«Βοήθα καλέ μου μη φαγωθούμε μεταξύ μας»!

Όταν έγραφα τότε, αυτά που έγραφα κι εσύ με ειρωνευόσουν κι εσύ με χλεύαζες κι εσύ με χαρακτήριζες ουτοπικό, γραφικό, φαντασμένο κι αιθεροβάμωνα…. Κι όπως σου κάπνιζε…τώρα τι έχεις να πεις;

ΕΓΡΑΨΑ:
(προσέξτε την ημερομηνία…πριν ΔΝΤ)
Παρασκευή, 30 Απριλίου 2010

Τούτη η ρότα πλέον είναι άγρια, φουρτουνιασμένη …και δεν έχει πισωγύρισμα!

Α…και κάτι άλλο ακόμα…
Εμείς είμαστε «ρακί ματαψημένη» και… «παλιές καραβάνες στο κίνημα»!!!
Ακούσαμε ότι ακούσαμε …είδαμε ότι είδαμε…κατανοήσαμε ότι κι όσα μπορέσαμε…καταστήσαμε την ταπεινή οντότητά μας μεγάφωνο…μας άκουσες;
Ένα μόνο είναι το σίγουρο πως… έξω δεν πέσαμε!!!
Τώρα ψάξτε τρόπο εσείς… να πέσετε μέσα!!!

Οι ουμανιστές πάντα ήταν, είναι και θα είναι στην πρωτοπορία!

Τώρα η ώρα είναι δώδεκα και…
Τώρα «ο καθείς ενεργεί κατά το δοκούν» και ενεργεί ο «Καθείς εφ' ω ετάχθη»!!!
Αλλά εμείς στην ιδεολογική πρωτοπορία ακόμα …ανοίγουμε δρόμους!
Αλλά εμείς στην οπισθοφυλακή με συνειδητή επιλογή μαζεύουμε τα κομμάτια σου!!
Εσύ που πελαγοδρομείς;

Εδώ θυμήθηκα τον φίλο μου τον Διονύση τον Τσακνή…


Ναι ρε Νιόνιο « η Ταν η επί τας»!!!


Και κάτι άλλο να μην ξεχάσω τον… «Λήσταρχο Νταβέλη»!!!



Δημήτρης Ντόκας