Του Γ. Γ.
Τι ατάκες και σκίτσα κυκλοφορούν στο διαδίκτυο σχετικά με την εξαφάνιση του Χριστόδουλου Ξηρού δεν λέγεται.
Ευρηματικότητα στα σκίτσα, έμπνευση στις ατάκες, δείχνουν ότι ο απλώς ο κόσμος όχι δεν ένοιωσε καμιά ανασφάλεια, όπως θέλουν να μας παρουσιάσουν τα καθεστωτικά ΜΜΕ, αλλά στην κυριολεξία το απόλαυσε.
Σίγουρα Τρέμη, Πρετεντέρης και όλος ο δημοσιοκαφρικός συμφερτός τζάμπα το παλεύει. Ο κόσμος της δουλειάς, τα λαϊκά στρώματα βιώνουν καθημερινά ποιος τρομοκρατεί την ζωή μας, ποιος την οδηγεί στην εξαθλίωση.
Μια αναγνώστρια μας μάλιστα, σήμερα μιλώντας μαζί της στο τσατ του ρ/σ μας, μου είπε ότι περιμένει απ’ τον Χ. Ξηρό να
διορθώσει την αστοχία –αλλιώς μου το είπε- που έκανε ο Δημήτρης Κουφοντίνας να παραδοθεί.
Και όταν την ρώτησα τι ακριβώς εννοεί μου έστειλε ένα λινκ που παραπέμπει σε ένα άρθρο που είχε γράψει ο Κώστας Μπέης, τέως πανεπιστημιακός, νυν παπάς, στην Ελευθεροτυπία, 19/5/10.
Το σημείο του άρθρου στο οποίο αναφέρεται: «Δεν πρόκειται να κατονομάσω φίλτατο και καταξιωμένο συνταξιούχο ανώτατο δικαστικό λειτουργό, όμως δεν είναι δικό μου ρητορικό σχήμα η διαβεβαίωση ότι, με ανάμεικτα συναισθήματα ανακούφισης και τρόμου, τον άκουσα να βγάζει τον καημό της καρδιάς του: "Αχ, ρε Κουφοντίνα! Βιάστηκες να παραδοθείς...". Και πολύ φοβάμαι ότι, αν δεν ανατραπεί συντομότατα το σάπιο καθεστώς, ο τραγικός καημός για έναν νέο Κουφοντίνα θα υψωθεί ως γενική κραυγή αγωνίας για το μέλλον της πατρίδας και των παιδιών μας».
ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες