Στις εκλογές σαν ξαναπάς
την ψήφο σου να ρίξεις
πες τoυς ότι μετάνοιωσες…
Την κάλπη να τους φτύσεις!
Τον τόπο τούτο κυβερνούν αυτοί πουν’ από σόγια
και είναι οι περισσότεροι ρουφιάνοι και λαμόγια!
Βρε αει να χαθείτε από δω Λαμόγια!
Τη λέξη λαμόγιο και λαμογιά την ακούμε πια καθημερινά και συνέχεια.Μας έρχεται κατά νου κάθε φορά που ανοίγουμε το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση μας. Ας δούμε όμως, από που βγήκε και τι σημαίνει σαν λέξη.
Τα Λαμόγια ήταν οι βοηθοί, οι αβανταδόροι των παπατζήδων! Ο όρος χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τον Ν. Τσιφόρο στα ευθυμογραφήματα του, για να προσδιορίσει τους τσιλιαδόρους, που υποκρίνονταν τον παίκτη του παπατζή, με στόχο την προσέλκυση των θυμάτων του.
Η λέξη λαμόγια προέρχεται από το ιταλικό έναρθρο ουσιαστικό «la moglie» (πρφ.: λα μόγιε – μτφ.: η σύζυγος).
Κατ’ αρχάς, η αυθεντική έκφραση (την αναφέρει ο Καπετανάκης, ο Πετρόπουλος και ο Τσιφόρος) ήταν αποκλειστικά στο θηλυκό γένος και χρησιμοποιούνταν στην χαρτοπαικτική διάλεκτο, δηλ. η λαμόγια ή γιατρός = ο στημένος παίχτης (υποτιθέμενου κύρους και δήθεν άγνωστος προς τους υπολοίπους συμπαίκτες) που έγδερνε το κορόιδο, με διάφορα χαρτοκλεπτικά κολπάκια και τρύκ.
Η μετατροπή της έκφρασης στο ουδέτερο λαμόγιο (το), είναι πολύ πιο πρόσφατη κι έγινε ευρέως γνωστή, μετά τον δημόσιο διαπληκτισμό μιας ναπολιτάνας δικηγόρου, για χάρη του παλικαριού της, με το νονό των φυλακών. Ετσι, “βγήκε” η … “λαμογιά”!
Επίσης και η προφορά των καταληκτικών φωνηέντων στη ναπολιτάνικη γλώσσα, το -e ακούγεται πολλές φορές -a και αντιστρόφως. Επίσης, το -gli (-λι) στα ιταλικά, ανάλογα με την περιοχή (π.χ. Σορέντο), ακούγεται ως -γι λόγω των ισπανικών επιρροών ιδίως στη Σικελία αλλά και στην Πούλια, στο Βένετο και άλλα μέρη.
Η έκφραση έφτασε στην Ελλάδα, ενώ μάλλον έχει ξεχαστεί στην Ιταλία – εδώ δε τη χρησιμοποιούμε για να προσδιορίζουμε τον ασυνεπή πολιτικό και τους απατεώνες!
την ψήφο σου να ρίξεις
πες τoυς ότι μετάνοιωσες…
Την κάλπη να τους φτύσεις!
Τον τόπο τούτο κυβερνούν αυτοί πουν’ από σόγια
και είναι οι περισσότεροι ρουφιάνοι και λαμόγια!
Βρε αει να χαθείτε από δω Λαμόγια!
Τη λέξη λαμόγιο και λαμογιά την ακούμε πια καθημερινά και συνέχεια.Μας έρχεται κατά νου κάθε φορά που ανοίγουμε το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση μας. Ας δούμε όμως, από που βγήκε και τι σημαίνει σαν λέξη.
Τα Λαμόγια ήταν οι βοηθοί, οι αβανταδόροι των παπατζήδων! Ο όρος χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τον Ν. Τσιφόρο στα ευθυμογραφήματα του, για να προσδιορίσει τους τσιλιαδόρους, που υποκρίνονταν τον παίκτη του παπατζή, με στόχο την προσέλκυση των θυμάτων του.
Η λέξη λαμόγια προέρχεται από το ιταλικό έναρθρο ουσιαστικό «la moglie» (πρφ.: λα μόγιε – μτφ.: η σύζυγος).
Κατ’ αρχάς, η αυθεντική έκφραση (την αναφέρει ο Καπετανάκης, ο Πετρόπουλος και ο Τσιφόρος) ήταν αποκλειστικά στο θηλυκό γένος και χρησιμοποιούνταν στην χαρτοπαικτική διάλεκτο, δηλ. η λαμόγια ή γιατρός = ο στημένος παίχτης (υποτιθέμενου κύρους και δήθεν άγνωστος προς τους υπολοίπους συμπαίκτες) που έγδερνε το κορόιδο, με διάφορα χαρτοκλεπτικά κολπάκια και τρύκ.
Η μετατροπή της έκφρασης στο ουδέτερο λαμόγιο (το), είναι πολύ πιο πρόσφατη κι έγινε ευρέως γνωστή, μετά τον δημόσιο διαπληκτισμό μιας ναπολιτάνας δικηγόρου, για χάρη του παλικαριού της, με το νονό των φυλακών. Ετσι, “βγήκε” η … “λαμογιά”!
Επίσης και η προφορά των καταληκτικών φωνηέντων στη ναπολιτάνικη γλώσσα, το -e ακούγεται πολλές φορές -a και αντιστρόφως. Επίσης, το -gli (-λι) στα ιταλικά, ανάλογα με την περιοχή (π.χ. Σορέντο), ακούγεται ως -γι λόγω των ισπανικών επιρροών ιδίως στη Σικελία αλλά και στην Πούλια, στο Βένετο και άλλα μέρη.
Η έκφραση έφτασε στην Ελλάδα, ενώ μάλλον έχει ξεχαστεί στην Ιταλία – εδώ δε τη χρησιμοποιούμε για να προσδιορίζουμε τον ασυνεπή πολιτικό και τους απατεώνες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες