Ο ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΟΣ ( Ένα εφιαλτικό όνειρο)

Το χρυσαφί Ηonda civic σταμάτησε μπροστά απ’ την είσοδο του ψηλού δημόσιου κτηρίου. Ένας γκριζομάλλης τύπος με άσπρο κουστούμι και σκουρόχρωμα γυαλιά ηλίου βγήκε απ’ την πόρτα του, κι έδωσε τα κλειδιά στον ένστολο φρουρό.

-Καστρινός. Κώστας Καστρινός του είπε.

-Καλημέρα κύριε Καστρινέ. Ο υφυπουργός σας περιμένει επάνω. Έκτος όροφος, θα δείτε το ταμπελάκι στην πόρτα: Υφυπουργός.

Το υδραυλικό ασανσέρ ανέβηκε σαν σφαίρα και σε δευτερόλεπτα βρίσκονταν μπροστά απ’ την πόρτα με το ταμπελάκι, που σε οδηγούσε σ’ ένα πολυτελέστατο γραφείο.

-Καλώς τον πατριώτη. Χαίρομαι πολύ που σας ξαναβλέπω. Έχουμε ξανασυναντηθεί στη κοπή της πίτας του συλλόγου του χωριού σας, αν δεν με απατά η μνήμη μου. Καθίστε αγαπητέ μου.

Ο Καστρινός κάθισε σε μια στριφογυριστή αναπαυτική καρέκλα.

-Ένα ουισκάκι; Οι πληροφορίες μου λένε ότι το εκτιμάτε. Έχω ένα κάλο σκοτσέζικο είκοσι ετών. Θα πιούμε ένα ποτηράκι;

-Όχι – όχι παλιές κακές συνήθειες. Εν μέσω κρίσεως ας μην επιστρέψουμε σ’ αυτές. Θα προτιμούσα ένα τσίπουρο, για να στηρίξουμε και τα υπέροχα Ελληνικά προϊόντα μας.

-Ο πάντα Πατριδολάτρης Καστρινός. Γι’ αυτό μ’ αρέσεις φίλτατέ μου. Συνεπέστατος με της αρχές της παράταξής μας, που ρέουν εξ οικογενειακών καταβολών στο αίμα σου.

Πάτησε ένα κουμπί επάνω στο γραφείο, και μια πρασινομάτα με μαύρα ίσια μακριά μαλλιά, έκανε την εμφάνισή της.

-Γιώτα. Ένα τσίπουρο από εκείνο το καλό το Ηπειρώτικο στον κύριο Καστρινό της είπε.

-Μανούλι έτσι; Είπε χαμηλόφωνα, σχεδόν συνωμοτικά.Πατριωτάκι, καθηγητριάκι με απόσπαση. Υπέροχο πλάσμα.

Ο Καστρινός «χτύπησε» μια γερή ρουφηξιά απ’ το τσίπουρο που ήρθε σχεδόν αυτόματα, και κούνησε συγκαταβατικά το κεφάλι.

-Κύριε Καστρινέ ήθελα να σας συγχαρώ κι από κοντά για την ιστοσελίδα σας. Την παρακολουθώ ανελλιπώς. Τα γραψίματά σας είναι υπέροχα. Μαχαίρι στην καρδιά της κοινωνίας, κι αφύπνιση στο δοκιμαζόμενο λαό μας. Μπράβο σας και πάλι μπράβο.

-Τι λέτε κύριε υφυπουργέ. Ευτυχώς που υπάρχετε εσείς και μας δίνεται θέματα. Αλλιώς τι θα έγραφα εγώ ένας «κατά φαντασίαν» ασήμαντος γραφιάς και μάλιστα χωρίς ταλέντο. Τι θα είχα να σχολιάσω, για να περνάν με κάποιο ενδιαφέρον οι άνεργες οι ώρες μου. Σας ευχαριστώ που εσείς και το όλο σύστημά σας με στηρίζεται.

