Ο καλύτερος φραπέ της Ελλάδας, πολλοί λένε και του κόσμου, δεν θα σερβίρεται πλέον στο γνωστό στέκι απέναντι από το Άλσος Παγκρατίου
Ο φραπέ α λα Λέντζος έγινε τραγούδι και η καφετέρια το σημείο συνάντησης, κάποτε, όλης της Αθήνας.
Από σήμερα, ανάμνηση.
Το ιστορικό στέκι της νεολαίας του Παγκρατίου, της θρυλικής ομάδας μπάσκετ του Παγκρατίου την περίοδο 1985-1995 και γενικά το σήμα κατατεθέν για ραντεβού, έβαλε λουκέτο. Θύμα και αυτό της κρίσης. Η ίδια καφετέρια που ένα καλοκαίρι, όταν έκλεισε για τρεις μήνες, έγινε το μόνο καφενείο στον κόσμο που είχε πελατεία, ενώ δεν λειτουργούσε: «Οι πελάτες μου κάθονταν έξω, με αναψυκτικά από το περίπτερο, και περίμεναν να ξανανοίξω» έλεγε ο Χρήστος Λέντζος. Καλύτερος πελάτης του; «Ένας αστυνομικός που πίνει τέσσερις μέτριους σε δύο ώρες». Αρνητικό ρεκόρ; «Ενας 20χρονος χασομέρης που ήπιε μια φορά τον φραπέ του σε 8 ώρες».
Συνέντευξη του Χρήστου Λέντζου στην Ανθή Βούλγαρη για την Espresso το 2009
«Δεν πρόκειται να σας αποκαλύψω πώς τον φτιάχνω. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι βασικό παράγοντα παίζει η δοσολογία και πως σε καμία περίπτωση δεν χτυπάω μέσα αβγό, όπως πολλοί υποστηρίζουν», έλεγε το 2009 ο Χρήστος Λέντζος ιδιοκτήτης του ομώνυμου καφέ και εμπνευστής του «α λα Λέντζος φραπέ».
Η παραγγελία στο καφέ του Λέντζου είχε τους δικούς της κωδικούς... Αλλά καλύτερα να πάρουμε την ιστορία από την αρχή.
Θεσσαλονίκη 1957
Ο Δημήτριος Βακόνδιος δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει πώς ένα τυχαίο πείραμα οδήγησε στην ανακάλυψή του. Να πώς το αφηγούνταν ο ίδιος σε συνέντευξή του: «Στην έκθεση Θεσσαλονίκης το 1957, δούλευα στο περίπτερο της Νεστλέ. Λέω, δεν φτιάχνω έναν κρύο νεσκαφέ στο σέικερ που προορίζεται για το κακάο, να δω τι θα βγει; Μου λέρωσε το κοστούμι, αλλά έτσι γεννήθηκε ο φραπέ! Από την αρχή ο κόσμος τον είδε σαν αναψυκτικό. Λέγανε: η μπίρα είναι μισό ποτήρι αφρός και κοστίζει 8 δραχμές. Αυτός ο καφές είναι επίσης μισός αφρός, αλλά κοστίζει 7 δραχμές. Οπότε...»
Ο Δημήτριος Βακόνδιος δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει πώς ένα τυχαίο πείραμα οδήγησε στην ανακάλυψή του. Να πώς το αφηγούνταν ο ίδιος σε συνέντευξή του: «Στην έκθεση Θεσσαλονίκης το 1957, δούλευα στο περίπτερο της Νεστλέ. Λέω, δεν φτιάχνω έναν κρύο νεσκαφέ στο σέικερ που προορίζεται για το κακάο, να δω τι θα βγει; Μου λέρωσε το κοστούμι, αλλά έτσι γεννήθηκε ο φραπέ! Από την αρχή ο κόσμος τον είδε σαν αναψυκτικό. Λέγανε: η μπίρα είναι μισό ποτήρι αφρός και κοστίζει 8 δραχμές. Αυτός ο καφές είναι επίσης μισός αφρός, αλλά κοστίζει 7 δραχμές. Οπότε...»
«Χτυπήθηκαν» αρκετοί φραπέ από το '57 έως το '64, χρονιά-σταθμός για το συγκεκριμένο είδος καφέ. Γιατί τότε, στο Παγκράτι, απέναντι από το Άλσος, ο Χρήστος Λέντζος δημιούργησε τυχαία, το δικό του «θαύμα» που το εξιστορούσε ως εξής: «Το μαγαζί ξεκίνησε ως ζαχαροπλαστείο πολυτελείας το 1964. Φτιάχναμε πολύ ωραίες πάστες και τις παράγγελνε ο κόσμος μαζί με το καφεδάκι του. Μια ημέρα είχα μπει πίσω από τον μπουφέ επειδή έλειπε μια κοπέλα με άδεια. Εκεί που καθόμουν πειραματιζόμουν και μου ήρθε η ιδέα να ανακατέψω στο μίξερ τον καφέ με διαφορετική δοσολογία. Αυτό ήταν! Ο πρώτος φραπέ α λα Λέντζος σερβιρίστηκε και από τότε έγινε ανάρπαστος».
