Υβρις διώκουσα

«Αριστοτέλης έφα», δήλωναν οι σχολαστικοί στον Μεσαίωνα, και τα σκυλιά δεμένα (μη φάνε κανέναν κατά λάθος, παρά μόνον εκείνους που θα έπρεπε). «Ευρώπα (να τη γράψουμε και λίγο στο δωρικό της) έφα», λένε και σήμερα

εκείνοι που την ένδεια επιχειρημάτων εκτέλεση εντολών ποιούνται. Ή εκείνοι που ουδέποτε χρειάσθηκαν κάποιο επιχείρημα για όσα κάνουν, αλλά πάντα τους αρκούσε ο τυφλοσούρτης της υποταγής στα κόμπλεξ τους, όπως, φερ’ ειπείν, οι ευρωλιγούρηδες.

Εσχατο επιχείρημα λοιπόν των αμυντόρων του «αντιρατσιστικού» νόμου είναι ότι τέτοια και τοιαύτα εντέλλεται η Ευρωπαϊκή Ενωση, μάλιστα η αρμόδια Επίτροπος, κυρία Σεσίλια Μάλμστρομ - η οποία, αλήθεια, τι εντέλλεται για τη σφαγή που γίνεται στη Συρία με τις πλάτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Ή μήπως δεν έρχονται ήδη απ’ τη Συρία, ή δεν θα καταφθάσουν κι άλλοι, πρόσφυγες! κυνηγημένοι απ’ τον πόλεμο και το μακελειό στη χώρα τους...

Εναν ακόμα πόλεμο απ’ αυτούς που έχει προκαλέσει ή ευλογήσει ηΔύση, όπως ακριβώς κάνει τώρα στη Συρία, εξοπλίζοντας, ιδίως η Γαλλία και η Αγγλία, κάθε καρυδιάς καρύδι - κυρίως εξτρεμιστές ισλαμιστές, απ’ αυτούς που με

τη σειρά τους ύστερα (ή και από πριν) εξαπολύουν τρομοκρατικάχτυπήματα σε αυτές τις χώρες, την Αγγλία, τη Γαλλία, τις ΗΠΑ κι όλη τη Δύση.

Με έναν λόγο, η πολιτική της Δύσης στις χώρες που ορέγεται παράγειπρόσφυγες (και ταυτοχρόνως την ακροδεξιά αντίδραση στην έλευσή τους), όπως παράγει και τρομοκράτες εναντίον της. Είτε τους χρηματοδοτεί, είτε τους εξοπλίζει, είτε όχι.

Με έναν σμπάρο τρία τρυγόνια: α) πρόσφυγες, β) ακροδεξιά αντίδραση, γ) τρομοκρατία (και στις πληττόμενες χώρες, και στα μητροπολιτικά εδάφη των χωρών που τις πλήττουν). Τι μας

λέει λοιπόν η κυρία Σεσίλια Μάλμστρομ; Υπό το πρίσμα αυτό, αλλά και υπό το κράτος των τελευταίων κινήσεων του διδύμου Βενιζέλου - Κουβέλη(προσθέστε και τον... κ. Μόσιαλο) το λεγόμενο αντιρατσιστικό (στην πραγματικότητα νεοταξίτικο) νομοσχέδιο έχει γίνει μια γελοία υπόθεση.

Στο μεταξύ, οι Ελληνες μεταβάλλονται σε έθνος της διασποράς. Προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα μεταναστεύουν νέοι επιστήμονες και νέοι εργάτες,

χώρια εκείνοι που πηγαίνουν εσωτερικοί μετανάστες να πιάσουν δουλειές σε ζώνες όπως η COSCO ή τομείς όπως ο τουρισμός, όπου πλέον  μισθώνονται ως εποχιακοί σκλάβοι με μισθούς ανάλογους των Βουλγάρων τουριστών - το success story της κυρίας Κεφαλογιάννη,

όταν τα 17 εκατομμύρια των τουριστών που αναμένονται φέτος θα αφήσουν πολύ λιγότερα χρήματα από πέρσι - μια απ’ τις χειρότερες άλλωστε χρονιές στον τουριστικό τομέα.

Ομως, εκτός απ’ τους Ελληνες, μεταναστεύει και η Ελλάδα: στις εργασιακές σχέσεις πάει για Κίνα, στον τουρισμό πάει για Τυνησία, στο φορολογικό σύστημα για Οθωμανικό Σαντζάκι, στην ανάπτυξη γιαΖιμπάμπουε, στην ύφεση για Μπαγκλαντές, στη δημόσια διοίκηση γιαΜπανανία, στην τεχνολογία για την εποχή Νεάντερταλ και στην ευνομία γιαΛίστα Λαγκάρντ.

Αλλά,

σε μια χώρα που παραχωρεί στο ΤΑΙΠΕΔ προς εκποίησιν τοΣκοπευτήριο της Καισαριανής (κι ύστερα η κυβέρνηση ζητάει τάχα μου απ’ τη Γερμανία τις Πολεμικές Αποζημιώσεις), σε μια χώρα που ο κ. Βενιζέλος απαιτεί να του ζητήσουμε συγγνώμη για όσα μας έχει κάνει, ουδεμία υπόληψη υπάρχει, ώστε να τη λάβουν υπ’ όψιν τους έστω και αυτού του είδους οι Ευρωπαίοι,

όπως ο κ. Ολανδρέου, όστις οργάνωσε διάσκεψη εν Παρισίοις για την ανεργία, «ξεχνώντας» να καλέσει την πρώτη σε αυτό το άθλημα χώρα της Ενωσης, την δύστηνο Ελλάδα.

Τη χώρα μας, όπου είναι είδηση πλέον να δουλεύει κανείς και ναπληρώνεται. Τη χώρα μας, που σαν άλλη ηττημένη Τρωάδα φέρεται, άγεται και σύρεται, θρηνώντας

ανάμεσα στον χορό των 2.000.000 ανέργων, ή στον χορό εκείνων που κατά δεκάδες χιλιάδες -πάνω από 120.000 ήδη- μεταναστεύουν ή στον χορό εκείνων

που παραμένουν για να διώκονται. Να προπηλακίζονται, ναατιμάζονται. Και να νομίζει κι από πάνω ο κάθε ουτιδανός Στουρνάρας ότι μας κάνει χάρη που μας κυβερνάει. Χάρη σε ποιους;

Στους άνεργους.

Στους μετανάστες.

Και στους ταπεινωμένους.

Αυτή είναι η Ελλάδα μας. Μια χώρα που τα παιδιά της διώκονται. Και την έκανε έτσι η Ελλάδα σας, κ. Στουρνάρα. Της διαπλοκής, τωνφοροφυγάδων, εκείνων που εξακολουθούν να πλουτίζουν (και) από την κρίση...

ο Στάθης στον Ενικό