Οι πιο πολλοί δημοσιογράφοι, σαν τον σκύλο του Παυλώφ, έχουν μάθει να λειτουργούν στο καθεστώς εργοδότη-υπαλλήλου, υποδυόμενοι με μεγαλύτερη άνεση το ρόλο του υπαλλήλου.
Αυτό έχει γίνει δεύτερη φύση.
Η υπαλληλική συνήθεια σε συνδυασμό με την ανασφάλεια του επαγγέλματος, εκτρέφει το Εγώ παραδοσιακών και νεόπλουτων εκδοτών.
Αντί οι δημοσιογράφοι να απελευθερωθούν από τα δεσμά τους- ξεκινώντας νέες δικές τους προσπάθειες στο διαδίκτυο, λειτουργώντας ομαδικά- αφήνουν το χρόνο να περνάει σαπίζοντας στη κυριολεξία στην δούλεψη ξιπασμένων εκδοτών, οι οποίοι κυβερνούν τις εφημερίδες τουςμε μια χούφτα καλοπληρωμένων τσιρακίων τους.
Έρχονται λοιπόν σήμερα οι δημοσιογράφοι ν απεργήσουν επιτυγχάνονταςμια τρύπα στο νερό.
Οι εκδότες βγάζουν κανονικά τις κυριακάτικες εκδόσεις-εδώ που γίνονται οι μεγάλοι τζίροι-και ούτε γάτα, ούτε ζημιά.
Όπου νάναι θα τους ζητούν να στέλνουν τα κομμάτια από τα σπίτια τους, με μια ειδική σχέση εργασίας-ούτε μισθολόγια, ούτε καλύψεις.
Αυτό επιτυγχάνει η απεργία των Σόμπολων.
Εφόσον οι εκδότες μπορούν και βγάζουν μια εβδομαδιαία εφημερίδα σε 2 μέρες, είναι λογικό να πουν αύριο, ότι θα πληρώνουν για τα κυριακάτικα φύλλα μόνο δύο ημερομίσθια την εβδομάδα.
Το ίδιο θα συμβεί και στα εβδομαδιαία περιοδικά, τα μηνιαία και πάει λέγοντας.
Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι οι εκδότες είναι μια χούφτα, γύρω στα 10 άτομα, καταχρεωμένοι, ανυπόληπτοι-με κάποιες εξαιρέσεις-και για τα σίδερα.
Εφ΄ όσον μπορούν αυτοί οι 10 να τρομοκρατούν χιλιάδες εργαζόμενους, μαγκιά τους.
Γύρευε πόσο μακάκες είμαστε –οι χιλιάδες-που τους ανεχόμαστε.
Αυτή είναι η μεγάλη επιτυχία της σημερινής απεργίας σε «συνεργασία» με την ατολμία, την ανασφάλεια και τον υπαλληλικό εθισμό των συντακτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες