γράφει ο Γιώργος Δαμιανός
Και ποιος δεν γνωρίζει την οδό Σταδίου, στο κέντρο της Αθήνας. Ενώνει την Ομόνοια με το Σύνταγμα και σφύζει από ζωή όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας. Την προτιμούν οι διαδηλωτές ή οι γιάπιδες (τράπεζες και ακτίνα του πάλαι ποτέ χρηματιστηρίου). Την προτιμούν οι βιβλιόφιλοι (στοά βιβλίου και επιλεγμένα βιβλιοπωλεία). Την προτιμούν όσοι τρελαίνονται για shopping therapy. Όλα μοιάζουν γνωστά και οικεία στην οδό Σταδίου.
Εκείνο που, ίσως, προκαλεί την πρώτη εύλογη απορία είναι το ίδιο το όνομα της: Σταδίου; από που και ως που; Που βρέθηκε το Στάδιο; Μήπως υπήρχε κάποτε και το γκρέμισαν; Τίποτα απ όλα αυτά δεν ισχύει. Σύμφωνα με τον αρχικό πολεοδομικό σχεδιασμό της πόλης των Αθηνών προβλεπόταν ότι η οδός Σταδίου θα φτάσει μέχρι το Παναθηναϊκό Στάδιο. Η αντιβασιλεία του Όθωνα, όμως, δεν προχώρησε στη υλοποίηση του σχεδίου, είτε γιατί δεν υπήρχαν τα απαιτούμενα κονδύλια, είτε γιατί δεν επιθυμούσε προστριβές με τους κτηματίες, που έπρεπε να τους απαλλοτριώσει τα κτήματα, είτε και για τους δύο λόγους. Έτσι, ο δρόμος έμεινε στη μέση, αλλά διατηρήθηκε το αρχικό όνομα, σαν στοιχειωμένη κατάρα των «πολεοδόμων» Σταμάτη Κλεάνθη, Εδουάρδο Σάουμπερτ, Κλέντζε για να θυμίζει στους γραφειοκράτες ότι έχουν αφήσει το έργο μισοτελειωμένο. Όσο και αν προσπάθησαν τρεις φορές να απαλλαγούν από την «κατάρα» και να τη μετονομάσουν σε οδό Φειδίου, Ακακιών (κάποτε υπήρχαν ακακίες στα πεζοδρόμια), Ουίνστον Τσόρτσιλ, το όνομα της παρέμεινε Σταδίου.
Πάντως, η χάραξη της Σταδίου δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Αρκεί να αναλογιστείτε ότι εκεί που τώρα υπάρχει ο πολυσύχναστος δρόμος, μέχρι τη δεκαετία του 1850 ήταν το ποτάμι – ρέμα του Βοϊδοπνίχτη. Μάλιστα, στο ύψος του Αρσακείου υπήρχε γέφυρα για να ενώνει τις δύο όχθες. Το 1852 μία ξαφνική νεροποντή παρέσυρε τη γέφυρα, με αποτέλεσμα να κοπεί η Αθήνα στα δύο. Η πηγή του ρέματος ξεκίναγε από το Λυκαβηττό διερχόταν κατά μήκος της οδού Βουκουρεστίου (τότε την έλεγαν χεζοπόταμο) και διέσχιζε την Σταδίου
Κατά το 1860 το ρέμα σκεπάστηκε και σχηματίστηκε η σημερινή οδός Σταδίου. Στη διάρκεια των έργων επιχωμάτωσης της Σταδίου κατασκευάστηκε και ο πρώτος υπόνομος της πρωτεύουσας από την Γαλλική Αποστολή Δημοσίων Έργων. Έτσι, Σχηματίστηκε ο πρώτος ευθύς δρόμος της Αθήνας, με πολύ μεγάλα πεζοδρόμια και ανθοστολίστηκε με πανέμορφες ακακίες. Ακόμα και σήμερα, όμως, το νερό συνεχίζει να περνά υπόγεια γι αυτό και πολλά από τα υπόγεια των παλαιών κτηρίων πλημμυρίζουν. Ό,τι και αν κάνουμε η φύση δε μας ξεχνά ποτέ.
http://www.24grammata.com/
Περιβαλλοντικές ενστάσεις για την επένδυση LΡG του Κατάρ στον Αστακό
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι μελέτες προσκρούουν στην ιδιαιτερότητα του καυσίμου που θα χρησιμοποιηθεί ως πρώτη ύλη
Η χρήση LΡG δεν απαγορεύεται στην ΕΕ αλλά οι ευρωπαϊκές ενεργειακές εταιρείες δεν χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο καύσιμο για την παραγωγή ηλεκτρισμού, καθώς έχει δυσκολίες διαχείρισης σε πολύ μεγάλες συγκεντρώσεις, τη στιγμή που υπάρχουν άλλα καύσιμα κατάλληλα για τη δουλειά αυτή.
Προφανώς η «κακή φήμη» που συνοδεύει το LΡG όσον αφορά την ασφάλεια της διαχείρισής του οφείλεται εν πολλοίς στο τραγικό δυστύχημα που έγινε το 1984 σε δεξαμενές LΡG στο Σαν Χουάν του Μεξικού, που στοίχισε 650 νεκρούς και 6.400 τραυματίες.
Μικρότερης έκτασης ήταν πέρυσι το δυστύχημα στην Τοσκάνη της Ιταλίας, όπου έγινε έκρηξη βυτιοφόρου βαγονιού που μετέφερε LΡG, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 15 άνθρωποι και να καταρρεύσουν γειτονικά κτίρια.
Το βασικό ερώτημα που έκαναν αρκετοί παράγοντες του ενεργειακού χώρου είναι «γιατί,αφού το παραγόμενο ρεύμα κατά 70% προορίζεται για την ιταλική αγορά, δεν γίνεται η μονάδα στην Ιταλία;».
www.tovima.gr