Στο μικροσκόπιο της ΕΛ.ΑΣ. επιστολή του κρατούμενου ληστή-αντιεξουσιαστή "Τοξοβόλου"!

Ο 25χρονος αντεξουσιαστής Γιάννης Μιχαηλίδης, γνωστός και ως ο «Τοξοβόλος του Συντάγματος» είχε συλληφθεί στη ληστεία στον Βελβεντό, τον περασμένο Φεβρουάριο

του Βασίλη Λαμπρόπουλου
Μία επιστολή του 25χρονου αντεξουσιαστή Γιάννη Μιχαηλίδη, ο οποίος είχε συλληφθεί στη ληστεία στον Βελβεντό, τον περασμένο Φεβρουάριο, έχει μπει στο «μικροσκόπιο» της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας. 

Στην επιστολή αυτή, που αναρτήθηκε σε ιστοσελίδα του χώρου, ο νεαρός αντεξουσιαστής, γνωστός και ως «ο τοξοβόλος του Συντάγματος», αναφέρεται σε συμμετοχή του σε ληστείες αλλά και στη συμπλοκή με αστυνομικούς τον Μάιο του 2011 στην Πεύκη, όπου είχε συλληφθεί και ο αναρχικός Θεόφιλος Μαυρόπουλος.

Οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. επιχειρούν να αναλύσουν στοιχεία του κειμένου του 25χρονου για να προσδιορίσουν διεργασίες και ενέργειες της οργάνωσης «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς» που φέρεται να επανέρχεται στο «ένοπλο προσκήνιο». Ταυτοχρόνως όμως, τα στελέχη των διωκτικών αρχών εντυπωσιάζουν τα κολακευτικά σχόλια στο ίδιο κείμενο του κατηγορούμενου «αντάρτη πόλης» για τους Αλβανούς δραπέτες των φυλακών Τρικάλων.

Διαπιστευτήρια 

«Το γράμμα αυτό», όπως αναφέρει ο Γιάννης Μιχαηλίδης, «είναι μια απόπειρα να επεξηγήσω τις θέσεις και τις επιλογές μου σαν κομμάτι της αναρχικής εξεγερσιακής δράσης ευελπιστώντας να λειτουργήσουν ως έναυσμα για την εξάπλωσή της». 

Τη συμμετοχή του στην οργάνωση την τοποθετεί τον Σεπτέμβριο του 2009 μετά την σύλληψη νεαρών αντεξουσιαστών σε κατάλυμα των «Πυρήνων», στην οδό 25ης Μαρτίου, στο Χαλάνδρι. Οπως σημειώνει «όταν το 2009 χτυπήθηκαν από το κράτος κάποιες υποδομές του αναρχικού αντάρτικου και αρκετοί σύντροφοι πέρασαν στην παρανομία, για μένα ήταν αυτονόητη όχι μόνο η στήριξη των καταζητούμενων, αλλά και η αναγκαιότητα της συμμετοχής μου στην αντάρτικη δράση. Σ’ αυτά τα πλαίσια προέκυψε και η σχέση μου με την ε. ο. Σ. Π. Φ.».

Ο 25χρονος διευκρινίζει ότι δεν αποτέλεσε μέλος της οργάνωσης, καθώς «στην αναρχία κάθε ατομικότητα έχει τη δυνατότητα να ακολουθεί αυτόνομη διαδρομή και να συλλογικοποιείται ελεύθερα σχηματίζοντας νέες οργανώσεις». 

Για την εμπλοκή του, αναφερόμενος σε άλλη φάση της οργάνωσης, γράφει: «Λίγες μέρες πριν την εισβολή της αντιτρομοκρατικής στο Βόλο, είχα συλληφθεί σε διαδήλωση ενώ στόχευα με τόξο τη Βουλή - μια δράση που στηρίζω στο ακέραιο και σήμερα, καθώς στα πλαίσια της πολυμορφίας του αγώνα, κινήθηκε στην κατεύθυνση του εμπλουτισμού των μέσων και της εξέλιξης με γνώμονα τη φαντασία, και εμμένω στις θέσεις που εξέφρασα στο γράμμα που δημοσίευσα τότε». 

Στη συνέχεια αναφέρει ότι αν και αφέθηκε τότε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, είχε ήδη αποφασίσει «να τους σπάσει» για να μη διακινδυνεύσει το ενδεχόμενο της σύλληψής του «σε περίπτωση που η αστυνομία ήδη γνώριζε πράγματα που δεν είχε αποκαλύψει».

Χαρακτηρίζει τη στάση του αυτή «συνειδητή επιλογή της παρανομίας», την οποία «ήρθε να επικυρώσει το ένταλμα συλλήψεως για μένα που εκδόθηκε μετά τη σύλληψη των 5 μελών της Σ. Π. Φ. στο Βόλο».

Η συμπλοκή 

Οι αξιωματικοί αναλύουν ακόμη την περιγραφή του περιστατικού της αιματηρής συμπλοκής στην Πεύκη, για την οποία ο 25χρονος αντεξουσιαστής δίνει σειρά λεπτομερειών.

