Τις πρωινές ώρες, χθες Δευτέρα 18 Απριλίου, στην Μεγάλη Χώρα Αγρινίου, ανευρέθη νεκρός εντός αγροικίας όπου διέμενε, 50χρονος αλλοδαπός αλβανικής υπηκοότητας. Πιθανολογείται ότι ο θάνατός του προήλθε από αναθυμιάσεις μαγκαλιού.
- Θανών διεκομίσθη στο Π.Π.Γ.Ν. Πατρών για διενέργεια νεκροψίας-νεκροτομής. Προανάκρισης επελήφθη το Β΄ Αστυνομικό Τμήμα Αγρινίου.Αυτή είναι η είδηση έτσι απλά,στεγνή και ωμή!
Στην Ελλάδα του 2011 υπάρχουν δυστυχώς ακόμα άνθρωποι που προσπαθούν να βρουν λίγη ζεστασιά δίπλα από ένα μαγκάλι αγνοώντας προφανώς τους κινδύνους δηλητηρίασης από μονοξείδιο του άνθρακα που διατρέχουν.
Μ' αφορμή αυτό τον άδικο θάνατο στο Ζαπάντι ψάξαμε πάρα πολύ στο διαδίκτυο αλλά δεν μπορέσαμε να βρούμε μια φωτογραφία από το κλασσικό μαγκάλι,που μας ζέστανε όλους εμάς της κάποιας ηλικίας,δυστυχώς ούτε εμείς έχουμε κάποια από το μαγκάλι της οικογένειας.Οι περισσότεροι νέοι είναι βέβαιον ότι δεν το έχουν δει ποτέ και πιθανότατα να μη το έχουν ακούσει καν.Κι ευχή μας είναι πραγματικά να μη φτάσουμε πάλι ως χώρα στις δεκαετίες του '50 και του '60!
Βρήκαμε αυτό το πολυτελές(!) χάλκινο που βλέπεται στην κορυφή για να πάρετε μια ιδέα.Είναι ένα σκεύος που προέρχεται απο την ανατολή,όπου πάνω του καιγόντουσαν κάρβουνα για να θερμάνουν τον χώρο.Το τοποθετούσαμε στη μέση του δωματίου κι όλοι γύρω γύρω απολαμβάναμε τη ζέστη.Υπήρχαν όμως αρκετές περιπτώσεις δηλητηρίασης από το μονοξείδιο του άνθρακα, λόγω της μη τέλειας καύσης.
Το κοινό καθημερινό μας μαγκάλι,που συνηθίζονταν τότε σε όσα σπίτια δεν είχαν τζάκι,ήταν από σίδερο και λαμαρίνα,στρογγυλό με διάμετρο περίπου 50 με 60 εκατοστά.Στηριζόταν σε τέσσερα ή τρία πόδια, είχε δυο χερούλια ημικυκλικά από δω κι από κεί για να μεταφέρεται εύκολα (το άναμα γίνονταν έξω από το σπίτι και μόλις καίγονταν τα κάρβουνα το βαζάμε μέσα) και μια σιδερένια μάσα, με την οποία ανακατεύαμε τη φωτιά για να ξαναφουντώνει τακτικά κι ύστερα την κρεμάγαμε πλάι στο χερούλι.
από ΓΗΓΕΝΗΣ ΑΓΡΙΝΙΩΤΗΣ- Θανών διεκομίσθη στο Π.Π.Γ.Ν. Πατρών για διενέργεια νεκροψίας-νεκροτομής. Προανάκρισης επελήφθη το Β΄ Αστυνομικό Τμήμα Αγρινίου.Αυτή είναι η είδηση έτσι απλά,στεγνή και ωμή!
Στην Ελλάδα του 2011 υπάρχουν δυστυχώς ακόμα άνθρωποι που προσπαθούν να βρουν λίγη ζεστασιά δίπλα από ένα μαγκάλι αγνοώντας προφανώς τους κινδύνους δηλητηρίασης από μονοξείδιο του άνθρακα που διατρέχουν.
Μ' αφορμή αυτό τον άδικο θάνατο στο Ζαπάντι ψάξαμε πάρα πολύ στο διαδίκτυο αλλά δεν μπορέσαμε να βρούμε μια φωτογραφία από το κλασσικό μαγκάλι,που μας ζέστανε όλους εμάς της κάποιας ηλικίας,δυστυχώς ούτε εμείς έχουμε κάποια από το μαγκάλι της οικογένειας.Οι περισσότεροι νέοι είναι βέβαιον ότι δεν το έχουν δει ποτέ και πιθανότατα να μη το έχουν ακούσει καν.Κι ευχή μας είναι πραγματικά να μη φτάσουμε πάλι ως χώρα στις δεκαετίες του '50 και του '60!
Βρήκαμε αυτό το πολυτελές(!) χάλκινο που βλέπεται στην κορυφή για να πάρετε μια ιδέα.Είναι ένα σκεύος που προέρχεται απο την ανατολή,όπου πάνω του καιγόντουσαν κάρβουνα για να θερμάνουν τον χώρο.Το τοποθετούσαμε στη μέση του δωματίου κι όλοι γύρω γύρω απολαμβάναμε τη ζέστη.Υπήρχαν όμως αρκετές περιπτώσεις δηλητηρίασης από το μονοξείδιο του άνθρακα, λόγω της μη τέλειας καύσης.
Το κοινό καθημερινό μας μαγκάλι,που συνηθίζονταν τότε σε όσα σπίτια δεν είχαν τζάκι,ήταν από σίδερο και λαμαρίνα,στρογγυλό με διάμετρο περίπου 50 με 60 εκατοστά.Στηριζόταν σε τέσσερα ή τρία πόδια, είχε δυο χερούλια ημικυκλικά από δω κι από κεί για να μεταφέρεται εύκολα (το άναμα γίνονταν έξω από το σπίτι και μόλις καίγονταν τα κάρβουνα το βαζάμε μέσα) και μια σιδερένια μάσα, με την οποία ανακατεύαμε τη φωτιά για να ξαναφουντώνει τακτικά κι ύστερα την κρεμάγαμε πλάι στο χερούλι.
Πέρασα να σου ευχηθώ να έχετε μια καλή και αληθινή Ανάσταση , υγεία και χαρά !!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή Καίτη να είσαι καλά,σ' ευχαριστώ πολύ!Και συ να χαίρεσαι την οικογένειά σου,Καλή Ανάσταση επίσης και πάντα υγεία!
ΑπάντησηΔιαγραφή