Εφυγε σήμερα ένας φίλος

Τα πάντα μπορεί να νικήσει ο άνθρωπος εκτός από τις τελεσίδικες αποφάσεις της μοίρας.Εδώ ο αγώνας είναι άνισος κι η πάλη γίνεται για την παράταση!Μια δυο τρεις παρατάσεις,ώσπου ένα "εύστοχο" χτύπημα θα αποβεί μοιραίο.
Στην αρχαία τραγωδία ο Ευριπίδης οδηγούσε το μύθο σε αδιέξοδο και τότε εμφάνιζε τον "από μηχανής Θεό",που έδινε τη λύση-λύτρωση.
Στο σύγχρονο δράμα,όταν ο θάνατος μοιάζει η μόνη λύση,στο ρόλο του "από μηχανής Θεού" έχουμε τον ίδιο το Χάρο αυτόκλητο.
Πέφτει η αυλαία,παγώνουν οι πάντες!Οικείοι,συγγενείς,φίλοι,γνωστοί αδύναμοι κι ανήμποροι κομπάρσοι πρωταγωνιστές σκύβουν σιωπηλά κι υποκλίνονται στο Μέγα σκηνοθέτη.
Στον 21ο αιώνα πια,παρά τα χιλιάδες επιτεύγματα της ανθρωπότητας,κάποια πράγματα παραμένουν σταθερά ίδια κι απαράλλαχτα.Εφυγε σήμερα ένας φίλος,καλός κι αγαπημένος,στα εξήντα τέσσερά του χρόνια.Πάλεψε όσο μπορούσε κι αυτός κι οι δικοί του και η ιατρική επιστήμη αλλά ......
Ταξιάρχη στο καλό!
Θα σε θυμάμαι πάντα όπως σε γνώρισα το φθινόπωρο του '75 στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας.Με ήλιο,ζέστη,αέρα,κρύο,βροχή,χιόνι εκεί πάντα όρθιος,γερός,δυνατός και φωνακλάς από το πρωί ως το βράδυ (τότε δουλεύαμε και τα Σάββατα).Πιο πολλές ώρες στη δουλειά παρά στα σπίτια μας.
Ο Θεός να δίνει κουράγιο και δύναμη στη γυναίκα σου και στη μονάκριβη κόρη σου ν' αντέξουν,να έχουν την υγειά τους και να σε θυμούνται πάντα.

Υ.Γ.:Χαιρετίσματα στους δυο Μήτσους κι όταν έρθει η ώρα και γίνουμε τρεις (οι Μήτσοι) θα τα λέμε και πάλι από κοντά.Κι έχουμε πολλά να πούμε και για πολλούς!