Και πρεζέμπορας άμα λάχει

Η είδηση της εφόδου της αστυνομίας και του ΕΟΦ στα κοινωνικά ιατρεία του Ελληνικού και των Γιατρών του Κόσμου χτες σχεδόν μονοπώλησε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η Δίωξη Ναρκωτικών, παρουσία εισαγγελέα, να ερευνά τα ράφια των κοινωνικών φαρμακείων γιατί υπήρξε, λένε, «ανώνυμη καταγγελία για διακίνηση ναρκωτικών»;  «Αδιανόητο!» έγραφαν όλοι. «Ποιος θα πειστεί από κάτι τέτοιο;» Μήπως όμως δεν πρόκειται για αστοχία; Μήπως απλώς ο στόχος είναι άλλος;

της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου

«Ακραίο παράδειγμα κυβερνητικού αυταρχισμού» σχολίασε το γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ. «Η επίθεση της κυβέρνησης σε αυτές τις δομές αποκαλύπτει για μια ακόμη φορά το αυταρχικό της πρόσωπο και τη μεγάλη της ενόχληση στην αυτοοργάνωση της κοινωνίας και στις αντιστάσεις της στη μνημονιακή καταστροφή».

Αν η κυβέρνηση είχε πραγματικό στόχο την ποινικοποίηση της κοινωνικής προσφοράς και της αλληλεγγύης, όπως διαπίστωνε η ίδια ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, δεν το γνωρίζω. Ωστόσο, το γεγονός ότι ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης υπερηφάνως σήμερα το πρωί ανέβαζε στο τουίτερ φωτογραφίες του με μητροπολίτες και αρχιεπισκόπους, είτε «για την παράδοση ιατρικού υλικού στα νοσοκομεία μας, με τον Μακαριώτατο Ιερώνυμο στην Αρχιεπισκοπή» είτε «με τον Μητροπολίτη Μεσογαίας Νικόλαο στο εξαιρετικό Κέντρο Ανακουφιστικής Φροντίδος τους. Εύγε», δεν δείχνει ακριβώς διάθεση ποινικοποίησης της «κοινωνικής προσφοράς» συλλήβδην. Συμπέρασμα που προκύπτει και από το ότι, όπως επεσήμαναν τόσοι στα κοινωνικά δίκτυα, κανένας εχέφρων άνθρωπος δεν θα πίστευε ότι διακινούν ναρκωτικά είτε στο Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού είτε στους Γιατρούς του Κόσμου.

Μήπως λοιπόν δεν πρόκειται για «αστόχημα βολής»; Μήπως απλώς είναι λίγο πιο συγκεκριμένη η στόχευση; Μήπως κάτι άλλο μας λένε εδώ; Διότι η ποινικοποίηση των δομών αυτών, ακόμα και σε αυτό που ελιτίστικα ορισμένες φορές χαρακτηρίζουμε «κοινή γνώμη», δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι θα πέρναγε. Άρα αποδέκτης της πράξης δεν είναι ούτε καν η λεγόμενη «κοινή γνώμη» που πληροφορείται αποκλειστικά από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ.

Μήπως αποδέκτης της πράξης είσαι εσύ; Ποιος είσαι εσύ; Εσύ που μιλάς δημόσια ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, εσύ που αντιστέκεσαι από όπου μπορείς, εσύ που διαολόστελνες χθες όλη μέρα, εσύ που δεν πείθεσαι πια από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ; Μήπως η απολύτως κυνική δήλωση, ανάμεσα στις γραμμές, είναι πως μπορούν να σου κάνουν ό,τι θέλουν; Πως μπορούν να σε παγιδεύσουν, να σε συκοφαντήσουν, να σε διαπομπεύσουν, οποτεδήποτε θελήσουν, διότι ο «νόμος» είναι αυτοί; Πως, αν για οποιονδήποτε λόγο τους φανεί χρήσιμο στη διχαστική ιδεολογία που χτίζουν, από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να βρεθείς τρομοκράτης, εκδιδόμενη, διακινητής παιδικής πορνογραφίας ή και πρεζέμπορας άμα λάχει;

http://unfollow.com.gr/