Πολύ λίγη σημασία έχει αν οι δολοφόνοι του ήταν μαφιόζοι ή "τρομοκράτες",η ουσία είναι πως παραμένουν ασύλληπτοι!
Στις 19 Ιουλίου,στις 5:26 το πρωί,στη Δημοκρατική Ελλάδα του 2010 δολοφονήθηκε ένας άνθρωπος,ένας οικογενειάρχης,ένας πατέρας,ένας δημοσιογράφος,ένας blogger.
Ελέχθησαν και γράφτηκαν ουκ ολίγα για τα πιθανά αίτια της δολοφονίας του,για τα τυχόν μέτωπα που είχε ανοίξει ο μακαρίτης,για τον τρόπο που αντιλαμβάνονταν και ασκούσε την ερευνητική δημοσιογραφία.Η ουσία είναι πως κάποιοι ήθελαν νεκρό το Σωκράτη Γκιόλια και κλειστό το πρωτοπόρο blog "Troktiko"!
Και τα πέτυχαν και τα δύο με μια ενέργεια και δεκαέξι σφαίρες.
Στη χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία και η ελεύθερη διακίνηση ιδεών σφραγίζουν τα στόματα με καυτό μολύβι και στέλνουν μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση με πιστόλια.
Ειδικοί,σχετικοί και άσχετοι περίμεναν εναγωνίως την προκήρυξη των "τρομοκρατών" λες και εκεί μέσα μαζί με την "ανάληψη" της ευθύνης για τη δολοφονία θα αναγράφονταν και τα ονόματα των δολοφόνων.
Οπως οι εξωνημένοι πολιτικοί που έχουν κατακλέψει το σύμπαν αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη των πεπραγμένων τους (δηλαδή δοξάστε με κορόιδα),έτσι και οι "τρομοκράτες" ανέλαβαν την ευθύνη ακόμα μιας δολοφονίας ανωνύμως και αορίστως!
Κροκοδείλια δάκρυα φίλων,αγνώστων και αρχών καθώς και βαρύγδουπες δηλώσεις επαϊόντων για πολλοστή εξάρθρωση της "τρομοκρατίας" στην Ελλάδα είναι το κλασικό φαινόμενο των πρώτων ημερών που το θέμα παίζει πρώτο στα δελτία ειδήσεων και στα πρωτοσέλιδα.
Μετά η λήθη καθίσταται κυρίαρχο στοιχείο,ώσπου να 'ρθει το επόμενο χτύπημα,το επόμενο θύμα.Μονάχα οι οικείοι των θυμάτων και κάποιοι ρομαντικοί θυμούνται τις δολοφονίες που έγιναν στο όνομα της επανάστασης από αγύρτες,πληρωμένους δολοφόνους που θα κυκλοφορούν ελεύθεροι μέχρις αποσύρσεως ένεκεν "τυχαίων" περιστατικών (βόμβα Ξηρού)!
Στην προκειμένη περίπτωση του Σωκράτη Γκιόλια μας προέκυψε και το φαινόμενο της καπηλείας της μνήμης του νεκρού και της απήχησης του "Troktiko" με την κλωνοποίηση δεκάδων ιστοσελίδων που θέλησαν να κλέψουν λίγη από τη δόξα του αυθεντικού.Δυστυχώς για τους εμπνευστές των κλώνων το παραμύθι τους δεν είχε δράκο.
Τριάντα μία μέρες είναι πάρα πολλές για να μην υπάρχει έστω και μια ακτίδα φωτός στην εξιχνίαση της δολοφονίας του Σωκράτη Γκιόλια.Η πολιτεία οφείλει το ταχύτερο να βρει τους δολοφόνους και τα πραγματικά αίτια της εγκληματικής των πράξης.
Αλι που φάει η μούρη του χώμα....λεμε εμεις στη Κρήτη φίλε μου....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν πολύ αισιόδοξο σε βρίσκω.Εδώ δεν υπάρχει ούτε μία ανακοίνωση για την δολοφονία του στενού συνεργάτη του υπουργού Δημόσιας τάξης,Εθνικής ασφάλειας,προστασίας του πολίτη,.....
ΑπάντησηΔιαγραφήπες τον όπως θέλεις.Οι μεγαλοστομίες και οι διακηρύξεις του τύπου Οι ένοχοι θα συλληφθούν και θα οδηγηθούν στην δικαιοσύνη έλιωσαν και εξατμίστηκαν στον καυτό ήλιο του Αυγούστου.
Και πολύ σωστά το λέτε Ρίκη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλί σ' αυτόν που έφυγε!
Αγαπητή Black Bedlam τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και τα κροκοδείλια δάκρυα είναι που ενοχλούν,όπως επίσης και οι θριαμβολογίες περί εξάρθρωσης της τρομοκρατίας όταν μαζεύουν στημένες λεμονόκουπες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά,καλό ξημέρωμα.