ΟΙ «ΒΑΡΕΜΕΝΟΙ»

-Δεν έχεις όνομα ρε ξεφτιλισμένε; Έλεγα μονολογώντας φωνακτά για κάποιον που σχολίαζε, πάλι ανωνύμως βέβαια πάντα, στο διαδίκτυο.

-Τι κάθεσαι και σκας ρε Πατέρα μ’ επανέφερε ο υιός σε τάξη ηρεμίας. Είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι που τηλεφωνούν και στα κανάλια και που τα ξέρουν όλα. Καμιά χιλιάδα «βαρεμένοι» είναι μην νομίζεις ότι είναι και περισσότεροι.

Δεν ξέρω αν είναι χίλιοι η δυο χιλιάδες, εγώ νομίζω ότι είναι πολύ περισσότεροι αυτοί που θέλουν να ξεχωρίζουν απ’ το πλήθος, και που φυτρώνουν εκεί που δεν τους σπέρνεις. 

Η ομάδα αυτή λοιπόν των «ψώνιων» η«βαρεμένων» όπως τους χαρακτήρισε ο υιός, προελαύνει στις μέρες μας και ανακατεύεται με τους πάσης φύσεωςαυθεντικούς γνώστες των πραγμάτωνσυσκοτίζοντας ακόμα πιο πολύ το Ίδη σκοτεινό τοπίο των ημερών μας. Άλλο ένα ακόμα είδος μετάλλαξης του νεοέλληνα, μιας μετάλλαξης που συνεχίζει ακάθεκτη και που κανείς δεν ξέρει που μπορεί να φτάσει.

Και απ’ την άλλη η απέραντη σιωπηλή πλειοψηφία. Η μεγάλη μάζα. Η πληθώρα του μέσου Έλληνα. Και μην μου πεις ότι αυτή δεν έχει καθόλου δική της γνώμη! Ότι απλώς δουλεύουν, τρώνε, βλέπουν τηλεόραση και κοιμούνται, κι ότι δεν χαλάνε ποτέ τη ζαχαρένια τους με τίποτα! Απλώς κάθονται στ’ αυγά τους και δεν ενδιαφέρονται να γίνουν «νούμερα» και«ψώνια». 

Και για ένα πράγμα είμαι σίγουρος: Αν ποτέ εμφανιστεί στον αέρα κάτι καινούργιο - μια καινούργια ιδέα έστω ας πούμε – πρώτοι αυτοί θα την αγκαλιάσουν και θα την στηρίξουν. 

Κι όχι τα «ψώνια» και «οι βαρεμένοι» που πάντα συμπεριφέρονται τάχα προοδευτικά. Οι αληθινά ανήσυχοι είναι εκείνοι με την άδικα κρεμασμένη ταμπέλα του συντηρητικού. Αυτοί αφήνουν να κάνει κατοχή στο μυαλό τους το κάθε φρέσκο, και μετά να εξαπλωθεί. Αν περιμέναμε απ’ τους «ξερόλες» κι επί παντός είδους και μάλιστα ανωνύμως σχολιαστές, αυτή η φλόγα να φουντώσει, μέσα στην αναμπουμπούλα που πάντα φέρνουν, σίγουρα αυτή θα έσβηνε.

Γι αυτό λέω και υπογραμμίζω, η σιωπηλή πλειοψηφία αποτελεί την ουσία, και ειδικά στην καταταλαιπωρημένη κοινωνία των Ελλήνων όχι απλώς αποτελεί τη ραχοκοκαλιά αλλά σχεδόν όλη τη χώρα. Αυτή είναι η ίδια η ζωή αυτής της χώρας, κι όχι τα διάφορα «νούμερα» και οι «βαρεμένοι».

Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός