Μετά την ακροδεξιά στροφή, τι;

Είδα κι άκουσα τον κ. Βενιζέλο να ομιλεί στη Βουλή και τρόμαξα. Κι ομολογώ τον φόβο μου, διότι φόβο ένοιωσα. Κι όποιος

δεν νοιώθει τον φόβο, όταν όσα τον γεννούν ωρύονται, δεν είναι ατρόμητος, αλλά ανόητος.

Ομως, δεν ένιωσα φόβο μόνον απ’ αυτά που έλεγε ο κ. Βενιζέλος στη Βουλή, αλλά και από τον τρόπο που τα έλεγε, ένας Ντούτσε!

Απευθυνόταν στην Αξιωματική Αντιπολίτευση με ιταμό ύφος, σε αλαζονικό στόμφο, για να εκστομίσει αήθεις υπαινιγμούς, ενώ «κολάκευσε»

με χυδαίο και δόλιο τρόπο το ΚΚΕ, υπεραμυνόμενος ταυτοχρόνως της πιο ακροδεξιάς και νεοφιλελεύθερης πολιτικής, φέρνοντας ως καλό παράδειγμα τη... Χιλή (κατ’ αντίθεσιν προς τα κακά παραδείγματα του Τσάβες και τουΛούλα). Σοσιαλισταράς ο τύπος. Ενας Μπενύτο

χίλια καντάρια Ντούτσε! Ακόμα κι όταν στρέφεται κατά της ΧρυσήςΑυγής αυτός ο άνθρωπος, ένα τρίτο χέρι που χαιρετά φασιστικά φυτρώνει στην πλάτη του. Και μάλλον καλό κάνει στο νεοναζιστικό μόρφωμα ο λόγος που σέρνεται εναντίον του από φθαρμένους αρχιερείς της Διαπλοκής, από

πολιτικούς που με τα έργα τους καθ-ιέρωσαν τη διαφθορά και με την πολιτεία τους οδήγησαν τη χώρα στην παρακμή! στην υποταγή στους ξένους τοκογλύφους.

Ομως ο άνθρωπος που κάνει τα στικάκια να γελούν, ο κ. Βενιζέλος, μπορεί μέσα στο απέραντο εγώ του να νόμιζε ότι προχθές στη Βουλή ήταν το πρώτο βιολί σε ένα σόλο φάτσιο, στην

πραγματικότητα έκανε απλώς τη βρώμικη δουλειά, ως ένας απλόςδορυφόρος του κ. Σαμαρά. Εναν ρόλο που δεν μπορεί να παίξει (ακόμα) ο κ.Κουβέλης (αυτός παίζει τον ρόλο της παραδουλεύτρας από κυνηγημένη αριστερή οικογένεια της επαρχίας του 1960· που ήρθε στην Αθήνα να πιάσει δουλειά σε δεξιά οικογένεια στριμμένων - με έναν παππού δωσιλογάκο της κατοχής στο ενεργητικό της).

Οπως και να ’χει, ο κ. Σαμαράς και οι δύο δορυφόροι του έχουν φθάσει στο τέλος του δρόμου τους. Πιο ακροδεξιά δεν έχει. Πλην της Χρυσής Αυγής.

Στο ακροατήριο της οποίας φαίνεται πλέον (από καιρό) να απευθύνεται ο κ. Σαμαράς μιλώντας σε επίπεδο Κεδίκογλου και πράττοντας με ντιρεκτίβες Σόιμπλε.

Ούτε λίγο ούτε πολύ ο Πρωθυπουργός της χώρας έβαλε ενώπιον του Κοινοβουλίου στον ίδιο παρονομαστή και συνέδεσε ευθέως κι οριζοντίως τουςδιαδηλωτές με τους κουκουλοφόρους και τον κ. Βλαστό.(!!!)

Αλλά, αν αυτή είναι η ακροδεξιά ρητορική της παρ’ ημίν ανθυποτρόικας, η ακροδεξιά της πρακτική είναι οι απολύσεις που ντρέπεταινα τις ονομάσει έτσι, βρίσκοντας καταφύγιο στους οργουελιανούς ευφημισμούς.

