Ημιτελές

Λυπάμαι που δεν πρόλαβα χθες Κυριακή βράδυ, να ετοιμάσω πλήρες το κείμενο που διαβάζετε εσείς από Δευτέρα πρωί και ύστερα.

Τούτο συνέβη διότι η αφεντιά μου εγκλωβίστηκε στον κυκλοφοριακόιστό της αράχνης, που οι πραιτωριανοί του κ. Δένδια έπλεξαν χθες μέσα στην πόλη με περισσό ζήλο. Όλο το κέντρο του άστεως και εκατοντάδες δρόμοι που εκτείνονται γύρω του βρέθηκαν

πριν απ’ την πορεία, κατά τη διάρκεια της πορείας και μετά την πορεία, κάτω από ένα παρανοϊκό καθεστώς ασφυξίας, που μάλιστα έκανεεπίδειξη της παράνοιάς του. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η Αστυνομία χθες πραγματοποίησε άσκηση ελέγχου της κυκλοφορίας σε συνθήκες «σύγκρουσης σε αστικό περιβάλλον». Στους απελπισμένους οδηγούς που γύριζαν γύρω απ’ τον εαυτό τους, εγκλωβισμένοι στα οδοφράγματα που καθήλωναν τα τρία τέταρτα του Δήμου των Αθηναίων σε ακινησία το μόνον που συνιστούσαν οι αστυνομικοί ήταν να πάνε και να πέσουν σε άλλο μπλόκο ή να καλέσουν το 100 για να τους εξασφαλίσει «σχέδιο διαφυγής»!! Σχέδιο διαφυγής από τί;

Θα μπορούσαν όλα αυτά να θεωρηθούν υπερβολές, αν ο αυταρχισμός(και η καταστολή που χθες δεν χρειάσθηκε) δεν ταίριαζαν γάντι με τη λατρεία που (έμαθε να) δείχνει) ο κ. Σαμαράς στον «νόμο και την τάξη». Μάλιστα με μια ψευτομάγκικη ρητορική, που πλέον σημειολογεί από μόνη της την αλήθεια. Διότι όσο πιο υποταγμένη στην Τρόικα είναι αυτή η κυβέρνηση, τόσον πιοαπειλητική γίνεται η απεύθυνσή της προς τον λαό, η κινδυνολογία της, οι εκβιασμοί και τα ψέματα.

Το μόνον λοιπόν που προλαβαίνω να γράψω για σήμερα αφορά στοιδιόλεκτο της προκήρυξης των δολοφόνων που ανέλαβαν την ευθύνη για την ευθύνη για την άγρια κι αναίσχυντη δολοφονία των δυο μελών της Χρυσής Αυγής και τον παρολίγον μοιραίο τραυματισμό του τρίτου.

Οι (απ)άνθρωποι αυτοί έχουν τόση σχέση με την ιδεολογία, την πολιτική, το ήθος, τον ανθρωπισμό και το σθένος της Αριστεράς, όση είχαν τασκυλιά των Νεάντερνταλ με το χτίσιμο του Παρθενώνα. Δεν ξέρω

αν αυτοί οι τύποι είναι πράκτορες ή αυτοπροσδιορίζονται ως αντιεξουσιαστές απ’ τον Αλδεβαράν ή αναρχικοί από τα τάγματα ασφαλείας του κάτω Τιμπουκτού, ξέρω όμως και το λέω για άλλη μια φορά

ότι όποιος διορίζει τον εαυτό του Θεό,

δικαστή κι εκτελεστή,

δήμιο που σκορπίζει χαριστικές βολές,

είναι φασίστας του κερατά, τρισβάρβαρος δολοφόνος, νεκρή ψυχή και ηλίθιος. Αλλά επ’ αυτών θα επανέλθω, διότι απ’ τον Λαβύρινθο που έστησε χθες ο κ. Δένδιας στην πόλη, βγήκα αργά...

ο Στάθης στον Ενικό