Μονοήμερες συμβάσεις ντροπής,οργιάζει η εκμετάλλευση

Φύλακες τραπεζών και νυχτερινών κέντρων, σερβιτόροι ξενοδοχείων, ταμίες στον ιππόδρομο... στις ουρές για μια «δουλειά του ποδαριού».
Με καθεστώς 24ωρης λίστας-εγγραφής και διαγραφής υποψήφιων εργαζομένων. Κάθε μέρα στο δίλημμα: «μεροκάματο του τρόμου» ή ανεργία. Στο έλεος του επιστάτη, χωρίς χαρτιά. «Αρνητικό» από το φιλμ της αμερικανικής κρίσης του '30.

Σήμερα στην Αθήνα «υπάρχουν εργαζόμενοι με συμβάσεις παροχής υπηρεσιών ασφαλείας μιας μέρας. Εταιρείες σεκιούριτι π.χ. έχουν λίστες δεκάδων ατόμων. Τους καλούν γι' αυτού του είδους την απασχόληση και αυτοί τρέχουν γιατί πεινάνε. Ξέρεις πόσος κόσμος παρακαλάει να μπει σ' αυτές τις λίστες αναμονής;», μας λέει ο Κώστας Ηλιόπουλος, σεκιουριτάς - πρόεδρος της ελεγκτικής επιτροπής της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων.

Και εξηγεί πως πρόκειται γι' αυτούς που παίζουν ξύλο στα γήπεδα και τις συναυλίες με χούλιγκαν, χρήστες ουσιών κι όσους προσπαθούν να μπουν τσάμπα. Δουλεύουν κυρίως τις Κυριακές. Και τρώνε ξύλο για 20 ευρώ. Περιμένουν να γίνει μια συναυλία που αναβλήθηκε για να κολλήσουν ένα ένσημο, ελπίζοντας να γίνει στο μεταξύ και κανένας αγώνας. Πηγαίνουν στην περιφέρεια για ένα μεροκάματο την εβδομάδα. Τους μεταφέρουν το πρωί και επιστρέφουν το βράδυ. Η σύμβασή τους είναι για τις 4 ώρες. Ομως εκεί θα απασχοληθούν 12 ώρες. Ανασφάλιστοι, με 20-25 ευρώ μεροκάματο...

Η διαδικασία είναι απλή: «Βάλε εδώ υπογραφή, πάρε 25 ευρώ και φύγε. Υπογράφεις σε λευκά χαρτιά, χωρίς κείμενο. "Σ' όποιον δεν αρέσει να φύγει", σου απαντούν. Φαντάσου το καθεστώς που επικρατεί στους φύλακες νυχτερινών μαγαζιών».

Στις 1.780 εταιρείες σεκιούριτι είναι ασφαλισμένοι 14.500 ενώ θα έπρεπε να υπάρχουν 67.000 συμβόλαια. Δουλεύουν 16ωρο, 7ήμερο και για το ΙΚΑ δεν υπάρχουν. Αυτή η κατάσταση ισχύει από νοσοκομεία, μέχρι και σε πολλές άλλες επιχειρήσεις, μέχρι αυτοκίνητα χρηματαποστολών, ακόμα και του Δημοσίου.


Εκατοντάδες συμπολίτες μας υποχρεώνονται να αποδεχτούν τέτοιους όρους εργασίας επειδή έχουν ανάγκη. Αρκετοί μάλιστα από αυτούς είναι απόφοιτοι πανεπιστημιακών σχολών. Ανεργοι δηλαδή με διδακτορικό.

Ο 29χρονος Θ.Κ. είναι φύλακας σε κεντρική τράπεζα και έκλεισε 4 χρόνια στο επάγγελμα: «Ολοι μας δουλεύουμε μέχρι και 12 ώρες για 20-40 ευρώ, διακινδυνεύοντας τη ζωή μας. Ειδικά στα γήπεδα η αμοιβή είναι 25 ευρώ. Κι εκεί καμία εταιρεία δεν κολλάει ένσημα, όλοι ανασφάλιστοι δουλεύουν. Για να τα βγάλω πέρα τρέχω όπου βρεθεί μεροκάματο. Φεύγω από το σπίτι στις 2 μετά το μεσημέρι και επιστρέφω το πρωί».

Περιγράφει τις συνθήκες της δουλειάς: «Ζούμε μέσα στη βρωμιά, δίπλα σε νονούς της νύχτας. Μπροστά μας δολοφονούνται άνθρωποι. Και οι εταιρείες δεν πληρώνουν, μας χρωστάνε μεροκάματα. Ανάμεσά μας υπάρχουν πολλοί συνταξιούχοι αστυνομικοί, αλλά και εν ενεργεία που δουλεύουν για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους. Υπάρχει συνάδελφος που ανήκει στα ΜΑΤ».

