Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΚΟΒΕΤΑΙ ΟΠΩΣ ΤΟ ΚΑΡΠΟΥΖΙ ΣΕ ΦΕΤΕΣ, ΔΥΣΤΥΧΟΙ «ΣΟΥΒΛΑΤΖΗΔΕΣ» ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ…

Γράφει ο ΜΑΚΗΣ ΔΕΛΗΠΕΤΡΟΣ
Ένας-πρώην- μπακάλης από την κωμόπολη δίπλα στο χωριό της μάνας μου, είχε έρθει να μου πουλήσει το 1995 μια απίστευτη ασφάλεια ζωής, θανάτου, σύνταξης κ.λ.π.
Μου έκανε απίστευτη εντύπωση πέρα από το γνωστό θράσος που είχαν οι «πωλητές» της εποχής και το πώς, ενώ ήξερα το κανονικό επάγγελμα του, επέμενε, με απροκάλυπτα υβριστικό ύφος και απόλυτη βεβαιότητα στις απόψεις του περί  των μελλοντικών Οικονομικών και επιχειρηματικών εξελίξεων.
«Θα υπάρχει η εταιρεία σου για να μου δώσει τα 420.000 (!) δρχ. που μου ζητάς ετησίως;» τον ρώτησα για να εισπράξω την απάντηση ότι «η εταιρεία μου είναι τόσο δυνατή θα υπάρχει πάντα…» Φυσικά η εταιρεία του σήμερα δεν υπάρχει, αφού έφαγε πολλά λεφτά, πολλών.
Θα πείτε, εσύ φταις που έπιασες τέτοια κουβέντα. Σωστά. Αλλά δεν ήταν η μόνη «εμπειρία» εμπλοκής με άνθρωπο ο οποίος έκανε εργασία για την οποία δεν  ήταν κατάλληλος. Ήταν ένας ακόμη από τους πολλούς επαρμένους και θρασείς που συνάντησα στην ζωή μου-και δεν ήταν η εξαίρεση αλλά ο κανόνας όπως τελικώς αποδείχτηκε…

Ακολούθησε ο σουβλατζής που έγινε «οικονομικός μεγαλοδημοσιογράφος» και ειδικός «στις θεωρίες» όπως -με την αυταρέσκεια του …ειδικού στο «ψηστήρι» και το «λάδωμα»-δήλωνε.
Μετά ήρθε η συζήτηση με  «υπεύθυνο για τα πολιτιστικά» που δεν είχε διαβάσει κα-νέ-να βιβλίο  και είχε δει μόνο μια παράσταση επιθεώρησης- αλλά διαχειριζόταν εκατομμύρια από τα λεφτά των φορολογουμένων- και η συνάντηση με την δημοσιογράφο που θα έπαιρνε συνέντευξη(sic) από την Πηνελόπη Δέλτα. Και ακολούθως η σύγκρουση με τον (υπότροφο της…ΝΑSA, όπως διέρρεαν φίλοι του) αρθρογράφο που διακήρυσσε  μετά το συμβάν με τον θάνατο του Πατριάρχη πως «..είδα στο ίντερνετ πως τα Σινούκ είναι άχρηστα, όλο πέφτουν και δεν υπάρχει θέμα για συζήτηση!» κ.α
Όμως η χειρότερη εμπειρία μου ήταν οι επαφές με τα «λευκά κολάρα» που μου εξηγούσαν ότι «έγραψαν… ιστορία(!) γιατί συμμετείχαν στην διακύμανση κατά 0,50 λεπτά της δραχμής στην τιμή του πετρελαίου!». Και ακόμη χειρότερα με «επιχειρηματίες» που έπαιρναν τηλέφωνο την γυναίκα τους για να πουν ότι «έγινε κάτι φοβερό σήμερα, περπάτησα από τα Χαυτεία έως το Κολωνάκι».
ΤΙ ΚΟΙΝΟ ΕΙΧΑΝ ΟΣΟΙ ΜΑΣ ΕΦΕΡΑΝ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ «ΑΒΥΣΣΟ»;
Δεν είχαν διαβάσει Ιστορία. Και όταν διάβασαν δεν κατάλαβαν τίποτε. Αρκούσε ένα τυχαίο άνοιγμα οποιουδήποτε βιβλίου για να διαπιστώσουν ότι όλα περνάνε μέσα Κρίσεις και ας μην το παραδέχονταν υπουργοί και υφυπουργοί, μάνατζερς και διευθύνοντες σύμβουλοι…
Η ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΛΕΩΦΟΡΟΣ,  ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Γεμάτη από ερειπωμένες βίλλες πλουσίων που κανείς πλέον δεν θυμάται το όνομα τους, από παλιά αμπέλια που παρέμειναν χέρσα και αδιανέμητα στους κληρονόμους, από μαγαζιά που κάποτε γέμιζαν κόσμο και σήμερα παραμένουν μόνο σαν μισογκρεμισμένα κουφάρια, καταφύγιο για τα απελπισμένα «ζάκια» εκεί που κάποτε σύχναζαν τα «μεγάλα τζάκια».
ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΕΥΕΙ ΤΙΠΟΤΕ Η «ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ» ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΟΙ (!) ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΒΓΑΛΟΥΝ ΚΑΘΑΡΗ…
Για αυτό τους κάνω ένα ευκολοχώνευτο δώρο, από την Wikipedia που ίσως να μπορούν να διαβάσουν χωρίς να πάθουν σοβαρές, ανεπανόρθωτες βλάβες στα… προσεχώς ανεξέλεγκτα υποφλοιώδη τους:
“… Γύρω στο 260 φάνηκε να επίκειται το τέλος της αυτοκρατορίας. Ο αυτοκράτορας Ουαλεριανός είχε αιχμαλωτιστεί από τους Πέρσες, οι οποίοι μόλις αντιμετωπίζονταν, όπως και στα βόρεια τα γερμανικά φύλα. Και άλλα φαινόμενα υποτίμησης ρωμαϊκού νομίσματος, άνοδος τιμών, θεομηνίες και συγκρούσεις κοινωνικές.
Η άσχημη πολιτική και οικονομική κατάσταση ενίσχυσε τις αποσχιστικές τάσεις των επαρχιών και άλλα διοικητικά προβλήματα. Η κεντρική Γαλατία επαναστάτησε εναντίον της κεντρικής εξουσίας. Σε άλλες περιοχές, σημειώθηκε εγκατάλειψη της γης από τους αγρότες, που στράφηκαν, ανάμεσα σε άλλα, και στη ληστεία, μείωση του μεγέθους της καλλιεργούμενης γης. Τα μεγέθη των εξελίξεων αυτών είναι δύσκολο να ποσοτικοποιηθούν. Πάντως είναι απίθανο να έγινε ομοιόμορφα.
Περισσότερα στοιχεία διαθέτουμε για την κρίση του νομισματικού συστήματος, που έλαβε μορφή ολοκληρωτικής κατάρρευσης, καθώς τα μεγέθη είναι εύκολα μετρήσιμα. Οι αιτίες είναι σύνθετες, η κυριότερη, όμως, είναι η ελλιπής γνώση κανόνων που καθορίζουν τη νομισματική κυκλοφορία ως ρυθμιστικού παράγοντα της οικονομίας. Το ρωμαϊκό κράτος δεν έκανε πάντα πιστή εφαρμογή εγγυήσεων, αφού ήταν επιτρεπτή η νόθευση του νομίσματος και η ανάμιξη ευτελών μετάλλων. Ουσιαστικά υποτιμούσαν την ονομαστική αξία του νομίσματος.
Τον ύστερο 3ο αιώνα, οι δυσχέρειες στην προμήθεια των μετάλλων και η ανάγκη για μεγαλύτερες δαπάνες, οδήγησαν στην κοπή όλο και πιο νοθευμένων νομισμάτων. Μόλις οι πολίτες το αντιλαμβάνονταν η αξία του νομίσματος έπεφτε και οι τιμές των προϊόντων ανέβαιναν. Αποτέλεσμα ήταν ένας φαύλος κύκλος πληθωρισμού και ανατιμήσεων, καθώς νέα υποτιμημένα νομίσματα έρχονταν στην κυκλοφορία. Επιπροσθέτως, σε ορισμένες περιπτώσεις όταν η διοίκηση έβρισκε πολύτιμα μέταλλα και κυκλοφορούσε γνησιότερα νομίσματα δεν κατάφερνε τα επιθυμητά αποτελέσματα, διότι αμέσως μόλις γίνονταν αντιληπτά αποσύρονταν από την κυκλοφορία και αποθησαυρίζονταν. Αυτό συμπλήρωνε το φαύλο κύκλο, διότι τα πολύτιμα μέταλλα δεν επιστρέφονταν ποτέ στην κυβέρνηση. Από την εποχή του Γαλλιηνού, η συνήθης περιεκτικότητα του αργυρού δηναρίου σε ασήμι ήταν 5%, ενώ λίγο αργότερα κυκλοφορούσαν απλώς επάργυρα νομίσματα. Ο συνδυασμός των οικονομικών δυσχερειών (πληθωρισμός, άνοδος τιμών, έλλειψη μετάλλων) είχε ως πρώτο θύμα την ίδια την διοίκηση, διότι με τα υποτιμημένα νομίσματα που συνέλεγε με τη φορολογία δεν ήταν σε θέση να καλύψει τις ολοένα αυξανόμενες δαπάνες του κράτους…”
ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ: Κυριακή κοντή γιορτή, άθλιοι!
πηγη
από http://catakravgi.blogspot.com/