Ακροδεξιά πολιτική είναι να πηγαίνει ο κατώτατος μισθός στα 500 Ευρώ (κατά το καλό παράδειγμα της Χιλής που επικαλέσθηκε ο «σοσιαλιστής» κ. Βενιζέλος, γνωρίζοντας ότι στη χώρα αυτή, αμέσως μετά την ανατροπή του ηρωικού σοσιαλιστή Προέδρου Αλλιέντε, εφαρμόσθηκε το πρώτο νεοφιλελεύθερο πείραμα, που

οδήγησε στην «οικονομία της φρίκης», αυτήν που ζούμε κι εμείς σήμερα, όπως και η μεγίστη πληθύς της εργατικής τάξης ανά την υφήλιο).

Ακροδεξιός θρίαμβος είναι ο υποσιτισμός των παιδιών, η τρέλα της ανεργίας, το άγος των αυτοκτονιών, ακροδεξιός θρίαμβος είναι η απάνθρωπη αδιαφορία των μονεταριστών για τη ζωή των ανθρώπων.

Ακροδεξιά θρασύτης, αναλγησία και υποκρισία είναι να διαπράττει τώρα ο κ. Σαμαράς όσα ο ίδιος μόλις πριν από λίγους μήνες και επί πολλά χρόνια στιγμάτιζε. Αναφέρθηκε προχθές στη Βουλή ο κ. Σαμαράς στα επιτεύγματα του ίδιου και της κυβέρνησής του. Επίτευγμα είναι οι άνθρωποι που κρύωναν όλον τον χειμώνα; τα μαγαζιά που έκλεισαν; τα χαράτσια που μονιμοποιούνται; Επίτευγμα είναι τα ενεχυροδανειστήρια που έχουν πλημμυρίσει τις πόλεις της επικράτειας σαν δηλητηριώδη μανιτάρια;

Αλλού έχει σημειώσει επιτεύγματα ο κ. Σαμαράς, όπως στα 18.000 Ευρώμισθό που έδωσε στη διευθύνουσα σύμβουλο του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας κι όχι στο πενηντάρικο που έκοψε για τέταρτη φορά απ’ τη μικροσύνταξη.

Η Ελλάδα υφίσταται σήμερα (κυρίως απ’ τη Γερμανία) ένα είδος Συνθήκης των Βερσαλλιών με καταναγκασμούς ανάλογους εκείνων που υπέστη η ίδια η Γερμανία, ηττημένη το 1918. Οι

καταναγκασμοί εκείνοι εξέθρεψαν την Ακροδεξιά στην κοινωνία, οδήγησαν στη γέννηση του ναζιστικού τέρατος και στη συνέχεια οδήγησαν την Ακροδεξιά στη διακυβέρνηση.

Σήμερα στην Ελλάδα, η Ακροδεξιά ενδημεί κι ελλοχεύει στηνκοινωνία υπό τη μορφή της Χρυσής Αυγής, ενώ στη διακυβέρνηση ηακροδεξιά πολιτική ασκείται από «καθώς πρέπει» καθεστωτικές δυνάμεις- τις ίδιες που έφεραν τη χώρα ως το χείλος της αβύσσου.

Για να τη σπρώξουν μέσα, στην άβυσσο της υποταγής, του χρέους, της λεηλασίας, της αποσάθρωσης - αυτή είναι η Ακροδεξιά.

Τα 500 Ευρώ που θα γίνουν 350, ο κίνδυνος του πολέμου, η απειλή του διαμελισμού, το ξεχαρβάλωμα των νοσοκομείων, των σχολείων, τηςδιοίκησης, της άμυνας - αυτά είναι η

Ακροδεξιά. Η διασπορά του φόβου, η καταστολή, η ασύστολη προπαγάνδα, τα εύκολα ψέματα - αυτά είναι η Ακροδεξιά.

Και Ακροδεξιοί είναι εκείνοι που σε ενοχοποιούν για αυτά που σου κάνουν...

ο Στάθης στον Ενικό