Και τι δεν λέχθηκε και γράφηκε για τον φραπέ του: ότι βάζει αβγό, μπέικιν πάουντερ ή κρέμα γάλακτος, για να πετύχει το πλούσιο μείγμα. «Από το 1964 που άνοιξα, μέχρι το 1971», έλεγε «έφτιαχνα τον φραπέ στο σέικερ. Τότε είναι που αγόρασα το πιο δυνατό μίξερ Μπράουν και τελειοποίησα τη συνταγή του καλού φραπέ. Το ίδιο μίξερ έχουν και άλλα μαγαζιά, αλλά τσιγκουνεύονται τη δόση. Στη χονδρική συσκευασία νεσκαφέ των 2,5 κιλών που αγοράζουν όλες οι καφετέριες, η εφορία υπολογίζει ότι αντιστοιχούν 1.000 δόσεις καφέ. Εγώ δεν βγάζω ούτε 400! Ετοιμάζω ένα γλυκό μείγμα και για τον μέτριο προσθέτω έξτρα καφέ από πάνω. Οι πελάτες ζητάνε τον έξτρα καφέ, γι' αυτό τους πιάνει καμιά φορά και το στομάχι τους!»
Ο φραπέ α λα Λέντζος έγινε τραγούδι και η καφετέρια το σημείο συνάντησης, κάποτε, όλης της Αθήνας.
Από σήμερα, ανάμνηση.
Το ιστορικό στέκι της νεολαίας του Παγκρατίου, της θρυλικής ομάδας μπάσκετ του Παγκρατίου την περίοδο 1985-1995 και γενικά το σήμα κατατεθέν για ραντεβού, έβαλε λουκέτο. Θύμα και αυτό της κρίσης. Η ίδια καφετέρια που ένα καλοκαίρι, όταν έκλεισε για τρεις μήνες, έγινε το μόνο καφενείο στον κόσμο που είχε πελατεία, ενώ δεν λειτουργούσε: «Οι πελάτες μου κάθονταν έξω, με αναψυκτικά από το περίπτερο, και περίμεναν να ξανανοίξω» έλεγε ο Χρήστος Λέντζος. Καλύτερος πελάτης του; «Ένας αστυνομικός που πίνει τέσσερις μέτριους σε δύο ώρες». Αρνητικό ρεκόρ; «Ενας 20χρονος χασομέρης που ήπιε μια φορά τον φραπέ του σε 8 ώρες».
Η παραγγελία στου Λέντζου, πάλι, είχε τους δικούς της κωδικούς: Ο «κανονικός καφές» είχε στάνταρ ποσότητα ζάχαρης και γάλακτος. Εάν κάποιος ήθελε μέτριο τότε ο κύριος Χρήστος έβαζε από πάνω έξτρα προσθήκη καφέ ώστε να μετριάσει την γλυκιά γεύση.
Η παραγγελία δίνονταν ως εξής:
1 κουτί, εάν ήθελες κλασικό (κουτί σημαίνει γάλα κουτιού).
1 κουτί, εάν ήθελες κλασικό (κουτί σημαίνει γάλα κουτιού).
1 κουτί καπέλο, εάν ήθελες μέτριο (καπέλο η προσθήκη καφέ επάνω από τον αφρό)
Ο κ. Χρήστος Λέντζος, πάλι, δεν έπινε τον δικό του καφέ! «Μόνο εσπρεσάκια».
Τώρα, όλα αυτά είναι ιστορία. Μια ιστορία που θα διαβάζεται μονορούφι, αφήνοντας μια πικρή γεύση στο στόμα. Αν και στου Λέντζου καφές σκέτος ΔΕΝ σερβίρονταν. Ο αυθεντικός, μόνο γλυκός. Σαν τις όμορφες αναμνήσεις...
πηγή
πηγή
Φραπέ, φραπεδιά, φραπόγαλο ή φραπεδούμπα... Οπως και να το ζητήσει κανείς θα το βρει μόνο στην Ελλάδα, αφού πρόκειται για εγχώρια πατέντα!
Ο «εθνικός» καφές μας γεννήθηκε πριν από περίπου μισό αιώνα, όταν ο Δημήτρης Βακόνδιος κατά τη διάρκεια της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης είχε τη φαεινή ιδέα να μετατρέψει τον στιγμιαίο ζεστό καφέ σε δροσερό ρόφημα. Πήρε λοιπόν ένα σέικερ, έβαλε τη δοσολογία της γερμανικής ζεστής συνταγής, πρόσθεσε παγωμένο νερό και δημιούργησε τον καφέ που έχει συνδεθεί άρρηκτα με την καθημερινότητα του Ελληνα.
