«Εγώ το παντελόνι το ’χω δεμένο… με σύρμα»!!!
Μου είχε πει παλιότερα και το επαναλάμβανε, κάποιος συμπατριώτης μας, που υποστήριζε φανατικά και ψήφιζε ΠΑΣΟΚ!
Υποθέτοντας ακόμα πως το ΠΑΣΟΚ, είναι το ΠΑΣΟΚ της 3ης Σεπτέμβρη!!
Το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ!!!
Εννοώντας πως αν «ξεστρατίσει το κίνημα»…θα πάψει να το υποστηρίζει.
Φυσικό και επόμενο ήταν να μην είχε αντιληφθεί, την από τότε και μέχρι τώρα μεταστροφή ενός κινήματος, από φαινομενικά φιλολαϊκό σε απροκάλυπτα τυραννικό.
Τώρα παραδέχτηκε…σήμερα, το «ατόπημά του».
Τώρα γονάτισε στην κυριολεξία, ένοχα μετανιωμένος, προδομένος, εκτεθειμένος… ντροπιασμένος!
Με κοίταξε …χαμήλωσε το βλέμμα!
Του μιλούσα, με άκουγε μόνο…κρατούσε το σκυμμένο του κεφάλι, μέσα στα δυο του χέρια.
Είναι ένας απ’ αυτούς που το ’89 μας φώναζε προδότες!
Εμάς που δίναμε σώμα με σώμα τη μάχη, υποστηρίζοντας τις διαχρονικές και αδιάσειστες αξίες του τιμημένου ΚΚΕ.
Όταν ο τότε Συνασπισμός συμμετείχε στην κυβέρνηση Τζανετάκη.
Τότε οι αριστεροί ήταν…προδότες και η κυβέρνηση … «Συγκυβέρνηση»!
Όταν αμέσως μετά το ΠΑΣΟΚ συμμετείχε στην κυβέρνηση Ζολώτα...
Τότε η κυβέρνηση ήταν … «Οικουμενική»!!
Φώναζε προδότες εμάς, η έστω κάποιους σαν εμάς, που «εκ κληρονομιάς, η εξ ιδιοσυγκρασίας…η έστω εξ αντιλήψεως» κάναμε το «είναι μας» λάβαρο, την «ψυχή μας» παντιέρα… «την κραυγή μας» σύνθημα, υποστηρίζοντας ακατάβλητες ανθρωπιστικές αξίες και αλήθειες.
Τώρα δεν τολμά να μου πει:
«Εγώ το παντελόνι το ’χω δεμένο… με σύρμα»!!!
Αλλά κι εγώ δεν θέλω να του απαντήσω με παρόμοιο τρόπο …για όποιους ευνόητους λόγους.
Θα μπορούσα να του πω πως: «το σύρμα σκούριασε και… κόπηκε»!
Θα μπορούσα να του πω πως: «το παντελόνι το ’χες δεμένο με… κλωστή»!!
Θα μπορούσα να του πω πως: «Τώρα και τα παντελόνια και… οι μάσκες έπεσαν»!
Θα μπορούσα να του πω πως: «…άστο να μην το γράψω γιατί δεν πρέπει»!!!
Τι να του πω… «Εσείς που μέχρι και σήμερα υποστηρίζεται αυτήν την κυβέρνηση τι είστε;»
Μπορώ όμως να του αφιερώσω το τραγούδι του αξιόλογου συνθέτη του κ. Ηλία Ανδριόπουλου και του σπουδαίου ποιητή του κ. Μάνου Ελευθερίου «Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες». Από τον δίσκο «Γράμματα στον Μακρυγιάννη κι άλλα λαϊκά» Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Καλογιάννης και Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Ναι αυτό, που ο ένας απ’ τους δημιουργούς του, ο κ. Ηλίας Ανδριόπουλος απαγόρευσε στο ΠΑΣΟΚ να το ξαναχρησιμοποιήσει στις εκδηλώσεις του.
Δεν απαγόρευσε όμως ποτέ, σ’ εμάς τους απλούς και λαϊκούς, να το φέρνομε, μ’ όλους τους συμβολισμούς, μ’ όλα τα μηνύματά του, με συγκίνηση, μέσα απ’ την ψυχή μας… στα χείλη μας.
Υποθέτοντας ακόμα πως το ΠΑΣΟΚ, είναι το ΠΑΣΟΚ της 3ης Σεπτέμβρη!!
Το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ!!!
Εννοώντας πως αν «ξεστρατίσει το κίνημα»…θα πάψει να το υποστηρίζει.
Φυσικό και επόμενο ήταν να μην είχε αντιληφθεί, την από τότε και μέχρι τώρα μεταστροφή ενός κινήματος, από φαινομενικά φιλολαϊκό σε απροκάλυπτα τυραννικό.
Τώρα παραδέχτηκε…σήμερα, το «ατόπημά του».
Τώρα γονάτισε στην κυριολεξία, ένοχα μετανιωμένος, προδομένος, εκτεθειμένος… ντροπιασμένος!
Με κοίταξε …χαμήλωσε το βλέμμα!
Του μιλούσα, με άκουγε μόνο…κρατούσε το σκυμμένο του κεφάλι, μέσα στα δυο του χέρια.
Είναι ένας απ’ αυτούς που το ’89 μας φώναζε προδότες!
Εμάς που δίναμε σώμα με σώμα τη μάχη, υποστηρίζοντας τις διαχρονικές και αδιάσειστες αξίες του τιμημένου ΚΚΕ.
Όταν ο τότε Συνασπισμός συμμετείχε στην κυβέρνηση Τζανετάκη.
Τότε οι αριστεροί ήταν…προδότες και η κυβέρνηση … «Συγκυβέρνηση»!
Όταν αμέσως μετά το ΠΑΣΟΚ συμμετείχε στην κυβέρνηση Ζολώτα...
Τότε η κυβέρνηση ήταν … «Οικουμενική»!!
Φώναζε προδότες εμάς, η έστω κάποιους σαν εμάς, που «εκ κληρονομιάς, η εξ ιδιοσυγκρασίας…η έστω εξ αντιλήψεως» κάναμε το «είναι μας» λάβαρο, την «ψυχή μας» παντιέρα… «την κραυγή μας» σύνθημα, υποστηρίζοντας ακατάβλητες ανθρωπιστικές αξίες και αλήθειες.
Τώρα δεν τολμά να μου πει:
«Εγώ το παντελόνι το ’χω δεμένο… με σύρμα»!!!
Αλλά κι εγώ δεν θέλω να του απαντήσω με παρόμοιο τρόπο …για όποιους ευνόητους λόγους.
Θα μπορούσα να του πω πως: «το σύρμα σκούριασε και… κόπηκε»!
Θα μπορούσα να του πω πως: «το παντελόνι το ’χες δεμένο με… κλωστή»!!
Θα μπορούσα να του πω πως: «Τώρα και τα παντελόνια και… οι μάσκες έπεσαν»!
Θα μπορούσα να του πω πως: «…άστο να μην το γράψω γιατί δεν πρέπει»!!!
Τι να του πω… «Εσείς που μέχρι και σήμερα υποστηρίζεται αυτήν την κυβέρνηση τι είστε;»
Μπορώ όμως να του αφιερώσω το τραγούδι του αξιόλογου συνθέτη του κ. Ηλία Ανδριόπουλου και του σπουδαίου ποιητή του κ. Μάνου Ελευθερίου «Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες». Από τον δίσκο «Γράμματα στον Μακρυγιάννη κι άλλα λαϊκά» Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Καλογιάννης και Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Ναι αυτό, που ο ένας απ’ τους δημιουργούς του, ο κ. Ηλίας Ανδριόπουλος απαγόρευσε στο ΠΑΣΟΚ να το ξαναχρησιμοποιήσει στις εκδηλώσεις του.
Δεν απαγόρευσε όμως ποτέ, σ’ εμάς τους απλούς και λαϊκούς, να το φέρνομε, μ’ όλους τους συμβολισμούς, μ’ όλα τα μηνύματά του, με συγκίνηση, μέσα απ’ την ψυχή μας… στα χείλη μας.
Σε σένα τα λέω, που μου πες κάποτε, που σαν τα παρουσίαζα τα πράγματα ωμά και εντέχνως παραστατικά, για να γίνονται κατανοητά: «Μη γίνεσαι χεδαίος», ούτε χεδαίος ούτε …Χαλδαίος γινόμουν. Αν και «χυδαίος» που εννοούσες και τότε και τώρα ακόμα περισσότερο, θα μπορούσα και μπορώ να γίνω. Όμως η φιλοσοφία μου, δεν είναι η διχαστική, η στείρα και αρνητική αντιπαράθεση, αλλά η ουσιαστική και γνήσια των Λαϊκών Αξιών παράθεση.
Επειδή δεν επιλέγω να χτυπώ κάτω απ’ τη ζώνη…αποδεικνύεται τι έχει ο καθένας μας πίσω απ’ του παντελονιού του το φερμουάρ!
Κι εγώ τι έχω μέσα στα στήθια μου… φαίνεται απ’ το ξεκούμπωτο πουκάμισό μου.
«Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες», σ’ εκείνους τους ολάνθιστους και μοσχομύριστους δρόμους του αγώνα… να συμπορευόμαστε!
«Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες», του πατριωτισμού, της περηφάνιας, της αξιοπρέπειας, του ήθους…του Πολιτισμού!
«Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες», της Λαϊκής Απαντοχής και της Ανθρωπιστικής Ελπίδας!
Σε προσμένω…Εκεί θα ξανανταμώσουμε!
«Εγώ το παντελόνι το ’χω δεμένο… με σύρμα»!!
Κι εμείς… «δεν το ’χουμε μόνο για να μην κρυώνουμε»!!!
Επειδή δεν επιλέγω να χτυπώ κάτω απ’ τη ζώνη…αποδεικνύεται τι έχει ο καθένας μας πίσω απ’ του παντελονιού του το φερμουάρ!
Κι εγώ τι έχω μέσα στα στήθια μου… φαίνεται απ’ το ξεκούμπωτο πουκάμισό μου.
«Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες», σ’ εκείνους τους ολάνθιστους και μοσχομύριστους δρόμους του αγώνα… να συμπορευόμαστε!
«Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες», του πατριωτισμού, της περηφάνιας, της αξιοπρέπειας, του ήθους…του Πολιτισμού!
«Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες», της Λαϊκής Απαντοχής και της Ανθρωπιστικής Ελπίδας!
Σε προσμένω…Εκεί θα ξανανταμώσουμε!
«Εγώ το παντελόνι το ’χω δεμένο… με σύρμα»!!
Κι εμείς… «δεν το ’χουμε μόνο για να μην κρυώνουμε»!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες