Ποιον Megaλοδημοσιογράφο αποκαλεί η "Αυγή" βεζυροπούλα;

Ο Γιάννης και η πίτα

Οφείλουμε να κάνουμε όλοι την αυτοκριτική μας. Γιατί μέχρι τώρα νομίζαμε ότι ο γνωστός δημοσιογράφος ταίριαζε γάντι με τη γνωστή παροιμία: Όλοι μιλούν για τ' άρματα και ο Γιάννης για την πίτα. Αλλά από χθες αυτό αποδείχτηκε αναληθές. Ο Γιάννης έχει αρχές και αξίες που φεύγουν όχι μόνο πέρα από την πίτα, αλλά και πέρα από το ταψί μπορείς να πεις.

Και μας υποχρεώνει να κάνουμε την αυτοκριτική μας η υπεύθυνη και κατηγορηματική δήλωσή του στα έγκυρα "Νέα": Ο γράφων θεωρεί ότι η συντεταγμένη ελευθερία, η πολιτική δημοκρατία και το κράτος δικαίου προέχουν όλων των πραγμάτων. Αποτελούν απόλυτη και θεμελιώδη συνθήκη κοινωνικής οργάνωσης. Συνεπώς τίποτα δεν μετράει πέρα ή έξω από αυτά -και εκπτώσεις δεν κάνουμε.

Μετά από αυτό, ένα μένει να πεις:
Ρε Γιάννη, συγγνώμη. Δεν σε είδαμε στα νιάτα σου στα πεζοδρόμια της δημοκρατίας -μάλλον θα μελετούσες επί χούντας τη σχέση δημοκρατίας και πίτας κι εμείς σε παρεξηγήσαμε. Άσε που εν συνεχεία υποτιμήσαμε τους μακρόχρονους και σκληρούς αγώνες σου για συντεταγμένη ελευθερία και κράτος δικαίου από τις επάλξεις του ΔΟΛ, από το μετερίζι του Mega, από τα μισθολόγια του Λαμπράκη, του Μπόμπολα και του Βαρδινογιάννη.

Η δήλωσή σου, όμως, μαζί με τη δεδομένη αφοσίωσή σου στο έργο της τρόικας, στο έργο της κυβέρνησης, στο έργο του ΔΟΛ και στα έργα του Μπόμπολα, δίνει το μέτρο του λάθους μας. Και σου δίνει το ηθικό δικαίωμα όχι μόνο να κάνεις τρεις παράδες τον νεκρό Τσάβες, αλλά και τέσσερις παράδες μπορούμε να πούμε τους διάφορους θαυμαστές του -το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Αχμαντινετζάντ, ακόμα και τον Τρίτο Ιμάμη, που "προέρχονται από μια κοινή αντιδημοκρατική μήτρα".

Και φυσικά δεν κάνεις εκπτώσεις. Που πάει να πει ότι δεν μπορεί κανείς να υποστηρίζει ότι η φτώχεια δεν είναι δημοκρατία. Η νεοφιλελεύθερη ισοπέδωση εκατομμυρίων ανθρώπων δεν είναι δημοκρατία. Τα Μνημόνια δεν είναι δημοκρατία. Η διαπλοκή δεν είναι δημοκρατία. Ο Βεζύρης δεν είναι δημοκρατία. Και οι δημοκρατίες των Μνημονίων δεν φτάνουν ούτε στο νυχάκι τη δημοκρατία του Τσάβες. Να βγάζει δηλαδή γλώσσα ένας πρώην ή νυν υπάλληλος του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ σε έναν νυν και αεί υπάλληλο του Βεζύρη -κι ακόμα χειρότερα στη Βεζυροπούλα...
Η ΑΥΓΗ