Της τρομοκρατίας το κάγκελο …

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου*

Όλα τα όπλα του ψυχολογικού πολέμου αναπτύσσονται αυτές τις ημέρες στον ακήρυχτο πόλεμο μεταξύ χρηματιστών και κλασικών παραγωγών. Τα «παράγωγα» μάχονται με τα παραγόμενα και τους παραγωγούς και η νεκρή ύλη ζητεί τα ρέστα από τον ζωντανό κόσμο. Στη δύνη αυτού του πολέμου, μέσω του οποίου επιχειρείται η θεσμική ολοκλήρωση της μετανεωτερικότητας, είναι εγκλωβισμένη η Ελλάδα: η απολιτική  Ελλάδα, η απολίτιστη Ελλάδα, η κηδεμονευμένη Ελλάδα, η εξαπατημένη Ελλάδα, η πονηρούλα Ελλάδα, η πουτανούλα Ελλάδα, η ξεπερασμένη Ελλάδα, η ξεδοντιασμένη Ελλάδα, η παράταιρη Χώρα.

Τα όπλα κατατρομοκράτησης του αντιπάλου έχουν βγει από τις πιο σκοτεινές σελίδες της ανθρώπινης εμπειρίας (ιστορίας και επιστήμης). Ποιος είναι ο αντίπαλος; Μα, ο καθένας που στέκεται εμπόδιο στη νεοφιλελεύθερη ολοκλήρωση της παγκοσμιοποίησης. Στην «πρόοδο» της ανθρωπότητας, έτσι όπως την οραματίστηκαν μετά την κατάρρευση του διπολικού συστήματος ηγεμονίας  οι άνθρωποι του «έξυπνου χρήματος» με τη βοήθεια κάτι δευτεροκλασάτων θεωρητικών του «τέλους της Ιστορίας», της ιδεολογίας και της πολιτικής. Πρόκειται για τους ίδιους που προπαγάνδισαν τη «σύγκρουση των πολιτισμών», και τις αυτορυθμιζόμενες αγορές, ενώ σήμερα προπαγανδίζουν την «παγκόσμια διακυβέρνηση», την «Σουπερ Κυβέρνηση» αυτών που επιδιώκουν να μανουβράρουν τον κόσμο μέσω του απόλυτου οικονομικού και πολιτισμικού ελέγχου.     

Δεν τους γνωρίζετε; Μα, είναι οι σταυροφόροι εναντίον όλων των «τρομοκρατών» αυτού του κόσμου: όσων αναζητούν αυτονομία, λαϊκή κυριαρχία, ισότητα και ελευθερία ή απλώς αγωνίζονται να συντηρήσουν ή αναπτύξουν το δικό τους (καπιταλιστικό) κοινωνικό μοντέλο. Αυτοί δεν ήταν που με τη βοήθεια του ελληνικού καθεστώτος και με πρωταγωνιστή τον Έλληνα πρωθυπουργό πυροδότησαν τη δημοσιονομική βόμβα στην ΕΕ;

Ποιος νομίζετε ότι εμφανίζεται ως ο κατεξοχήν τρομοκράτης σήμερα στην ΕΕ; Οι Γερμανοί – όπως τους παρουσιάζει το καθεστώς στην Ελλάδα και αγγλοσαξονικά ΜΜΕ χρηματιστών – ή εμείς οι Έλληνες; Δυστυχώς, φίλοι, οι απίθανοι άνθρωποι που μας κυβερνούν πέτυχαν να προσδώσουν στην Ελλάδα χαρακτηριστικά τρομοκράτη.  Ο τρόπος που η κυβέρνηση πολιτικοποίησε την ελληνική κρίση μας ταυτοποίησε ως τρομοκράτες. Αυτή τη στιγμή γινόμαστε μάρτυρες μιας μαζικής υστερίας εναντίον της Ελλάδας που τρομοκρατεί την διεθνή οικονομία και την ευημερία στον αναπτυγμένο κόσμο. 

Τι τους κάνουμε τους τρομοκράτες;  Ε, δεν μπορεί κάτι θα έχετε ακούσει και δει μέσω του τηλεοπτικού σας δέκτη! Και μια και η κυβέρνησή μας αγωνίστηκε να αναδείξει την διαφθορά των Ελλήνων και την αναρχική, αντιθεσμική φύση μας, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι Έλληνες τρομοκράτες θα πρέπει βιαίως να κοινωνικοποιηθούν εκ νέου στο πλαίσιο του Δυτικού πολιτισμού, ή με άλλα λόγια να θεραπευτούν, όπως δηλώνουν καθεστωτικοί και οι συντάκτες του μνημονίου με την τρόικα, με τον τρόπο ασφαλώς που αρμόζει σε κάθε τρομοκράτη τη σημερινή εποχή. Με αποκλεισμό, εκφοβισμό, περιορισμό, αναμόρφωση και στο τέλος ισοπέδωση. 

Μην μου πει κανείς ότι κινδυνολογώ ή λαϊκίζω, γιατί θα τον στείλω να …δραχμηθεί! Θέλω να το αποφύγω, διότι φοβάμαι - εδώ που φτάσαμε - ότι θα το εκλάβει ως ευχή και όχι ως προσβολή! Κανείς δημοκράτης στη χώρα μας δεν θα μπορούσε πλέον να λαϊκίσει. Το αποκλειστικό προνόμιο της κινδυνολογίας πέραν του λαϊκισμού το κατέκτησε με το σπαθί του το διαπλεκόμενο καθεστώς.  Ρίξτε μια ματιά στα ΜΜΕ της πολιτικομιντιακής μας οντότητας και αν συνεχίσετε να αμφιβάλετε, τότε … άι δραχμηθείτε. Προφανώς δεν θα είστε ικανοί να καταλάβετε που έχουμε μπλέξει! Δεν βλέπετε ότι στη χώρα γίνεται της τρομοκρατίας το κάγκελο; Αντί να πουν, τα κάνανε μούσκεμα οι «ιατροί του ΔΝΤ» και ότι είναι για τα σκουπίδια όσοι πολιτικοί και επιστήμονες πίστεψαν ή απλώς δήλωσαν ότι η χώρα θα ορθοποδήσει μέσω των μνημονίων, δίχως προηγουμένως ριζική διαγραφή του δημόσιου χρέους, κάτι ψελλίζουν περί αναποτελεσματικότητας του κρατικού μηχανισμού ή περί αμφιταλαντευόμενης  κυβέρνησης!  Δηλαδή, μπερδεύουν τις μεταβλητές και αντιστρέφουν τους μηχανισμούς οι …«ορθολογιστές»!!

Είναι έντονο το ύφος αυτού του σημειώματος, καθώς αποτελεί ανθρώπινη αντίδραση στο ύφος των καθεστωτικών και στον χυδαίο λόγο τους, στη θέση του πολιτικού λόγου και της δομικής κριτικής. «Προφήτες» μας ανέβαζαν, «Κασσάνδρες» μας κατέβαζαν, απαξιωτικώς, τα ανθρωπάκια της διαπλοκής και οι αγχωμένοι πελάτες του καθεστώτος, για να υποβαθμίσουν ορθές εκτιμήσεις και δημιουργικές προτάσεις.  Από ειρωνεία και υπεροπτικό στυλάκι καλά πάνε από γνώση και δημοκρατική αρετή πάσχουνε!

Η οικονομία, φίλοι, έχει δύο αλληλένδετα σκέλη: το ένα είναι το ιστορικό, φιλοσοφικό (Smith, Ricardo, Marx κ.α. ) και το άλλο είναι το μαθηματικό, βασισμένο κυρίως στον διαφορικό λογισμό και γενικότερα στα μαθηματικά της σύγχρονης φυσικής. Με το πρώτο ορίζεις ποιότητες, ενώ με το δεύτερο κάνεις ποσοτικές εκτιμήσεις. Δυστυχώς ο συνδυασμός των δύο δεν διδάσκεται στις περισσότερες οικονομικές σχολές του κόσμου, εξαιτίας πολιτικο-ιδεολογικών σκοπιμοτήτων, αν και υπάρχουν «προφήτες» που τον χρησιμοποιούν ως μεθοδολογία.  Για την ακρίβεια ο στρουκτουραλισμός στα οικονομικά δεν μπόρεσε να παίξει σημαντικό ρόλο τα τελευταία 20-30 χρόνια ως προς την κατανόηση της οικονομικής συμπεριφοράς και την εκτίμηση της πολιτικής δράσης, διότι πολεμήθηκε ανηλεώς από τον κυρίαρχο νεοφιλελευθερισμό. Να σκεφθείτε έγινε τέτοιος πόλεμος που στην Ιταλία -πιθανόν και άλλου - έκλεισαν πρωτοπόρες οικονομικές σχολές στρουκτουραλιστών και μεταστρουκτουραλιστών. Στην Μ. Βρετανία περιθωριοποιήθηκαν οι αριστεροί-μεταμοντέρνοι οικονομολόγοι και πολιτικοί επιστήμονες και διασκορπίστηκαν, αφήνοντας ένα αδύναμο πυρήνα στο Λίβερπουλ.  Στη Γερμανία απλώς τους ανέχονται, ενώ στη φιλελεύθερη Σουηδία τους «σνομπάρουν» αν και σιωπηλώς τους αποδέχονται.  Στη Γαλλία, δυστυχώς η φιλοσοφική παράδοση και η αδυναμία σημαντικών οικονομολόγων και κοινωνιολόγων στη κατανόηση των μοντέρνων μαθηματικών έγινε η βασική αιτία της υποχώρησης της βιοοικονομικής προσέγγισης (Rene Passet), που θα μπορούσε να προσφέρει πρωτοπόρες λύσεις στη σημερινή κρίση του καπιταλισμού με μια εντελώς νέα σοσιαλιστική κατεύθυνση. 

Οι αποκαλούμενοι προσβλητικά «προφήτες» ανήκουν στους στρουκτουραλιστές ή στους μεταστρουκτουραλιστές, ενώ ως «Κασσάνδρες» θεωρούνται όσοι λένε κάτι που δεν συμβάλει στην συγκυριακή εφορία που έχει ανάγκη να προκαλεί το καθεστώς για να «εμπνεύσει» τον παγιδευμένο λαό - δηλαδή, για να ελέγχει η διαπλοκή καλύτερα τους ομήρους της. Ποτέ οι «προφήτες» δεν τρομοκράτησαν κανένα πέραν ίσως των έτσι και αλλιώς ανασφαλών υπάρξεων του διαπλεκόμενου συστήματος κυριαρχίας στη χώρα μας. Η καλοδομημένη γνώση και η πληροφορία δεν έχουν στην πολιτική τους φύση την τρομοκρατία. Το αντίθετο, είναι το αντίδοτο σε κάθε μορφή κατατρομοκράτησης. Τρομοκρατία ασκούν εξουσιαστικές δομές που προβάλλουν την αυθεντία τους σε μια επιχείρηση σωτηρίας: για να «σώσουν» αμαρτωλές κοινωνίες, ξεστρατισμένους λαούς και ξεμυαλισμένα έθνη. Εκεί μάλιστα όπου εκ των πραγμάτων δεν πιάνει τόπο η discourse της σωτηρίας, καθώς τα καθεστώτα (αυτο)γελοιοποιούνται καθημερινά, όπως καληώρα στην Ελλάδα σήμερα, η τρομοκρατία υποκαθιστά εξολοκλήρου τον πολιτικό λόγο. Μετά από αυτό η παραφροσύνη κυριαρχεί στη θέση της πολιτικής στρατηγικής και απεγνωσμένα αναζητούνται εξωτερικοί σωτήρες. Σε τούτο το σημείο βρισκόμαστε σήμερα.

Μέσω της τρομοκρατίας επιχειρείται να επιβληθεί ένα νέο καθεστώς απόλυτης υποτέλειας στην Ελλάδα, το οποίο να μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα στον αναπτυγμένο κόσμο.  Εάν καταφέρουν τα βιομηχανικά συμφέροντα που στοιχίζονται πίσω από τους Γερμανούς να ισορροπήσουν στη συγκυρία με την αναθεωρητική προσέγγιση των χρηματικών συμφερόντων που στεγάζει και προστατεύει η διοίκηση των ΗΠΑ, τότε θα πτωχεύσουμε με ευρώ (με πιθανότερο το διπλό νομισματικό), αν όχι με δραχμή. Αυτό επεδίωξε η αποτυχημένη, καιροσκοπική πολιτικομεγαλοεπιχειρηματική τάξη της χώρας μας, όταν κατάλαβε ότι η κερδοσκοπία με το ευρώ ολοκληρώθηκε και δεν επιφέρει πλέον οικονομικοπολιτικά οφέλη.  Μια και εντός του ισχυρού ευρώ δεν μπορεί πλέον να υπάρξει σημαντική παραγωγή υπεραξίας όσο και να προκαλέσεις εσωτερική υποτίμηση, ας δραχμοποιηθεί η οικονομία μας, σκέφτονται, εύχονται από μέσα τους , μπορεί και να προσεύχονται, αλλά δεν το λένε. Αφήνουν άλλους να το πουν, τους οποίους στη συνέχεια καταγγέλλουν ως παράσπονδους ή ανεύθυνους! Δεν είναι το πολιτικό σύστημα, με πρωταγωνιστή τη κυβέρνηση ασφαλώς, που οδηγεί την χώρα εκτός της ευρωζώνης και όχι μόνον, αλλά οι κακοί Γερμανοί, οι συμπλεγματικοί Φιλανδοί και οι υποχθόνιοι Ολλανδοί, ο Τσίπρας  με την Παπαρήγα!  Η φοβερή πλάκα είναι που την ίδια διαπίστωση κάνουν τώρα και εκείνοι που συμβούλευαν δημοσίως πριν από λίγο καιρό τον «άνθρωπό τους στην Αθήνα» να βγει από την ευρωζώνη για να σωθούν οι Έλληνες! 

Αν έχετε το κουράγιο μετά την υπερδοσολογία τρομοκρατίας  - σε συνδυασμό με αστείρευτες πηγές φαρσοκωμωδίας - την οποία δέχεστε στο πλαίσιο της γνωστής θεραπείας της τρόικας , λάβετε υπόψη σας ότι όσο βαθαίνει το διεθνές παιχνίδι υπό τον τίτλο «πώς δεν θα χρεοκοπήσει ανεξέλεγκτα η Ελλάδα», τόσο θα μικραίνουν οι πιθανότητες να αντιστραφεί η πορεία καταστροφής μιας κοινωνίας, που εγκλωβίστηκε αυτιστικά στον νεοφιλελεύθερο μύθο, με πελατειακές πλάτες όμως. Το «ανεξέλεγκτα» οδηγεί στον απόλυτο έλεγχο δημοσίου και ιδιωτικού τομέα από τους δανειστές  μας οι οποίοι βλέπουν τα λεφτά τους, την αγορά τους και όχι τον Μήτσο ή την Ελένη!

Πώς να το κάνεις, είναι ωραίο πράγμα ο νεοφιλελεύθερος πολιτισμός σε ένα κράτος πατρωνίας! Συνθέτει καλύτερα τον μύθο του ισχυρού, του άνετου, του ανέμελου καβαλάρη. Βολεύει τον μύθο του κάθε ξελογιασμένου, υπερφίαλου ντερμπεντέρη. Όταν όμως κληθείς να βιώσεις τον σκληρό νεοφιλελευθερισμό απογυμνωμένο από εσωτερικές σχέσεις πατρωνίας τότε, φίλε μου, φοβάμαι ότι  θα τρομοκρατηθείς τόσο πολύ που αντί να δώσεις σημασία στους στρουκτουραλιστές «προφήτες» -  οι οποίοι και μόνον λόγω προσέγγισης, δεν θα έπρεπε να ορίζονται έτσι – θα αναζητήσεις  την σωτηρία σε ακόμη πιο ατομιστικούς μονόδρομους,  τους οποίους έχουν πολλούς λόγους να καλλιεργούν οι κάτοχοι και διαχειριστές του εθνικού μας πλούτου. Αυτό το τελευταίο τρομοκρατεί εμένα, προσωπικά! 

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.

από Ακτιβιστής