Ολα τα σφάζει κι όλα τα μαχαιρώνει ο Σταύρος Ψυχάρης εκτός από τις δικές του ευθύνες και των ομοίων του

Βλέπει το σύστημα,που στήριξε και υπηρέτησε με νύχια και με δόντια ο άρχοντας του ΔΟΛ,να καταρρέει  και την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια καταλογίζοντας ευθύνες από τον τελευταίο πολίτη ως τους αρχηγούς των κομμάτων αλλά ξεχνάει τον εαυτό του και τους λοιπούς εκδότες που μισό αιώνα τώρα συγκυβερνούσαν κι έτρωγαν το καταπέτασμα,παράλληλα δε στήνει και τις γέφυρες για την υποδοχή του νέου μεσσία λες και θα ζήσει χίλια χρόνια!
Και κάτι ακόμα κυρ Σταύρο:όσα καταλογίζεις τώρα στους πολίτες αλλά και στους πολιτικούς δεν τα 'βλεπες την ώρα που διαδραματίζονταν;Γιατί δεν τα καυτηρίαζες τότε ώστε να προλάβεις το κακό;
Αϊντε λοιπόν παίξε παραπέρα κι αν έχεις εσύ μπαούλα με δισεκατομμύρια μάθε ότι ο λαός μόνο χρέη έχει!
Ζείδωρον

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΝ ΑΝΑΖΗΤΕΙ…

του Σταύρου Ψυχάρη
στο Βήμα 21/10/12 Ολα δείχνουν ότι φθάνει η ώρα που θα ανοίξουν τα μπαούλα και θα αδειάσουν οι κρυψώνες: τα δισεκατομμύρια που σήκωσαν τα τελευταία χρόνια οι Ελληνες από τις τράπεζες θα επανέλθουν, αργά αλλά σταθερά, στις τοκοφόρες θέσεις τους.

Η Ελλάδα δεν θα πτωχεύσει, αντιθέτως η οικονομία της θα ανασάνει, η χώρα θα σταθεροποιηθεί σιγά-σιγά, θα έρθουν αληθώς καλύτερες ημέρες, θα ξεκινήσει μια νέα περίοδος αναπτύξεως, η ανεργία θα υποχωρήσει, οι κοινωνικές αναταραχές θα περιοριστούν, όλα θα πάνε καλύτερα.


Ομως επιστροφή στο παρελθόν δεν θα υπάρξει. Ο κόσμος του αύριο δεν θα έχει καμιά σχέση με τον κόσμο του χθες. Η επίπλαστη ευημερία, που κατέληξε στον άκρατο καταναλωτισμό για να αποσαθρώσει την κοινωνία και να διασύρει διεθνώς την Ελλάδα, τελείωσε. Μαζί της αποχωρούν από σκηνής και οι δημιουργοί της!

Η οικονομική κρίση αποκάλυψε όλες τις αδυναμίες μιας χώρας που έφθασε στο χείλος του γκρεμού και γλιτώνει στο παρά πέντε. Είναι αδυναμίες και ασθένειες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές - πρωτίστως πολιτικές. Διότι οι πολιτικοί ηγέτες, τα κόμματα, τα στελέχη τους, οι οπαδοί και οι φίλοι, ακόμη και εμείς οι δημοσιογράφοι, όλοι ευθύνονται για τα γενόμενα.

Οι πολιτικοί ηγέτες συνηθίζουν να απαλλάσσουν εαυτούς επικαλούμενοι την περιβόητη πολιτική ευθύνη. Δηλαδή ομολογούν ότι «έχουν πολιτική ευθύνη», κάτι αόρατον και προφανώς άυλον - και η συζήτηση τερματίζεται.
Η μερίδα του λέοντος ως προς τις ευθύνες για την οικονομική και κοινωνική κατάρρευση του κράτους ανήκει σε όσους άσκησαν την εξουσία - κόμματα και πρόσωπα. Στον ελληνικό λαό ανήκει το δικαίωμα να επιλέξει όσους πρέπει να στείλει σπίτι τους.

Η διαδικασία αποπομπής του παλαιού και υποδοχής του νέου έχει αρχίσει. Απόδειξη ότι τα παραδοσιακά κόμματα από τη μια ως την άλλη άκρη του πολιτικού φάσματος έχουν μαραθεί. Και κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι εκπροσωπεί τη Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη. (Το ΠαΣοΚ που παρέλαβε ο κ. Βενιζέλος έμοιαζε περισσότερο με... γυμναστήριο πολυτελείας! Ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα εξακολουθεί να αυτοπεριορίζεται στα όρια της Αριστεράς...)

Είναι καταφανές ότι η κοινωνία αναζητεί τον ηγέτη που με σύνεση και τόλμη, με όραμα και σθένος θα ηγηθεί ενός πατριωτικού κινήματος με βάση τη σταθερότερη πολιτική συνισταμένη που εδρεύει στο Κέντρο.