Η αρχή έγινε στη συμπρωτεύουσα, όμως ο άνθρωπος που καθιέρωσε το φραπέ ζει και βασιλεύει στην Αθήνα. Ο Χρήστος Λέντζος, που θεωρείται ο πατέρας του κρύου αφράτου καφέ, διατηρεί μέχρι σήμερα το ομώνυμο καφενείο απέναντι από το άλσος Παγκρατίου και φτιάχνει τον καλύτερο φραπέ σε όλη την Ελλάδα.
«Δεν πρόκειται να σας αποκαλύψω πώς τον φτιάχνω. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι βασικό παράγοντα παίζει η δοσολογία και πως σε καμία περίπτωση δεν χτυπάω μέσα αβγό, όπως πολλοί υποστηρίζουν» λέει ο κ. Λέντζος με πονηρό ύφος και μας παραγγέλνει να δοκιμάσουμε. Ο ίδιος ωστόσο πίνει εσπρεσάκι. «Τον πίνω μια και έξω. Από παλιά» δικαιολογείται και αρχίζει να θυμάται τον παλιό καλό καιρό.
«Το μαγαζί ξεκίνησε ως ζαχαροπλαστείο πολυτελείας το 1964. Φτιάχναμε πολύ ωραίες πάστες και τις παράγγελνε ο κόσμος μαζί με το καφεδάκι του. Μια ημέρα είχα μπει πίσω από τον μπουφέ επειδή έλειπε μια κοπέλα με άδεια. Εκεί που καθόμουν πειραματιζόμουν και μου ήρθε η ιδέα να ανακατέψω στο μίξερ τον καφέ με διαφορετική δοσολογία. Αυτό ήταν! Ο πρώτος φραπές α λα Λέντζος σερβιρίστηκε και από τότε έγινε ανάρπαστος».
Μέχρι εκείνη την ημέρα ο στιγμιαίος κρύος καφές ανακατευόταν με τη βοήθεια του κουταλιού. Εκτοτε έβγαιναν καθημερινά από τον μπουφέ γύρω στα χίλια ποτήρια φραπέ. «Δεν προλαβαίναμε. Ερχονταν από όλη την Αθήνα για να πιούνε φραπέ. Ποτέ δεν έβρισκες καρέκλα να καθίσεις. Εδώ που βλέπεις γινόταν λαϊκό προσκύνημα» σημειώνει με καμάρι.
Το καφενείο του Χρήστου Λέντζου δεν έχει καμία σχέση με τις σύγχρονες καφετέριες, ωστόσο μαζεύει νεαρόκοσμο που ψηφίζει φραπόγαλο α λα Λέντζος. «Δεν έχω παράπονο. Ερχεται ακόμη νεολαία» λέει. Οσον αφορά το αν θα δώσει την πατέντα του αλλού, είναι απόλυτος: «Δεν πρόκειται. Μου τη ζήτησαν κατά καιρούς αλλά δεν την αποκαλύπτω. Αλλωστε, δεν τους συμφέρει κιόλας. Εγώ δεν λυπάμαι ούτε τον καφέ ούτε τη ζάχαρη, γι' αυτό και είναι φραπές και όχι νεροζούμι».
Το κατάστημα σερβίρει καφέ από τις πέντε το πρωί μέχρι τη μία το βράδυ. «Κλείνουμε για λίγες ώρες. Ετσι συνέβαινε ανέκαθεν» λέει και εξηγεί: «Παρ’ όλο που έχω βγει στη σύνταξη δεν τα παρατάω. Το αγαπάω το καφενεδάκι μου και ας μην έχει πια την παλιά του αίγλη. Οσο ζω στο μαγαζί αυτό θα φτιάχνεται και θα σερβίρεται ο φραπές μου»!
ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕΤΡΙΟΣ Ή ΓΛΥΚΟΣ
Αν και πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε που δημιούργησε το καλύτερο φραπέ, ο 74χρονος πια Χρήστος Λέντζος κρατάει τόσο το στιλ του μαγαζιού όσο και τον τρόπο που φτιάχνει το φραπέ του. «Από το πρωί μέχρι την άλλη μέρα να τον αφήσω εδώ δεν θα πάθει τίποτα. Δεν νερουλιάζει» λέει με καμάρι και φτιάχνει επιτόπου ένα μέτριο με τον δικό του μοναδικό τρόπο. «Οπως βλέπετε, ρίχνω στο ποτήρι το μείγμα που έχουμε ετοιμάσει και από πάνω μια κουταλιά καφέ για να γίνει μέτριος. Σε εμάς δεν υπάρχει πικρός καφές. Μέτριος ή γλυκός μόνο. Αν δεν βάλεις ζάχαρη, δεν πρόκειται να γίνει αφρός».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες