Στο κρεματόριο Βρυξελών
μαύρη να’ ταν η ώρα,
οι αγιογδύτες των λαών
κουρεύουνε τη χώρα.
Ή Μέρκελ την ανέλαβε
απ’ τα καλά ψαλίδια,
κούρεψε είπε ένας χοντρός
γιατί είμαστε μπατίρια.
Χρέωσε και το σαμπουάν
εγώ να το πληρώσω,
δεν έχω μία όμως εγώ
τα τέτοια μου θα δώσω.
Είπανε μην ανησυχώ
μόνο να κάνω μόκο,
αργότερα τα παίρνουνε
μ’ ένα μικρούλι τόκο.
Μα όσο κι αν κουρέψουνε
το λέω από πείρα,
από την ψωροκώσταινα
ποτέ δε φεύγει η ψείρα!
Και να την κάνουνε γουλί
δεν φεύγει από τη μέση,
πάντοτε θα τους απειλεί
να τους φορέσει φέσι.
Τους στέλνω ένα μήνυμα
κι αυτό είναι το καλύτερο,
θα πάρουν κάποτε από μας
το τρίτο το μακρύτερο.
Δημήτρη καλησπέρα σου.
ΑπάντησηΔιαγραφή'Ηρθα για δύο πράγματα. Πρώτα να σου πω τις ευχές μου που είναι από καρδιάς.
Να είσαι πάντα καλά με τους αγαπημένους σου και μακάρι οι μέρες που θα ακολουθήσουν τούτη την τραγωδία που περνά η χώρα, ο λαός μας, όλοι εμείς, να είναι καλύτερες τουλάχιστον για τα παιδιά μας και τις γενιές που έρχονται.
Στην σιφονιέρα αριστερά από την πόρτα σου άφησα μια μηλόπιτα που έφτιαξα για σένα (χα,χα)
Ο άλλος λόγος είναι το κεράκι δίπλα στην μηλόπιτα. Είναι για την μνήμη της μητέρας σου.
Να είσαι καλά και να την κουβαλας ζωντανή στην μνήμη σου και στην καρδιά σου.
Έτσι δεν θα λείψει ποτέ.
Καλό σου βράδυ.