντί να ντραπεί και να φύγει, υποσχόταν με μεγαλοθυμία ότι θα «κοιτάξει το πρόβλημα», ενώ γνωρίζει πως το «πρόβλημα» είναι ο ίδιος και το άθλιο κράτος που υπηρετεί. Ένα κράτος που εξαθλιώνει τους πολίτες του, εξασφαλίζει υπερκέρδη στους δικούς του και μετατρέπει τις υποχρεώσεις του προς τους πολίτες σε χάρη!

Παλιά, έξω από τα υπουργεία, τους Δήμους και τις δημόσιες υπηρεσίες έστηναν οι γραμματιζούμενοι τραπεζάκια και επί πληρωμή έγραφαν τις αιτήσεις των αγράμματων πολιτών. Τώρα που τελειώνει για τον Άδωνη Γεωργιάδη η καριέρα του τηλεοπτικού καλεσμένου θα μπορούσε κι αυτός να στήσει ένα τραπεζάκι έξω από το υπουργείο Υγείας και να δέχεται αιτήματα απεγνωσμένων.

Έτσι όπως μας κατάντησε να ζούμε, θα ήταν μια αρκετά κερδοφόρα επιχείρηση. 10 ευρώ το αίτημα. Με τόσα θύματα της κυβερνητικής πολιτικής που ο ίδιος υπηρετεί, μέσα σε λίγους μήνες θα μάζευε αρκετά χρήματα ώστε να μη ζήσει την οικονομική τραγωδία που βιώνουν συνάδελφοί του στους οποίους φέρθηκε σκληρά η τηλεόραση όταν δεν έφερναν πλέον τα απαραίτητα νούμερα.

Έγραψε ο ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ, μοντάζ Γρέκι