Ο Ελληναράς

Τον ζύγωνε με το μαρκούτσι να του το βάλει ντε και καλά στο στόμα.
Σταθμός του μετρό στο Σύνταγμα. Πενηνταπεντάρης. Τρίβει τα μάτια του που τσούζουν απ' τα δακρυγόνα και ψάχνει για ψιλά στις τσέπες του να βγάλει εισιτήριο. Ψιλολόγια, δεν βγαίνουνε.
-Τι λέτε τελικά θα χρεοκοπήσουμε σα χώρα;
-Άσε με κοπέλα μου και βιάζομαι μας ξέσκισαν στα χημικά. Γιατί τώρα τι είμαστε δεν είμαστε χρεοκοπημένοι; Ούτε για εισιτήριο δεν έχουμε...
-Τι λέτε για το κούρεμα του χρέους και τα νέα μέτρα. Θα σώσουν λέτε την Ελλάδα;
Και να σου πάλι μπερδεύονταν στα πόδια του και του 'κλεινε το δρόμο.
Δεν άντεξε άλλο. Πήρε ανάποδες.
-Ποια Ελλάδα γαμώ τα καντήλια μου, ετούτη που τη πηδάνε τώρα οι πάντες ; Ούστ!
Τα ξεπουλήσαν όλα. Και δάση και λίμνες και βουνά κι ανθρώπους. Πάρε κόσμε, τιμή ευκαιρίας. Μπουρδέλο έγινε η Ελλάδα. Κανείς δε νοιάζεται για τίποτα, μόνο τα πουσταριά για την καρέκλα τους.
Τρέχουνε όλοι με τις τζιπάρες τους για τη ζωή τη χαρισάμενη. Φτάνει πια η πλύση εγκεφάλου. Μπαΐλντισα. Άει σιχτίρ από δω.Κουφάλες όλοι σας.. Ούστ-Ούστ.
Το πλήθος που άρχισε να μαζεύεται χαμογελάει. Κάποιος φωνάζει.
-Πέστα μεγάλε. Ξέσκισε τους.
Οι συγκεντρωμένοι ξεσπαθώνουνε.
Πες τους κι άλλα. Κι άλλααα, κι άλλααα, κι άλλααα.
Εκείνος ξεθαρρεύει. Ξεσπάει.
-Ρεεε κάποτε ήμουνα Ελληναράς ορε Έλληνες. Και τώρα ντρέπομαι να πω τι είμαι.
-Όλο! Όλο! Ξαναπέστο.
-Ρε κάποτε ήμουνα Ελληναράς με δυό κιλά αρχίδια ρε Έλληνες! Και τώρα πάνε να με κάνουν φλώρο τα μουλοσπέρματα .....
Σηκώνει περήφανα το κεφάλι, τους κοιτάει όλους μ' ένα πικρό χαμόγελο, κι όλοι πια ξεσπάν σε παλαμάκια.
(Απ' το υπο έκδοση βιβλίο «ΒΑΡΑΤΕ ΤΟΥΣ. Ιστορήματα διαδηλώσεων.»)

Κώστας Καστρινός