ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΗ ΑΘΗΝΑ

ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΗ ΑΘΗΝΑ

Καμίνι η Αθήνα, μια πόλη αναμμένη
κάτι μου λέει σα μια θλίψη απόψε, να'χω,
στο ερκοντίσιον με την όψη κουρασμένη
τον εαυτό μου κοροϊδεύω ότι υπάρχω.

Σε ζέστη αφόρητη και με σβηστά τα φώτα
το γέλιο από καιρό μας το' χουν θάψει,
δεν τον αντέχω του προσώπου τον ιδρώτα
και τη σφαλιάρα που μας έχουνε αστράψει.

Πασχίζω πάλι για ένα πράμα απόψε μόνο
να σβήσω απάνθρωπων κυβερνητών τα ίχνη,
όσο κι αν πάλεψα και αν παλεύω με το χρόνο
μια τελειωμένη διαδρομή πάντα μου δείχνει

Και έτσι μένω πάλι με την όψη κουρασμένη
μες σε μια Αθήνα διαχρονικά  απελπισμένη.

                                            Καστρινός