Γνωρίζω ανθρώπους που κλαίνε με τα τραγούδια του Νταλάρα και έχουν συνδέσει τις καλύτερες
στιγμές τους με τη χροιά της φωνής του.
Ποτέ δεν μου άρεσε αλλά αναγνώριζα πάντα την αφοσίωσή του στο σύστημα και τον επαγγελματισμό του. Από παιδάκι τον θυμάμαι να δίνει συναυλίες σε κατάμεστα στάδια και θέατρα, πλουτίζοντας ...τις αναμνήσεις μας στο όνομα της Κύπρου, της Παλαιστίνης, του εκσυγχρονισμού, του Μεγάρου, των Ολυμπιακών αγώνων, της Καρέτα Καρέτα, της Πόρσε Καγιέν. Κάπου τον έχασα μαζί με το τέλος της εποχής Σημίτη- Λαμπράκη -Ολυμπιακών Αγώνων. Βλέπετε το χρήμα σκοτώνει την έμπνευση. Είναι νόμος.
Και ξαφνικά βγήκε στο προσκήνιο η σύζυγός του, που από εξαδέλφη Ραγκούση εξελίχθηκε ραγδαία σε υφυπουργό Απασχόλησης μέσω κανό και Πάρου!
Και μετά ήρθαν τα γιαούρτια. Πολύ γιαούρτι και γιούχα για την υφυπουργό όπου στεκόταν και όπου βρισκόταν. Έτσι στον πρώτο ανασχηματισμό την χάσαμε από την κυβέρνηση.
Καταλαβαίνω πως ο Γιώργος Νταλάρας μαθημένος στα πολλά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες και έχοντας αναπτύξει μεγάλες υποχρεώσεις χρειάζεται συναυλίες, μεγάλες συναυλίες για μεγάλους σκοπούς!
Όμως η Ελλάδα και ο Έλληνας κουράστηκε να τραγουδάει στα νταμάρια και τα στάδια καθώς τώρα χρυσοπληρώνει το σύστημα που εξέφραζε ο κύριος Νταλάρας.
Και που είναι τώρα η κονόμα; Στην Τουρκία. Μεγάλα κεφάλαια, χρυσή εποχή με τον Ερντογάν και τους Αμερικανούς και ο φτωχός Ελληνας ας βλέπει Ezelκάθε βράδυ αφου ο Γιάγκος Δράκος ήταν της εποχής Νταλάρα. Η Πάρος και η Σύμη και το υπόλοιπο Αιγαίο γεμάτη Τούρκους νεόπλουτους.
Αγώνας οικονομικής ανόδου για τους γείτονες και είναι να μην ακούσει για "αγώνα" ο Νταλάρας. Και να σου: "Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του" στη Χουριέτ, "Εγω δεν υποστήριζα τον Οτσαλάν" στην Ραντικάλ. Μένει να δηλώσει στις τουρκικές αθλητικές εφημερίδες: "Από μικρός ήμουν με τη Φενέρ Μπαξέ".
Κι όλα αυτά για να πετύχει μια συναυλία που διοργανώνει στην Κωνσταντινούπολη. Σαν καρχαρίας που μύρισε αίμα και πλησιάζει να δαγκώσει.
Λυπάμαι τόσο πολύ για όλους αυτούς που έφτασαν την χώρα μου στο χείλος του γκρεμού και τώρα κρύβονται στη Γαλλία, τα Δολιανά και την Κωνσταντινούπολη σαν να μην τρέχει τίποτα.
Και για μην γράψω τίποτα βαρύτερο και με τρέχει ο Νταλάρας στα δικαστήρια σαν τον Τζίμη Πανούση βάζω να δω λίγο Εζέλ...
Εξαιρετικό άρθρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και κάποτε έτρχα να ακούσω τον "Βυζαντινό εσπερινό" κάπου εκεί στην Πλάκα...
Τώρα η φιγούρα του μόνο για πλάκα είναι.
Ποτέ δεν τον συμπάθησα...μα ποτέ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο ένστικτο μάλλον....
Καλησπέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήεκφράζω μια απορία και – φυσικά – δεν περιμένω καμία απάντηση:
ο κ. Καραμέρος που κατηγορεί τον κ. Νταλάρα ως «αφοσιωμένο» στο σύστημα και λυπάται «τόσο πολύ για όλους αυτούς που έφτασαν την χώρα μου στο χείλος του γκρεμού και τώρα κρύβονται»,
ο κ. Καραμέρος λοιπόν όταν παρουσίαζε τη χαζοχαρούμενη πρωινή εκπομπή του κάνοντας με το έτερον ήμισύ του στην παρουσίαση, ένα σωρό καραγκιοζιλίκια,
αντιστεκόταν στο σύστημα προτάσσοντας τα στήθη του σ’ αυτούς που πήγαιναν «τη χώρα του» στο χείλος του γκρεμού;
Ή μήπως προήγαγε τον πολιτισμό;
Καλή δύναμη!
Λυπάμαι για το κείμενό σας! Προφανώς γνωρίζετε τον Νταλάρα επιφανειακά κι από ένα άλλο σύστημα και που ποτέ δεν εντάχθηκε ο Νταλάρας. Το σύστημα της χαζοχαρουμενιάς και της κριτικής της εύκολης. Το σύστημα της πλάκας του Πανούση. Δεν γνωρίζετε πως τα τελευταία χρόνια όπου πηγαίνει στο εξωτερικό το όνομα της Ελλάδας το κρατά ψηλά.Κι επειδή τυχαίνει να παρακολουθώ χρόνια τον Νταλάρα κι όχι επιφανειακά, κάνετε τον κόπο να τον γνωρίσετε κάπως καλύτερα. Δεν έχει καμία σχέση με αυτό που περιγράφετε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλίνα