Οι 4 γυναίκες στις οποίες επιβλήθηκε η θανατική ποινή και εκτελέστηκαν στην Ελλάδα

Σαν σήμερα πριν απο 52 χρόνια εκτελέστηκε στην Ελλάδα η πρώτη γυναίκα για ποινικό αδίκημα. Η «μαύρη χήρα» ονομαζόταν Σταυρούλα Γκουρούση και ήταν η μία απο τις τέσσερις γυναίκες στις οποίες εφαρμόστηκε η θανατική ποινή στην Ελλάδα.

Ήταν 7η Γενάρη του 1959, στο Λεωνίδιο της Αρκαδίας, έμελλε να είναι η τελευταία μέρα της Μεταξίας, της εγκύου νύφης της Σταυρούλας Γκουρούση, η οποία δολοφονήθηκε άγρια απο την πεθερά και τον άντρα της.
Η αμείλικτη πεθερά, πίστευε ότι η νύφη της είχε απατήσει το γιό της και το παιδί που κυοφορούσε ήταν καρπός παράνομου έρωτα, και απαίτησε να πάει στο Άργος να κάνει έκτρωση. Ο γιατρός όμως αρνήθηκε να κάνει την επέμβαση γιατί η εγκυμοσύνη της Μεταξίας ήταν πολύ προχωρημένη. Έτσι η πεθερά αποφάσισε να πάρει το νόμο στα δικά της χέρια.

Εκείνο το πρωί του Γενάρη, όρμησε στη νύφη της η οποία ακόμα κοιμόταν και αφού την έδεσε και τη φίμωσε,τη χτύπησε πολλές φορές στο κεφάλι μέχρι να πέσει λιπόθυμη και στη συνέχεια με τη βοήθεια του γιού της την πέταξαν στη δεξαμενή νερού και την άφησαν να πνιγεί.

Το έγκλημα ήταν φαινομενικά τέλειο χωρίς κανένα ίχνος εγκληματικής ενέργειας, ενώ αποδείχθηκαν τέλειοι ηθοποιοί μάνα και γιός φωνάζοντας πανικόβλητοι όταν δήθεν βρήκαν τη Μεταξία στο πηγάδι. Η φρικτή πράξη τους όμως δεν άργησε να αποκαλυφθεί όταν ήρθε η ώρα να καταθέσουν στην αστυνομία και οι καταθέσεις τους συγκρούονταν, ενώ οι ίδιοι φαίνονται να φάσκουν και να αντιφάσκουν και εν τέλει να κατηγορούν ο ένας τον άλλο.

Η Γκουβούση εκτελέστηκε στον Άγιο Ιωάννη Θεολόγο Υμηττού στις 27-8-1960 και ο γιός της στις φυλακές της Κέρκυρας τρεις μέρες μετά.

Η επόμενη περίπτωση, αφορά μία ακόμα θανάσιμη πεθερά, την Αλεξάνδρα Μέρδη,ετών 67, η οποία δολοφόνησε το γαμπρό της ρίχνοντας στο φαγητό του παραθείο, επειδή ο «σώγαμπρος» όπως τον αποκαλούσε, είχε απότομο χαρακτήρα και ερχόταν συχνά σε σύγκρουση με τη γυναίκα του και τη πεθερά του. Η Μέρδη εκτελέστηκε στου Γουδή στις 4-9-1962

Στο ίδιο μέρος ένα μήνα μετά εκτελέστηκε και η Αθανασία Αγγελινού, 52 ετών, η οποία στις 23 Ιουνίου του 1960, σκότωσε το σύζυγο και ξάδελφό της Νικόλαο, πολτοποιώντας με μία αξίνα το κεφάλι του. Ο λόγος ήταν οι συνεχείς απιστίες του συζύγου της, ο οποίος δε μπορούσε να δεχτεί τον υποσεξουαλισμό της γυναίκας του, ο οποίος είχε προκληθεί από ατύχημα.

Τέταρτη και τελευταία, κλείνει το χορό του θανάτου η 40χρονη Μανιάτισσα Αικατερίνη Δημητρέα, καταδικάστηκε 4 (!) φορές εις θάνατον, γιατί δολοφόνησε δηλητηριάζοντας με παραθείο την 70χρονη μητέρα της, τον αδερφό της τη θεία της και το τον 5χρονο ανιψιό της (η 4χρονη ανιψιά της γλύτωσε γιατί δεν έφαγε το δηλητηριασμένο λουκούμι). Ο λόγος του πολλαπλού φονικού, είναι ότι η Δημητρέα, είχε εγκαταλειφθεί απο τον άντρα της λόγω του δύστροπου χαρακτήρα της και η οικογένειά της της το θύμιζε καθημερινά κατηγορώντας την. Η Αικατερίνη Δημητρέα εκτελέστηκε στις 10 Ιουλίου του 1965 στου Γουδή.

Στυγνοί αποτρόπαιοι δολοφόνοι, ή απλά προδομένες γυναίκες που ενέργησαν εν βρασμώ ψυχής σε αναζήτηση της τιμής τους; Η δικαιοσύνη τις τιμώρησε, αλλά εξαρτάται απο τη κρίση του καθενός αν θα τις αθωώσει ή όχι η ιστορία.
http://www.iefimerida.gr/

Σχόλιο Ζείδωρον:Εξαιρετικά επίκαιρο θέμα,σήμερα που πολλοί μιλάνε για την επαναφορά της θανατικής ποινής.Ειλικρινά στην τελευταία παράγραφο δεν καταλαβαίνουμε τι θέλει να πει ο συντάκτης του κειμένου!Ποιος νόμος και ποια ηθική λένε πως όποιος βρίσκεται εν βρασμώ ψυχής μπορεί να αφαιρεί ζωές;Αλλο η πράγμα η καταδίκη σε θάνατο μετά από δίκαιη και ανοικτή δίκη κι άλλο η αυτοδικία.Κι όπως εξελίσσεται η κοινωνία μας κάποια αδικήματα θα έπρεπε να τιμωρούνται με τη θανατική ποινή ακόμα και σε πολιτισμένες(!) κοινωνίες.