Απ’ τον Ομηρο στον Μήτσο...

«Τον δάσκαλο, τον δάσκαλο

αυτόν τον σαρδανάπαλο,

να μου τον φέρετε στο στρώμα,

να σταματήσει πια να δασκαλεύει

με λόγια σαν και τούτα της φωτιάς,

πως όποιος για το δίκιο δεν παλεύει

θα ζει και θα πεθαίνει σαν ραγιάς»

Αν η συμμετοχή των καθηγητών στην απεργία που κήρυξε η Ομοσπονδία της ήταν μέτρια ή ισχνή, στα ΜΜΕ της διαπλοκής θα γινόταν ορυμαγδός χαράς - πρώτο θέμα, πασπαλισμένο με δριμείς αποδοκιμασίες για τους άτυχους αποτυχημένους απεργούς, κακεντρέχειες και τιμωρητικούς καγχασμούς,

ένα έξαλλο πανηγύρι των φερεφώνων ότι (συν τοις άλλοις) άξια κερδίζουν τον μισθό τους.

Ομως η απεργία σημείωσε πρωτοφανή ποσοστά συμμετοχής! Μούγγαστα κανάλια, αμήχανη σιωπή στα χαλκεία, μόνον κάτι ψίθυροι από δω και κάτιμπουρδίτσες σαν κλανίτσες αποκεί, πάνε οι μεγαληγορίες

για δολιοφθορά, για υποκινητές και υποκινούμενους,

έπεσε σε θλίψη βαθειά η προπαγάνδα.

Κάτι σπαράγματα του «διαίρει και βασίλευε» που πήγαν να επιστρατεύσουν οι οπισθοφυλακές του στυλ: «ναι αλλά στα ιδιωτικά η απεργία έχει μικρότερη επιτυχία» έπεσαν στο κενό,

στο κενό των κυβερνητικών δοκησισοφιών ότι το αποτέλεσμα της απεργίας των εκπαιδευτικών είναι «να δουλεύουν τα ιδιωτικά σχολεία εις βάρος των δημοσίων» - το γαρ πολύ της θλίψεως ή μάλλον της απελπισίας γεννάπαραλογισμό. Οσον πιο πολύ απελπίζεται

αυτή η κυβέρνηση, καθώς τίποτα δεν της βγαίνει, τόσον και πιο πολύπαραλογίζεται.

Τον τελευταίο καιρό ακούγονται απίθανα πράγματα. Οπως ότι οι αγώνες των τάξεων συνιστούν δολιοφθορά - σιγά μη συνιστούν και σαμποτάζ, όπως έλεγαν οι ναζί για την αντίσταση εναντίον τους. Εγκριτοι δημοσιογράφοι του συστήματος, όπως ο κ. Πρετεντέρης,

αποφαίνονται ότι κυβερνήσεις, μάλιστα «στις ευρωπαϊκέςδημοκρατίες πέφτουν είτε στη Βουλή είτε στις κάλπες», ξεχνώντας(;) ότι στις «ευρωπαϊκές δημοκρατίες» πολλές κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια έχουνκαταρρεύσει λόγω της λαϊκής δυσαρέσκειας, έχουν ανατραπεί από λαϊκές κινητοποιήσεις ή έχουν προκηρύξει εκλογές συρόμενες σε αυτές.

Οταν δεν πιάνουν οι χυδαίοι εκβιασμοί, σειρά έχουν οι χυδαίες

απειλές, όπως αυτή του κ. Ρέσλερ, αρχηγού των Γερμανών Φιλελευθέρων, όταν ωρύεται για την Αριστερά ως άλλος Γκαιμπελούδεν ότι «εμείς δεν θα της επιτρέψουμε να κυβερνήσει στη Γερμανία ποτέ!». Είναι αλήθεια

ότι αυτή η βαθειά φιλοσοφημένη αντίληψη για τη δημοκρατία ευδοκιμεί σε πολλές «ευρωπαϊκές δημοκρατίες» απ’ αυτές που θαυμάζουν οι ευρωλιγούρηδες, αντιθέτως

με την καθυστερημένη Ελλάδα, όπου ο κίνδυνος να κυβερνήσει η Αριστερά φαίνεται πιθανός.

Αυτοί λοιπόν που τους έχουν κατουρήσει τα αφεντικά στο στόμα

και μιλούν με βατράχια και βδελύγματα, αυτοί που σε είπαν«τεμπέλη» και «διεφθαρμένο», σε λένε τώρα «υποκινούμενον» και«δολιοφθορέα».

Αυτοί που τους έχουν κατουρήσει τα αφεντικά στο στόμα, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, αναλώσιμοι και οι ίδιοι, σου λένε να κάτσεις καλά! Να κάτσεις καλά για να μη σε απολύσουν, σου λέει ο δημοσιογράφος που αύριο κι αυτός πιθανόν να απολυθεί. Να κάτσεις καλά γιατί

θα σου μειώσω κι άλλο τον μισθό, σου λέει ο πολιτικός που σ’ τον μειώνει, κάτσε καλά για να μην πάνε χαμένες οι θυσίες που έκανες για να υποσιτίζονται τα παιδιά σου, για να σου πάρουν το σπίτι, για να ζουν οι γέροντες με το κεφάλι σκυφτό.

Αυτοί που τους έχουν κατουρήσει τα αφεντικά στο στόμα, οι αναξιοπρεπείς που σου υποσκάπτουν την αξιοπρέπεια, οι νεκρές ψυχές που σε διαβεβαιώνουν ότι τίποτα δεν γίνεται, είναι αυτοί που

θέλουν να πιστεύεις ότι η διακυβέρνηση είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να σε αφήσουν, να αφήσουν τον λαό να την πάρει στα χέρια του.

«Θέλω να ευχαριστήσω την Ελλάδα για όσα μου έδωσε», έλεγε ηΖακλίν ντε Ρομιγύ, που αγάπησε τους Ελληνες απ’ τον Ομηρο ώς τον Μήτσο. «Τους παρακαλώ να ξανακερδίσουν την περηφάνια που τους ανήκει. Ναξαναβρούν την ορμή και το ιδανικό τους».

Αυτοί που σου έμαθαν να μην πιστεύεις λόγια σαν αυτά της Ρομιγύ είναι αυτοί που σου έχουν πάρει το κεφάλι...

ο Στάθης στον Ενικό