Οπως σημειώνει ο ίδιος: «Παρά τον εξοπλισμό μας, τόσο σε υλικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο συνείδησης, η στιγμή που έπρεπε να αντιμετωπίσουμε δύο ένοπλους μπάτσους, κατά τη διάρκεια μιας διαδικασίας  υποδομής, μας βρήκε ελλιπώς οπλισμένους - μέσα στη δίνη των πιεστικών καταστάσεων της παρανομίας - για την ακρίβεια είχαμε ένα και μοναδικό πιστόλι. Συγκυριακά,  ήμουν άοπλος και όταν ένιωσα τους μπάτσους να πλησιάζουν, προσπάθησα να διαφύγω τρέχοντας μέχρι που ακινητοποιήθηκα. 

Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο όμορφα ήχησαν οι πυροβολισμοί, ενώ συλλογιζόμουν απελπισμένος το σύντομο τέλος της ελευθερίας. Κι όμως, η δύσκολη επιλογή της ένοπλης αντιπαράθεσης από καθαρά μειονεκτική θέση, που έλαβε ο αναρχικός Θεόφιλος Μαυρόπουλος, με αποδέσμευσε ξυπνώντας μέσα μου τη λύσσα της ελευθερίας. Έπρεπε να διαφύγουμε  περνώντας πάνω απ’ τα πτώματά τους. 

Στη μάχη της Πεύκης, η δική μου συμβολή ήταν η αρπαγή του οχήματος των μπάτσων, το οποίο χρησιμοποίησα ως όπλο, απειλώντας να συντρίψω κάτω απ’ τις ρόδες του τον αστυνομικό  που με υπερβάλλοντα ζήλο επιχείρησε να με εμποδίσει, πάντα προσανατολισμένος στη διαφυγή προς την ελευθερία.

Η τελική έκβαση της λυσσασμένης αυτής μάχης ήταν δύο μπάτσοι βαριά τραυματισμένοι - ένα κόστος που συμβάλλει  στη διασπορά του φόβου στο μισθοφορικό σώμα της αστυνομίας, αλλά είχε βαρύ τίμημα και για μας, τον τραυματισμό και τη συνακόλουθη αιχμαλωσία του συντρόφου».

Απειλές κατά μαρτύρων 

Οι αστυνομικοί εστιάζουν ακόμη το ενδιαφέρον τους στις αναφορές για τους πολίτες, οι οποίοι παρέχουν πληροφορίες σε αστυνομικούς. Οπως λέει ο 25χρονος «ο κόσμος του καπιταλισμού είναι εμπόλεμος και κάθε επίδοξος ρουφιάνος έχει προκαταβολικά επιλέξει τη συστράτευση με τον εχθρό μας. Μπορούμε να κατανοήσουμε τις επιλογές και να είμαστε επιεικείς, όμως το να του επιβληθούμε είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε, απ’ τη στιγμή που επιλέξαμε να απαντήσουμε με πόλεμο στον πόλεμο». 

Μάλιστα ο συγκεκριμένος αντεξουσιαστής είχε χρησιμοποιήσει υβριστικά σχόλια για τον οδηγό ταξί που είχε δολοφονηθεί από τους αντιεξουσιαστες δράστες της ληστείας στην Πάρο, τον Αυγουστο του 2012.

Τέλος οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. στέκονται και στην αφιέρωση του κειμένου στα παγκόσμια δίκτυα απελευθέρωσης των ζώων και της γης (!) όπως και στους καταζητούμερνους Αλβανούς δραπέτες. Όπως αναφέρει ο 25χρονος αντιεξουσιαστής «μαζί με το κάλεσμα για δράση στέλνω και ένα σινιάλο αλληλεγγύης στους συντρόφους παγκοσμίως που πολέμησαν και πολεμάνε το τεχνοεπιστημονικό σύμπλεγμα, το κράτος και το κεφάλαιο μέσα ή έξω από τα τείχη των φυλακών».

Απευθύνει «επαναστατικούς χαιρετισμούς» στους πυρήνες των διεθνών δικτύων του μετώπου για την απελευθέρωση των ζώων (Α.L.F.), του μετώπου για την απελευθέρωση της γης (Ε.L.F.), του διεθνούς επαναστατικού μετώπου (Ι.R.F.), της άτυπης αναρχικής ομοσπονδίας (F.Α.Ι.) και της «Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς».

Σημειώνει τέλος ότι «εδώ και μέρες διεξάγεται άγριο κυνήγι των παράνομων δραπετών των Τρικάλων. Των ανθρώπων που τόλμησαν να ξεφτιλίσουν τα μέτρα ασφαλείας των φυλακών, αποδεικνύοντας πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Μας χάρισαν τα πιο αληθινά χαμόγελα με τη μαχητικότητα και το σθένος που υπερασπίζονται την ελευθερία τους».

 http://www.tovima.gr/