Μπούρου-μπούρου

Αφορμή για την ανάρτηση η αντιμετώπιση σχολίου μου απο μιά φίλη.
Επίσης διότι έχω σιχαθεί την Ιστορία που είναι μεν δική μας αλλα
την έχουμε μόνον για το θέα-Αθήναι και για να παραμυθιαζόμαστε
μεταξύ μας με τους Χρυσούς Αιώνες του παρελθόντος χωρίς να έχουμε
φτιάξει απο τότε ούτε έναν καρόδρομο ή έστω ένα μονοπάτι αντοχής.
Προτρέπω όλους να μήν αποφεύγουμε την Ιστορία όταν δέν συμφέρει.

Θύμησα λοιπόν την υπεροψία των αρχαίων Αθηναίων για να δείξω τον
λόγο της κατάντιας μας και το γιατί δέν κάνουμε απολύτως τίποτε.
Τότε, ασφαλείς τριγυρνούσανε με τις χλαμύδες διαλογιζόμενοι γιατι
με τις πλάτες όλων των υπολοίπων Ελλήνων στα σύνορα, αυτοί είχαν
το ασφαλές περιβάλον που επέτρεπε να μεγαλουργήσουν ανενόχλητοι.
Μπορεί να μεγαλούργησαν γι'αυτούς αλλα κατακρυμνήστηκαν έναντι
όλων των Ελλήνων Παν-Ελλαδικώς διοτι απο τότε συνήθιζαν να αγνοούν
όλες τις προειδοποιήσεις των Ακριτών που κρατούσαν τις "Θερμοπύλες".
Τα γκαβά τους, τους τα άνοιξαν οι Πέρσες όταν κατέφθασαν στην Αθήνα.
Πόσες Πόλεις χρειάστηκε να υποτάξουν σφάξουν οι Πέρσες στη κάθοδό
τους προς στην Αθήνα για να αντιληφθούν ιδίοις όμμασι οι Αθηναίοι
οτι πράγματι υπάρχει κίνδυνος.

Νά και το ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ Ελληνικό Πνεύμα του Εμφυλίου Πολέμου!
Τότε που μόνον η θέα της σκόνης του Περσικού στρατού τους έφερε
στα συγκαλά τους. Και τί έκαναν; Την άρον-άρον ηρωϊκή εκκένωση της
Ιερής Πόλης παρατωντας στην μοιρα τους Ναούς Βωμούς Εστίες για να
κρυφτούν και να γλυτώσουν πίσω απο την Σαλαμίνα. Περίπου το ίδιο
έκαναν και αργότερα όταν οι Σπαρτιάτες "τα πήραν άσχημα" μαζί τους.

Μήπως αυτό το Ιστορικό γεγονός σας θυμίζει κάτι απο το σήμερα;
Μήπως την βλακεία της επικράτησης του διαλέγεσθαι χωρίς σπαθιά,
την επιμονή σε μιά ανεφάρμοστη Δημοκρατία στο σήμερα η οποία έχει
καταλήξει να ορίζεται και να οριοθετείται απο κρυφούς Δικτάτορες,
ή τον αυτο-αφοπλισμό και αυτο-αποποίηση όλων των συστατικών μας
που μας οδηγεί στην Σαλαμίνα, στην υποτέλλεια των νέων Περσών;
Αντί τέτοιων συλλογισμών εμείς εκπαιδευτήκαμε μόνον να μιλάμε, να
αναλύουμε και να γράφουμε ολόκληρες Εγκυκλοπαίδειες για το πώς και
με ποιούς πιθανούς τρόπους θα μπορέσουμε να σηκώσουμε ένα μολύβι
απο εδώ και να το αφήσουμε εκεί. Ακόμη και αυτό έχει καταντήσει
να θεωρείται δύσκολη απόφαση-άσκηση ακόμη και για τα δάχτυλά μας.
Στην Φραπεδο-Ελλάδα το μόνο που κάνουμε έιναι μόνον να μιλάμε.
Κι αυτό ακόμη βαρβαριστί: Μπούρου-μπούρου.
απο SeeGreek