Η 53χρονη Ελένη Καλαμπόκα εργάζεται στον Ιππόδρομο ως ταμίας, από 27 ετών. Δηλαδή 26 ολόκληρα χρόνια με συμβάσεις μιας μέρας. Μεγάλωσε τον γιο της δουλεύοντας 4 ημέρες την εβδομάδα. Τώρα μειώθηκαν σε δύο (Δευτέρα, Πέμπτη) με μεροκάματο 24 ευρώ. Με το ίδιο καθεστώς των μονοήμερων συμβάσεων εργάζονται στον ΟΔΙΕ ταμίες, καθαρίστριες, φύλακες, συντηρητές κτιρίων, υπάλληλοι γραφείου. Συνολικά 600 άτομα, πολλοί με πανεπιστημιακά πτυχία, ενώ υπάρχουν και 120 μόνιμοι υπάλληλοι.

Εισπράττονται δισεκατομμύρια που κατατίθενται στις τράπεζες και «οι πληρωμές αφορούν 4ωρη εργασία. Στις εκλογές οι περισσότεροι απολύονται και η νέα διοίκηση προσλαμβάνει άλλους, στο μεγαλύτερο ποσοστό τους γυναίκες σε μεγαλύτερες ηλικίες που δεν βρίσκουν δουλειά. Δουλεύουν 4 φορές τον μήνα, με αμοιβή 96 ευρώ. Δευτέρα οι μισοί, Πέμπτη οι υπόλοιποι. Χρεώνονται και με 5-7 ευρώ για τη μεταφορά τους με το πούλμαν στο Μαρκόπουλο...».

«Ξεχνάνε τον ΑΣΕΠ»

Και βέβαια, λένε, δεν τα βγάζουν πέρα, ότι πληρώνουν με πιστωτικές κάρτες λογαριασμούς και σουπερμάρκετ. «Στη συνέχεια, κάνεις διακανονισμό με την τράπεζα, βάζοντας υποθήκη το σπίτι σου».

Η Ελένη Καλαμπόκα, θυμίζοντας ότι το 51% του ΟΔΙΕ ανήκει στο Δημόσιο, επισημαίνει ότι από χρόνια απευθύνονται στο ΑΣΕΠ αλλά ο οργανισμός δεν στέλνει τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. «Γιατί, διευκρινίζει, εκμεταλλεύονται την αδυναμία μας. Με 4 ένσημα τον μήνα δεν συμπληρώνουμε ούτε 90 τον χρόνο. Τους εξυπηρετεί να είμαστε όμηροι. Στις εκλογές, εμείς επανδρώνουμε τα πολιτικά γραφεία. Ετσι δεν μας αποζημιώνει ούτε το ΙΚΑ, που απαιτεί 120 ένσημα για ασφαλιστική κάλυψη, ούτε ο εργοδότης. Και στο δικαστήριο όπου προσφύγαμε ζητώντας αναγνώριση, ο πρόεδρος του Σωματείου των μόνιμων συναδέλφων κατέθεσε εναντίον μας». *

Δουλειά χωρίς ασφάλιση και χωρίς μέλλον
Δουλειά, ωράριο, ασφάλιση, δικαιώματα. Λέξεις που μέχρι χθες σηματοδοτούσαν κατακτήσεις, που χρειάστηκαν σκληροί-αιματηροί κοινωνικοί αγώνες για να κερδηθούν, διαγράφηκαν εν ονόματι της κρίσης σε μια νύχτα.

Ταμίας στον ΟΔΙΕ η Ελένη Καλαμπόκα, με 26 χρόνια συμβάσεις της μιας μέρας
Στη σημερινή Ελλάδα, χωρίς εργασιακό αύριο, σε συνθήκες μεσαιωνικής απασχόλησης, με... ημερήσιες ακόμη και με ωριαίες συμβάσεις (!), όλο και μεγαλύτερα στρώματα εργαζομένων αναγκάζονται, χωρίς δυνατότητες διαπραγμάτευσης και επιλογής, να βιώσουν τον εκβιασμό και την ωμότητα των νέων κανόνων της αγοράς, μόνο και μόνο για να επιβιώσουν.

Σύμβαση - ντροπή
«Σας παρακαλώ όπως με χρησιμοποιήσετε στα έκτακτα συνεργεία του ΟΔΙΕ διά να απασχοληθώ κατά τις ιπποδρομιακές και μόνο ημέρες και εφόσον προσλαμβάνομαι και χρησιμοποιούμαι καθ' εκάστην ιπποδρομιακήν ημέρα κατά την κρίσιν του ΟΔΙΕ.

Τι υπογράφουν οι εργαζόμενοι στον ΟΔΙΕ
Στο τέλος της ημερησίας εργασίας μου θα λαμβάνω την αμοιβή μου η οποία δέχομαι να είναι επί του βασικού ημερομισθίου ανάλογα μειωμένη, προς το μειωμένο ωράριο εργασίας μου έναντι του νομίμου και ουδεμία σχέσις εργασίας θα με συνέδεε μετά του ΟΔΙΕ». Οταν υπάρχει κείμενο, είναι δεσμευτικό για τον απασχολούμενο αυτού του τύπου, με ημερήσιες (!) προσλήψεις κατά την κρίση του εργοδότη.
http://www.enet.gr/