-Όχι – όχι κύριε Καστρινέ. Εμείς δεν έχουμε πώς να σας ευχαριστήσουμε. Εσάς και όλες τις ιστοσελίδες του νομού που μας κρατάτε στην επιφάνια. Όλοι εσείς που παίζεται το παιχνίδι μας με τον έναν η τον άλλον τρόπο, και δεν βρισκόμαστε ποτέ στην αφάνεια. Το έχει πει εξ άλλου και ο μέγας διανοούμενος της πολιτικής ο Γ.Α.Π. ότι ο πολιτικός, αν πάψει ν’ απασχολεί τα μέσα ενημέρωσης έστω κι αρνητικά, πάει χάθηκε. Γι’ αυτό σας λέω, συνέχισε σας έχουμε μεγάλη ανάγκη. Εσείς κάνετε όλη την καλή δουλειά για μας. Εγώ στο λέω, γράψε ότι θες. Όσο για το θέμα των φυλακών εκεί στο χωριό σου, που όπως γνωρίζεις ήταν δική μου έμπνευση, και που σε λίγο υλοποιείται, αν θέλεις να σου δώσω και στοιχεία να γράψεις περισσότερα. Εξ άλλου εσύ και δυο τρείς άλλοι είναι που αντιστέκονται. Μηδαμινή και αμελητέα αντίσταση. Εμένα όμως τα γραφτά σου και η αντίσταση αυτή, με φέρνουν πάντα στην επικαιρότητα, κι αυτό εγώ απεριόριστα το εκτιμώ. Και πάντα ανταμείβω όσους και μ’ όποιον τρόπο με βοηθάνε. Έμαθα όμως ότι εσείς οι λίγοι το παρατραβάτε. Ότι ετοιμάζεται οργανωμένη αντίσταση, μαύρες σημαίες, κι αγώνα τύπου Κερατέας και Σκουριών. Κι ότι συνεμπνευστής όλων αυτών είστε κι εσείς. Εδώ όμως κύριε Καστρινέ τα πράγματα αλλάζουνε και θα σας θερμοπαρακαλούσα να σταματήσετε εδώ, και βέβαια πάντα με το αζημίωτο. Ένα μικρό δωράκι έχω ετοιμάσει, εξ’ άλλου σας προείπα ότι ανταμείβω εγώ.

Έγινε μια μικρή παύση. Ο υφυπουργός επωφελήθηκε και τράβηξε δύο φακέλους μέσα απ’ το συρτάρι του. Ο ένας περιείχε τα σχέδια των φυλακών, κι ο άλλος δυο χοντρές δεσμίδες πεντακοσάευρα.

Στο AGGELOKASTRO NEWS δεν ξαναγράφτηκε τίποτα πια περί φυλακών και τα τοιαύτα. Σβηστήκανε κι εκείνα τα παλιά που ήτανε γραμμένα. Το χρυσαφί Ηonda, ανέβηκε βιαστικά της στροφές της Περαχόρας, κολλήθηκε βιαστικά στη παραλία στο τροχόσπιτο ένα ευδιάκριτο ΠΩΛΕΙΤΑΙ, και τις ξανακατέβηκε με ταχύτητα. Μόνο δεν συνέχισε ευθεία για Λουτράκι, έστριψε δεξιά για το πολυτελέστατο πέντε αστέρων«Ποσειδών Hotel».

-Ταμάρα φτάσαμε. Έτσι ωραία γίνονται οι δουλειές. Είδες τι όμορφα που λειτουργεί το σύστημα σ’ αυτή εδώ τη χώρα. Είπε στη δίμετρη ξανθιά συνοδηγό Ρωσίδα ο Καστρινός.

Δεν πρόλαβε όμως και πολύ για να χαρεί. Πνίγηκε το ίδιο βράδυ στου «Ποσειδώνα» την πισίνα που κολυμπούσε με τη δίμετρη ημίγυμνη Ρωσίδα. Τον πρόδωσε η καρδιά του είπε ο ιατροδικαστής. 
Και στο Αγγελόκαστρο στου Νίκου την ταβέρνα, κάποιος του έβγαζε τον επικήδειο ως εξής: Στο διάολο να πάει το ρεμάλι. Καλά να πάθει ο ξεπουλημένος, αυτός πάντα δεν έλεγε πως «όλα εδώ πληρώνονται».

Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός