Η τελική διευθέτηση του συνολικού προβλήματος, μετά την υποκινούμενη έξωθεν επανάσταση "οπερέτα" της Λιβύης πλησιάζει.
Οι σχεδιαστές της διχοτόμησης της Λιβυκής Τζαμαχιρίας, είχαν προβλέψει τα πάντα σωστά. Και το άναμμα της σπίθας της εξέγερσης αλλά και τις αντιδράσεις του Κανταφικού καθεστώτος.
Τους κόστισε βέβαια λίγο ακριβά (ο υπουργός οικονομικών των ΗΠΑ αντιγράφοντας κάποιον δικό μας - ή δικό τους άραγε; - διεμήνυσε στον Ομπαμα πως "δεν υπάρχει σάλιο") αλλά μπρος στα μελλοντικά κέρδη τι αξία έχει μια πρόσκαιρη οικονομική στενότητα.
Μοίρασμα των πετρελαϊκών αποθεμάτων της Λιβύης (3,5% των παγκόσμιων αποθεμάτων και της καλύτερης ποιότητας πετέλαιου με μηδαμινό κόστος άντλησης).
Είχε συμφωνηθεί πολύ πριν την επέμβαση η διχοτόμηση από Αμερικανογαλλοεγγλέζους. Κάτι δόθηκε στη Ρωσία (κάποιοι μιλούν για το ελεύθερο της αντίστοιχης διευθέτησης στην Γεωργία και Καύκασο) και τα ευρωπαϊκά τσιράκια δεν είχαν κανένα λόγο να διαφωνήσουν. Αφού η χρεοκοπημένη Ελλάδα επιβαρύνεται με 1.500.000 ευρώ την ημέρα για τις διευκολύνσης που παρέχει, αναλογιστείτε την ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική της ξενόδουλης κυβέρνησης.
Μια μικρή αναπόληση στην πρόσφατη ιστορία της περιοχής μας φέρνει στη μνήμη της επί χάρτου σχηματισμό των συνόρων της Λιβύης του 1952 με τις ευλογίες των κυρίαρχων δυνάμεων. Τότε η Ανατολική Λιβύη ήταν Αγγλική Αποικία, η Νότια Γαλλική και η Δυτική ευρίσκεται στην ζώνη επιρροής των Αμερικανών. Τους αποικιοκράτες και τον Βασιλιά ανέτρεψε η επανάσταση υπό τον Καντάφι το '69.
Προφανώς όλοι κέρδιζαν από τον εμφανιζόμενο τις τελευταίες εβδομάδες ως δικτάτορα. Πριν ήταν αγαπητός φίλος - όσο λάμβαναν τα "δωράκια" που δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητα.
Αυτός ο δικτάτορας ήταν προσωπικός φίλος του Παπανδρέου (που ώ τι γλοιωδέστερο: δεν ήταν σε γνώση του η συμμετοχή του στην Επιτροπή Καντάφι - έτσι δήλωσε στη Βουλή), χρηματοδότησε την προεκλογική εκστρατεία του Σαρκοζί (κάτι γράφτηκαν και για το θάνατο του συζύγου της πρώημ γυναίκας του) και κολλητός του Μπερλουσκόνι (τον τροφοδοτούσε με απευθείας σύνδεση με αέριο και πετρέλαιο και δεν ξέρουμε τι γινότανε στις οργιώδεις ολονυκτίες του Καβαλιέρε).
Τώρα το διεθνές διευθυντήριο αποφάσισε ότι δεν αρκείται σε μέρος του Λιβυκού πετρελαίου. Το θέλει όλο.
Εεεε, δεν θα νοιαστούν για τους Λίβυους. Όπως δε νοιάστηκαν για τους Σέρβους,ούτε για τους Αφγανούς, ούτε για τους Ιρακινούς ούτε βέβαια για τους Παλαιστίνιους.
Οι σχεδιαστές της διχοτόμησης της Λιβυκής Τζαμαχιρίας, είχαν προβλέψει τα πάντα σωστά. Και το άναμμα της σπίθας της εξέγερσης αλλά και τις αντιδράσεις του Κανταφικού καθεστώτος.
Τους κόστισε βέβαια λίγο ακριβά (ο υπουργός οικονομικών των ΗΠΑ αντιγράφοντας κάποιον δικό μας - ή δικό τους άραγε; - διεμήνυσε στον Ομπαμα πως "δεν υπάρχει σάλιο") αλλά μπρος στα μελλοντικά κέρδη τι αξία έχει μια πρόσκαιρη οικονομική στενότητα.
Μοίρασμα των πετρελαϊκών αποθεμάτων της Λιβύης (3,5% των παγκόσμιων αποθεμάτων και της καλύτερης ποιότητας πετέλαιου με μηδαμινό κόστος άντλησης).
Είχε συμφωνηθεί πολύ πριν την επέμβαση η διχοτόμηση από Αμερικανογαλλοεγγλέζους. Κάτι δόθηκε στη Ρωσία (κάποιοι μιλούν για το ελεύθερο της αντίστοιχης διευθέτησης στην Γεωργία και Καύκασο) και τα ευρωπαϊκά τσιράκια δεν είχαν κανένα λόγο να διαφωνήσουν. Αφού η χρεοκοπημένη Ελλάδα επιβαρύνεται με 1.500.000 ευρώ την ημέρα για τις διευκολύνσης που παρέχει, αναλογιστείτε την ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική της ξενόδουλης κυβέρνησης.
Μια μικρή αναπόληση στην πρόσφατη ιστορία της περιοχής μας φέρνει στη μνήμη της επί χάρτου σχηματισμό των συνόρων της Λιβύης του 1952 με τις ευλογίες των κυρίαρχων δυνάμεων. Τότε η Ανατολική Λιβύη ήταν Αγγλική Αποικία, η Νότια Γαλλική και η Δυτική ευρίσκεται στην ζώνη επιρροής των Αμερικανών. Τους αποικιοκράτες και τον Βασιλιά ανέτρεψε η επανάσταση υπό τον Καντάφι το '69.
Προφανώς όλοι κέρδιζαν από τον εμφανιζόμενο τις τελευταίες εβδομάδες ως δικτάτορα. Πριν ήταν αγαπητός φίλος - όσο λάμβαναν τα "δωράκια" που δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητα.
Αυτός ο δικτάτορας ήταν προσωπικός φίλος του Παπανδρέου (που ώ τι γλοιωδέστερο: δεν ήταν σε γνώση του η συμμετοχή του στην Επιτροπή Καντάφι - έτσι δήλωσε στη Βουλή), χρηματοδότησε την προεκλογική εκστρατεία του Σαρκοζί (κάτι γράφτηκαν και για το θάνατο του συζύγου της πρώημ γυναίκας του) και κολλητός του Μπερλουσκόνι (τον τροφοδοτούσε με απευθείας σύνδεση με αέριο και πετρέλαιο και δεν ξέρουμε τι γινότανε στις οργιώδεις ολονυκτίες του Καβαλιέρε).
Τώρα το διεθνές διευθυντήριο αποφάσισε ότι δεν αρκείται σε μέρος του Λιβυκού πετρελαίου. Το θέλει όλο.
Εεεε, δεν θα νοιαστούν για τους Λίβυους. Όπως δε νοιάστηκαν για τους Σέρβους,ούτε για τους Αφγανούς, ούτε για τους Ιρακινούς ούτε βέβαια για τους Παλαιστίνιους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες