O "αναπληρωτής πρωθυπουργός" και η σχέση του με την αγγλικήν...

Γράφει ο Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης

H κακή σχέση που έχει ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και αρμόδιος να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά με την αγγλικήν είναι εμφανής, όχι μόνο από το κακό αξάντ του στην προφορά των αγγλικών λέξεων, ούτε από τον μόνιμο διερμηνέα που έχει δίπλα του κατά τις εξορμήσεις του στα ευρωπαϊκά στρογγυλά τραπέζια, όπου και κρίνεται η τύχη της χώρας μας. Η ελλιπής γνώση της αγγλικής είναι εμφανής κι από την κινησιολογία αμηχανίας και την έντονη έκφραση του σώματος που χρησιμοποιεί ο υπουργός (κακώς), όταν απευθύνεται σε ψυχρόαιμους πολιτικούς του ευρωπαϊκού βορρά, οι οποίοι είναι γνωστό ότι δεν επιθυμούν να τους πολυαγγίζεις. Αυτή η εμφανής αμηχανία δεν...

σχετίζεται με τυχόν άγνοια του υπουργού για το πως πρέπει να.. στέκεται, αλλά είναι απόρροια της μη ορθής χρήσης του σημαντικότερου μέσου επικοινωνίας: της γλώσσας. (Σκέψου για παράδειγμα πώς στέκεσαι κι εσύ μπρος σε μια γυναίκα που γουστάρεις τρελά, αλλά δεν έχεις λέξεις να της αραδιάσεις κι από τον έρωτα, δεν σου βγαίνει ούτε ένα "και"). Εξαιτίας της κακής γνώσης της αγγλικής (αλλά ομολογουμένως και της δυσχερούς θέσης που βρίσκεται η χώρα), είδαμε επιτέλους και το χαμόγελο της αμηχανίας του (σχετικές φωτογραφίες ακολουθούν στο τέλος του αυτού κειμένου), ενώ μέχρι τώρα βλέπαμε τα ειρωνικά του μειδιάματα.
Το κραυγαλέο μεταφραστικό λάθος όμως που έχει κάνει ο κ. Βενιζέλος στο twitter του, δεν έγκειται νομίζω στην κακή αυτή σχέση του με την αγγλικήν. Μια απλή κίνηση στο google translator θα έδινε στον υπουργό τη σωστή απόδοση της ιδιότητας "vice president" που κατέχει (αντιπρόεδρος, όπως ορθά αναφέρει ο έτερος τέτοιος κ. Πάγκαλος, στο λογαριασμό που διατηρεί στο twitter) και αυτή θα χρησιμοποιούσε, έναντι του deputy primeminister (αναπληρωτής πρωθυπουργός) που επέλεξε.

Το εσκεμμένο αυτό λάθος, θαρρώ πως είναι απόρροια του διακαούς πόθου του κ. Βενιζέλου να γίνει Πρωθυπουργός κι ενδεχόμενα μιας άτυπης συμφωνίας που έχει κάνει με τον Πρωθυπουργό και που ευρέως συζητείται από πολλούς. Να δρα δηλαδή αντ᾽ αυτού, ως ένας αναπληρωτής Πρωθυπουργός και συν τω χρόνω να αναλάβει τα ηνία του κόμματος (και ενδεχόμενα της χώρας). Μόνο που ο έγκριτος νομικός και συνταγματολόγος, ως τέτοιος, θα έπρεπε να γνωρίζει ότι ο όρος αναπληρωτής πρωθυπουργός δεν συναντάται στο ελληνικό σύνταγμα, αλλά και εξόσων γνωρίζω, πουθενά στον κόσμο. Ο Πρωθυπουργός είναι ένας παντού. Εξαίρεση, όμως τελικά, μοιάζει να αποτελεί η περίπτωση του έλληνα πρωθυπουργού, μετά την δεδηλωμένη απόλυτη ελευθερία δράσης που έχει επιτρέψει στον αντιπρόεδρό του. Δεν μπορεί βέβαια εδώ κανείς να προσπεράσει και τον γνωστό χαρακτήρα του κ. Βενιζέλου, που διακρίνεται από έναν ακραιφνή εγωισμό και την λαίμαργη διάθεσή του και την χαρακτηριστική βιασύνη που επιδικνύει ποικιλοτρόπως (και που κατά καιρούς πληρώνει ακριβά). Εκ τούτου, μπορεί κάποιος να θεωρήσει το λάθος ως απόρροια της διάθεσης του κ. Βενιζέλου να διαφοροποιηθεί θεσμικά από τον κ. Πάγκαλο και να κάνει απολύτως σαφή την ξεχωριστή (και μοναδική) θέση που κατέχει στην Κυβέρνηση, αλλά και το θέλω του να προδικάσει το όποιο παπανδρεϊκό σχέδιο.
Εύχομαι μετά τον κ. Βενιζέλο, όμως, να μην παρασυρθούν κι άλλοι καλοί γνώστες της αγγλικής (όπως οι εκπρόσωποι της τρόικας) και αναφέρουν σχετικά στα βιογραφικά τους ότι έχουν εκτελεστικό ρόλο ωσάν πρωθυπουργοί...

Πηγή: http://www.protagon.gr