Από τις δικομματικές πελατείες, στις λαϊκές πλατείες

Συνταξιδιώτες και συναγωνιστές, καλημέρα σας!

Είναι μια όντως καλή ημέρα (από) σήμερα.

Δύσκολη αλλά όχι ψεύτικη.

Η εντολή του λαού είναι πρόσφατη, πρέπει να αναλυθεί εις βάθος, αλλά είναι ήδη ευανάγνωστη σε αρκετά σημεία της.

Η συντριβή του δικομματισμού, όχι μόνον κατά το ένα αλλά και κατά τα δύο σκέλη, όχι μόνον είναι φανερή, αλλά δίνει «άλλον αέρα» στον λαό για τις επόμενες κινήσεις του. Οχι μόνον εν σχέσει

με τις επόμενες εκλογές, αλλά κυρίως εν σχέσει με τις διεκδικήσεις του.

Ο λαός μπορεί να αποκτήσει εμπιστοσύνη στον εαυτόν του και τιςδυνάμεις του.

Σε αυτές τις εκλογές ηττήθηκε πατόκορφα το μιντιακό σύστημα χειραγώγησης του λαού, το σύστημα της άγριας κι αισχρής προπαγάνδας,

το σύστημα που υποστήριξε εκβιαστικά διλήμματα, που βασίστηκε σεφαιά ψεύδη και συνήργησε σε όλες τις ενέργειες που έφεραν τη χώρα σεκαθεστώς υποταγής και τον λαό σε κατάσταση αιχμαλωσίας.

Το σύστημα αυτό, ΔΟΛ - ΣΚΑΪ - Μπόμπολας και λοιπές αντιδραστικές δυνάμεις, δεν έχει παραδεχθεί την ήττα του. Εξακολουθεί να λοιδορεί τον ΣΥΡΙΖΑ (για την ώρα η «σοβαρότης» του ΚΚΕ τούς είναι ανώδυνη), εξακολουθείνα σκορπά τον φόβο - εις μάτην!

Ο στερεοτυπικός τρόπος σκέψης στον οποίον βασίστηκε ο δικομματικός μονοκομματισμός ράγισε και σύντομα θα είναι ατελέσφορος.

Ο λαός θα μπει στον πειρασμό του καινούργιου, υπό τηνπροϋπόθεση, βεβαίως, ότι η Αριστερά (κυρίως) θα έχει να του προτείνει μιαν πολιτική που θα υποστηρίζει την αυθεντία του λαού - ας

περιμένουμε, τι προτάσεις θα ακούσουμε. Θα κριθούν με αυστηρότητα(Ενθουσιασμό μπορούν να γεννήσουν τα αποτελέσματα μιας πολιτικής - για την ώρα βρισκόμαστε στις προτάσεις).

Ζούμε μια «πρόβα ιστορίας», όπως χαρακτηριστικά έγραψε στην «Καθημερινή» ο εκλεκτός συνάδελφος κ. Νίκος Ξυδάκης.

Η πολιτική των Μνημονιακών Δυνάμεων απονομιμοποιήθηκε, το ΛΑΟΣ και η κυρία Μπακογιάννη δεν μπήκαν στη Βουλή, ενώ ο κ. Σαμαράς

χωρίς τη βοήθεια του καλπονοθευτικού νόμου θα «πήγαινε για τυρί» - όπου και μάλλον εν τέλει θα πάει, αν πορευθούμε προς τις επόμενες εκλογές με τον λαό να απαιτεί το δίκιο του!

Οσον όμως απονομιμοποιήθηκε το Μνημόνιο,

όσον απονομιμοποιήθηκε η ρητορική του ραγιαδισμού (σαν μαδημένες κότες ήταν ορισμένοι κι ορισμένες προχθές στα κανάλια), άλλο

τόσο νομιμοποιήθηκε το ενδεχόμενο μιας αριστερής διακυβέρνησης στην Ελλάδα. Καμιά ιερή φρίκη πλέον, καμιά τερατολογία (ότι οι κομμουνιστές θα μας πάρουν τα σπίτια, τα οποία μας παίρνουν ή ήδη μας έχουν πάρει οι Τράπεζες) κι άλλα συναφή...

Η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά στο ενδεχόμενο ενός νέου δρόμου.

Αν το ΚΚΕ είχε επιλέξει την «ποιητική» μιας άλλης στρατηγικής, όπως αυτή που τραγούδησε ο Ρίτσος λέγοντας ότι «εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε απ’ τον κόσμο, εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο, τότε

αυτός ο δρόμος

πάντα υπέρ του λαού

πάντα με τον λαό στο προσκήνιο

πάντα με τον λαό να κρίνει και να ελέγχει

θα ήταν ένα δρόμος πιο βατός - δύσκολος πάντα, αλλά ανασχετικός στο Μνημόνιο και τις συνέπειες του εν πρώτοις, ανατρεπτικός του καπιταλισμού στη συνέχεια, διότι

πλέον ο καπιταλισμός έχει φθάσει στα άκρα αυτού που ήταν πάντα:της οικονομικής φρίκης και του εκφασισμού της δημοκρατίας.

Σήμερα είναι μια άλλη μέρα, της οποίας ο δρόμος προς την επόμενη μέρα δεν είναι πλέον μονόδρομος.

Πρόκειται για μια νίκη του λαού που δεν αποκλείει, αλλά αντιθέτως υπόσχεται κι άλλες νίκες.

Εδώ είμαστε όλοι, εδώ και το μαρμαρένιο αλώνι.

ο ΣΤΑΘΗΣ στον ΕΝΙΚΟ